"তেনেকৈ ঈশ্বৰে মানুহক নিজৰ প্ৰতিমূৰ্তিত সৃষ্টি কৰিলে, ঈশ্বৰৰ প্ৰতিমূৰ্তিত সৃষ্টি কৰিলে; পুৰুষ আৰু নাৰীক সৃষ্টি কৰিলে।"

আদিপুস্তক ১:২৭

আপুনি কেতিয়াবা নিজকে আণ্ডাৰডগ যেন অনুভৱ কৰিছেনে, আপুনি সন্মুখীন হোৱা প্ৰত্যাহ্বানৰ দ্বাৰা আপ্লুত হৈ? তুমি অকলশৰীয়া নহয়। বাইবেলে দায়ূদ নামৰ এজন কোমল আত্মা আৰু প্ৰেমময় হৃদয়ৰ সৰু মেৰপালক ল’ৰাৰ হৃদয়স্পৰ্শী কাহিনী বৰ্ণনা কৰিছে। যদিও তেওঁৰ শাৰীৰিক আকাৰ আৰু অভিজ্ঞ যোদ্ধাৰ অভিজ্ঞতাৰ অভাৱ আছিল, তথাপিও দায়ূদে কেৱল ঈশ্বৰৰ ওপৰত থকা অদম্য বিশ্বাস আৰু এটা সাধাৰণ গুলীৰে সজ্জিত বিশাল দৈত্য গলিয়াথৰ সন্মুখীন হৈছিল। নিজৰ ঐশ্বৰিক পৰিচয়ৰ বিষয়ে বুজাত শিপাই থকা দায়ূদৰ সাহসে তেওঁক অসম্ভৱ যেন লগা কামবোৰ লাভ কৰিবলৈ প্ৰেৰণা দিছিল, গলিয়াথক পৰাস্ত কৰিছিল আৰু নিজৰ লোকসকলক ৰক্ষা কৰিছিল। এই প্ৰেৰণাদায়ক কাহিনীটোৱে আভ্যন্তৰীণ শক্তি, সাহস আৰু আমি প্ৰত্যেকেই আমাৰ ঐশ্বৰিক পৰিচয়ক চিনি পাওঁ আৰু আকোৱালি লোৱাৰ সময়ত ধৰি ৰখা সম্ভাৱনাৰ বিষয়বস্তু উজ্জ্বল কৰি তোলে, যিবোৰ বিষয়বস্তু আদিপুস্তক ১:২৭ পদৰ বাৰ্তাৰ সৈতে প্ৰবলভাৱে অনুৰণিত হয়।

ঐতিহাসিক আৰু সাহিত্যিক প্ৰসংগ<২><০>আদিপুস্তক হৈছে পেন্টাটেউকৰ প্ৰথমখন কিতাপ, হিব্ৰু বাইবেলৰ প্ৰাৰম্ভিক পাঁচখন কিতাপ, যাক তওৰাত বুলিও কোৱা হয়। পৰম্পৰাই ইয়াৰ ৰচনা মোচিৰ বুলি কয় আৰু ইয়াৰ ৰচনা খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ১৪০০-১২০০ চনৰ ভিতৰত বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। কিতাপখনে মূলতঃ প্ৰাচীন ইস্ৰায়েলীসকলক সম্বোধন কৰিছে, যিসকলে নিজৰ উৎপত্তি, ঈশ্বৰৰ সৈতে তেওঁলোকৰ সম্পৰ্ক আৰু জগতত নিজৰ স্থান বুজিবলৈ বিচাৰিছিল।

আদিপুস্তকক দুটা মূল খণ্ডত বিভক্ত কৰা হৈছে: আদিম ইতিহাস(অধ্যায় ১-১১) আৰু পিতৃতান্ত্রিক আখ্যান (অধ্যায় ১২-৫০)। আদিপুস্তক ১ আদিম ইতিহাসৰ ভিতৰত পৰে আৰু ইয়াত ঈশ্বৰে ছয় দিনত বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড সৃষ্টি কৰাৰ বিৱৰণ উপস্থাপন কৰা হৈছে, সপ্তম দিনটোক বিশ্ৰামৰ দিন হিচাপে পৃথক কৰা হৈছে। এই বিৱৰণীয়ে ঈশ্বৰ, মানৱতা আৰু মহাবিশ্বৰ মাজত মূল সম্পৰ্ক স্থাপন কৰে। সৃষ্টিৰ আখ্যানৰ গঠন অতি ক্ৰমবদ্ধ, কিয়নো ই এটা নিৰ্দিষ্ট আৰ্হি আৰু ছন্দ অনুসৰণ কৰে, তেওঁৰ সৃষ্টিত ঈশ্বৰৰ সাৰ্বভৌমত্ব আৰু উদ্দেশ্যপ্ৰণোদিততাক প্ৰদৰ্শন কৰে।

আদিপুস্তক ১:২৭ সৃষ্টিৰ কাহিনীৰ ভিতৰত এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ পদ, যিদৰে ই চিহ্নিত কৰে ঈশ্বৰৰ সৃষ্টিশীল কামৰ ক্লাইমেক্স। পূৰ্বৰ পদবোৰত ঈশ্বৰে আকাশ, পৃথিৱী আৰু সকলো জীৱ সৃষ্টি কৰিছে। তাৰ পিছত ২৬ নং পদত ঈশ্বৰে মানৱতা সৃষ্টিৰ উদ্দেশ্য ঘোষণা কৰে, যাৰ ফলত ২৭ পদত মানুহৰ সৃষ্টি হয়।এই পদত "সৃষ্টি কৰা" শব্দটোৰ পুনৰাবৃত্তিই মানৱতাৰ সৃষ্টিৰ তাৎপৰ্য আৰু ঈশ্বৰৰ কৰ্মৰ ইচ্ছাকৃত স্বৰূপৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰে।

অধ্যায়টোৰ প্ৰসংগই মানৱতা আৰু বাকী সৃষ্টিৰ মাজৰ পাৰ্থক্যৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰি আদিপুস্তক ১:২৭ পদৰ বিষয়ে আমাৰ বুজাবুজিৰ বিষয়ে অৱগত কৰে। আন জীৱবোৰক নিজৰ "প্ৰজাতি" অনুসৰি সৃষ্টি কৰা হৈছিল যদিও মানুহক "ঈশ্বৰৰ প্ৰতিমূৰ্তি"ত সৃষ্টি কৰা হৈছিল, ইয়াক আন জীৱৰ পৰা পৃথক কৰি ৰাখিছিল আৰু ঈশ্বৰৰ সৈতে তেওঁলোকৰ অনন্য সংযোগক উজ্জ্বল কৰি তুলিছিল।

ঐতিহাসিক আৰু সাহিত্যিক বিবেচনা কৰি আদিপুস্তকৰ প্ৰসংগই আমাক পদটোৰ কথা বুজিবলৈ সহায় কৰেপ্ৰাচীন ইস্ৰায়েলীসকলৰ বাবে ইয়াৰ উদ্দেশ্য আৰু ইয়াৰ তাৎপৰ্য্য। ঈশ্বৰৰ সৃষ্টিৰ ভিতৰত মানৱতাৰ ভূমিকা আৰু উদ্দেশ্যক স্বীকাৰ কৰি আমি আমাৰ ঐশ্বৰিক সংযোগৰ গভীৰতা আৰু ইয়াৰ লগত অহা দায়িত্বসমূহৰ বিষয়ে ভালদৰে উপলব্ধি কৰিব পাৰো।

আদিপুস্তক ১:২৭ৰ অৰ্থ

আদিপুস্তক ১ :২৭ তাৎপৰ্য্যৰে সমৃদ্ধ, আৰু ইয়াৰ মূল বাক্যাংশসমূহ পৰীক্ষা কৰিলে আমি এই মূল পদটোৰ আঁৰৰ গভীৰ অৰ্থ উন্মোচন কৰিব পাৰো।

"ঈশ্বৰে সৃষ্টি কৰিলে"

এই বাক্যাংশই উজ্জ্বল কৰি তুলিছে যে মানৱতাৰ সৃষ্টি আছিল উদ্দেশ্য আৰু উদ্দেশ্যেৰে ৰঞ্জিত ঈশ্বৰৰ ইচ্ছাকৃত কাৰ্য্য। "সৃষ্টি" শব্দটোৰ পুনৰাবৃত্তিই ঈশ্বৰৰ সৃষ্টি পৰিকল্পনাৰ ভিতৰত মানৱতাৰ গুৰুত্বৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰে। ইয়াৰ উপৰিও ই আমাক সোঁৱৰাই দিয়ে যে আমাৰ অস্তিত্ব কোনো যাদৃচ্ছিক পৰিঘটনা নহয়, বৰঞ্চ আমাৰ সৃষ্টিকৰ্তাৰ এক অৰ্থপূৰ্ণ কাৰ্য্য।

"তেওঁৰ নিজৰ প্ৰতিমূৰ্তিত"

ঈশ্বৰৰ প্ৰতিমূৰ্তিত সৃষ্টি হোৱাৰ ধাৰণা (imago ইহুদী-খ্ৰীষ্টান পৰম্পৰাত মানুহৰ স্বভাৱ বুজাৰ ক্ষেত্ৰত ডেই) কেন্দ্ৰীয়। এই বাক্যাংশই বুজায় যে মানুহৰ ঈশ্বৰৰ নিজৰ স্বভাৱক প্ৰতিফলিত কৰা অনন্য বৈশিষ্ট্য আৰু গুণ আছে, যেনে বুদ্ধিমত্তা, সৃষ্টিশীলতা আৰু প্ৰেম আৰু দয়াৰ ক্ষমতা। ঈশ্বৰৰ প্ৰতিমূৰ্তিত সৃষ্টি হোৱাৰ অৰ্থ এইটোও যে ঈশ্বৰৰ সৈতে আমাৰ এক বিশেষ সংযোগ আছে আৰু আমাৰ জীৱনত ঈশ্বৰৰ চৰিত্ৰ প্ৰতিফলিত কৰাৰ উদ্দেশ্যেৰে।

"ঈশ্বৰৰ প্ৰতিমূৰ্তিত তেওঁ সৃষ্টি কৰিলে; পুৰুষ আৰু নাৰীক তেওঁ সৃষ্টি কৰিলে"।

পুৰুষ আৰু মহিলা উভয়কে সৃষ্টি কৰা হৈছিল বুলি উল্লেখ কৰিঈশ্বৰৰ প্ৰতিমূৰ্তি, পদটোৱে লিংগ নিৰ্বিশেষে সকলো মানুহৰ সমান মূল্য, মূল্য আৰু মৰ্যাদাৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰিছে। এই সমতাৰ বাৰ্তাক পদটোৰ গঠনত সমান্তৰালতাৰ ব্যৱহাৰে আৰু শক্তিশালী কৰি তুলিছে, কিয়নো ইয়াৰ দ্বাৰা আঙুলিয়াই দিয়া হৈছে যে ঈশ্বৰৰ প্ৰতিচ্ছবি প্ৰতিফলিত কৰাত দুয়োটা লিংগই সমানে গুৰুত্বপূৰ্ণ।

অংশটোৰ বহল বিষয়বস্তু, যিবোৰৰ সৃষ্টিও অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছে জগত আৰু মানৱতাৰ স্বকীয়তা, আদিপুস্তক ১:২৭ পদৰ অৰ্থৰ সৈতে ওতঃপ্ৰোতভাৱে জড়িত। এই পদটোৱে আমাৰ ঐশ্বৰিক উৎপত্তি, ঈশ্বৰৰ সৈতে আমাৰ বিশেষ সম্পৰ্ক আৰু সকলো মানুহৰ অন্তৰ্নিহিত মূল্যৰ সোঁৱৰণী হিচাপে কাম কৰে। এই পদটোৰ অৰ্থ বুজি পোৱাৰ জৰিয়তে আমি ঈশ্বৰৰ প্ৰতিমূৰ্তিত সৃষ্টি হোৱা ব্যক্তি হিচাপে আমাৰ উদ্দেশ্য আৰু দায়িত্বৰ বিষয়ে ভালদৰে উপলব্ধি কৰিব পাৰো।

প্ৰয়োগ

আদিপুস্তক ১:২৭ পদত মূল্যৱান পাঠ আৰু অন্তৰ্দৃষ্টি আগবঢ়োৱা হৈছে যিবোৰ হ'ব পাৰে আমাৰ জীৱনৰ বিভিন্ন দিশত প্ৰযোজ্য। এই পদটোৰ শিক্ষাক আজিৰ পৃথিৱীত কাৰ্যকৰী কৰাৰ কেইবাটাও উপায় আগবঢ়োৱা হ’ল, যিবোৰ মূল তালিকাৰ পৰা বিস্তাৰিত কৰা হৈছে:

ঈশ্বৰৰ সন্তান হিচাপে আমাৰ মূল্য আৰু পৰিচয়ক আকোৱালি লওক

মনত ৰাখিব যে আমি ঈশ্বৰৰ সন্তানত সৃষ্টি হৈছে image, অৰ্থাৎ আমাৰ অন্তৰ্নিহিত মূল্য আৰু মূল্য আছে। এই জ্ঞানে আমাৰ আত্মবোধ, আত্মসন্মান আৰু আত্মবিশ্বাসক পথ প্ৰদৰ্শন কৰক। আমি আমাৰ ঐশ্বৰিক পৰিচয়ক আকোৱালি লোৱাৰ লগে লগে আমি জীৱনৰ আমাৰ উদ্দেশ্য আৰু আহ্বানৰ বিষয়ে গভীৰ বুজাবুজি গঢ়ি তুলিব পাৰো।

আনক সন্মান আৰু মৰ্যাদাৰে ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰো

প্ৰতিজন ব্যক্তিয়েই, যিয়েই নহওক কিয়, সেই কথা স্বীকাৰ কৰিব পাৰোতেওঁলোকৰ পটভূমি, সংস্কৃতি বা পৰিস্থিতিৰ বিষয়ে ঈশ্বৰৰ প্ৰতিমূৰ্তিত নিৰ্মিত। এই বুজাবুজিয়ে আমাক আনৰ লগত দয়া, সহানুভূতি আৰু দয়াৰে ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ অনুপ্ৰাণিত কৰা উচিত। আনৰ মাজত থকা ঐশ্বৰিক প্ৰতিচ্ছবিক স্বীকাৰ আৰু মূল্য দি আমি আমাৰ পৰিয়াল, সম্প্ৰদায় আৰু কৰ্মক্ষেত্ৰত অধিক প্ৰেমময় আৰু সহায়কাৰী সম্পৰ্ক গঢ়ি তুলিব পাৰো।

আমাৰ নিজৰ অনন্য গুণ আৰু বৈশিষ্ট্যসমূহৰ ওপৰত চিন্তা কৰক

সময় উলিয়াওক ঈশ্বৰৰ প্ৰতিমূৰ্তিত সৃষ্টি হোৱা ব্যক্তি হিচাপে আমি থকা উপহাৰ, প্ৰতিভা আৰু শক্তিসমূহৰ বিষয়ে বিবেচনা কৰক। এই গুণবোৰ চিনাক্ত কৰি আমি ইয়াক কেনেকৈ ঈশ্বৰ আৰু আনৰ সেৱা কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰি, সেই বিষয়ে ভালদৰে বুজিব পাৰিম। এই প্ৰতিফলনে ব্যক্তিগত বৃদ্ধি, আধ্যাত্মিক বিকাশ, আৰু অধিক পৰিপূৰ্ণ জীৱনৰ সূচনা কৰিব পাৰে।

অন্যায়, বৈষম্য, আৰু বৈষম্যৰ বিৰুদ্ধে থিয় দিব

সকলো মানুহৰ অন্তৰ্নিহিত মূল্যত বিশ্বাসী হিচাপে আমি কৰা উচিত আমাৰ সমাজত ন্যায়, সমতা, আৰু ন্যায়পৰায়ণতাক প্ৰসাৰিত কৰাৰ বাবে সক্ৰিয়ভাৱে কাম কৰা। ইয়াৰ লগত প্ৰান্তীয় সম্প্ৰদায়ক সমৰ্থন কৰা নীতিৰ পোষকতা কৰা, সামাজিক বিষয়সমূহৰ সৈতে মোকাবিলা কৰা সংস্থাসমূহৰ সৈতে স্বেচ্ছাসেৱী কাম কৰা বা পক্ষপাতিত্ব আৰু বৈষম্যক প্ৰত্যাহ্বান জনোৱা কথা-বতৰাত লিপ্ত হোৱা আদি জড়িত থাকিব পাৰে। অন্যায়ৰ বিৰুদ্ধে থিয় দি আমি এনে এখন পৃথিৱী সৃষ্টি কৰাত সহায় কৰিব পাৰো যিয়ে প্ৰতিজন ব্যক্তিৰ ঐশ্বৰিক প্ৰতিচ্ছবিক ভালদৰে প্ৰতিফলিত কৰে।

ঈশ্বৰৰ সৈতে আমাৰ সম্পৰ্কক লালন-পালন কৰা

আমি ঈশ্বৰৰ প্ৰতিমূৰ্তিত সৃষ্টি হোৱা বুলি বুজাই আমাক আমন্ত্ৰণ জনায় আমাৰ সৃষ্টিকৰ্তাৰ সৈতে ঘনিষ্ঠ সম্পৰ্ক গঢ়ি তোলা। প্ৰাৰ্থনাৰ যোগেদি,ধ্যান, আৰু ঈশ্বৰৰ বাক্য অধ্যয়ন কৰিলে আমি ঈশ্বৰৰ বিষয়ে আমাৰ জ্ঞান বৃদ্ধি কৰিব পাৰো আৰু ঈশ্বৰৰ সৈতে আমাৰ সংযোগ গভীৰ কৰিব পাৰো। ঈশ্বৰৰ সৈতে আমাৰ সম্পৰ্ক শক্তিশালী হোৱাৰ লগে লগে আমি আমাৰ দৈনন্দিন জীৱনত আদিপুস্তক ১:২৭ পদৰ শিক্ষাক পালন কৰিবলৈ অধিক সুসজ্জিত হৈ পৰো।

ঈশ্বৰৰ সৃষ্টিৰ যত্ন লোৱা

যিহেতু আমি প্ৰতিমূৰ্তিত সৃষ্টি হোৱা সৃষ্টিকৰ্তা, আমি পৃথিৱী আৰু ইয়াৰ সম্পদসমূহৰ পৰিচালনা আৰু সুৰক্ষাৰ দায়িত্বতো ভাগ লওঁ। ইয়াৰ লগত অধিক বহনক্ষমভাৱে জীয়াই থকাৰ পদক্ষেপ লোৱা, পৰিৱেশ সংৰক্ষণৰ প্ৰচেষ্টাক সমৰ্থন কৰা, আৰু আমাৰ গ্ৰহটোৰ যত্ন লোৱাৰ গুৰুত্বৰ বিষয়ে নিজকে আৰু আনক জ্ঞান দিয়া আদি জড়িত থাকিব পাৰে। এইদৰে আমি আমাৰ চৌপাশৰ জগতখনক সংৰক্ষণ আৰু লালন-পালন কৰি আমাৰ ঐশ্বৰিক প্ৰতিমূৰ্তিক সন্মান কৰিব পাৰো।

উপসংহাৰ

আদিপুস্তক ১:২৭ পদত আমাৰ ঐশ্বৰিক পৰিচয় আৰু সকলো মানুহৰ অন্তৰ্নিহিত মূল্যৰ কথা সোঁৱৰাই দিয়ে। আমি আমাৰ অনন্য উপহাৰক আকোৱালি লোৱাৰ লগে লগে আৰু আনক সন্মান আৰু মৰ্যাদাৰে ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰাৰ লগে লগে আমি ঈশ্বৰৰ প্ৰেম আৰু উদ্দেশ্যক প্ৰতিফলিত কৰা জীৱন যাপন কৰিব পাৰো।

দিনটোৰ বাবে প্ৰাৰ্থনা

প্ৰিয় প্ৰভু, সৃষ্টি কৰাৰ বাবে ধন্যবাদ মোক আপোনাৰ প্ৰতিমূৰ্তিত আৰু আপুনি মোক দিয়া অনন্য উপহাৰৰ বাবে। মোৰ ঐশ্বৰিক পৰিচয়ক আকোৱালি লোৱাত আৰু মোৰ প্ৰতিভাক আপোনাৰ আৰু আনৰ সেৱাত ব্যৱহাৰ কৰাত সহায় কৰক। সকলোকে আপোনাৰ সন্তান হিচাপে প্ৰাপ্য সন্মান আৰু মৰ্যাদাৰ ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ শিকাওক। আমিন।<৫><৫>