"কিয়নো ঈশ্বৰে জগতখনক ইমানেই প্ৰেম কৰিলে যে তেওঁ নিজৰ একমাত্ৰ পুত্ৰক দিলে, যাতে তেওঁত বিশ্বাস কৰা কোনোৱে বিনষ্ট নহয়, কিন্তু অনন্ত জীৱন পায়।"

যোহন ৩:১৬

যোহন ৩:১৬ পদৰ অৰ্থ কি?

কিছুমানে যোহন ৩:১৬ পদক বাইবেলৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ পদ বুলি গণ্য কৰে, এটা সাৰাংশ যীচুত বিশ্বাসৰ দ্বাৰা উপলব্ধ পৰিত্ৰাণৰ শুভবাৰ্তাৰ বিষয়ে। ঈশ্বৰে জগতখনক ইমানেই ভাল পাইছিল যে তেওঁৰ পুত্ৰ যীচুক আমাৰ পাপৰ ক্ষমাৰ বাবে ক্ৰুচত মৰিবলৈ পঠিয়াইছিল। এই পদটোৱে আমাক শিকাইছে যে যিয়ে যীচুত বিশ্বাস কৰে তেওঁ পাপৰ পৰিণতিৰ পৰা পৰিত্ৰাণ পাব আৰু অনন্ত জীৱনৰ দান লাভ কৰিব। খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসৰ বাবে আশা আৰু পৰিত্ৰাণৰ এটা মূল বাৰ্তা হিচাপে ইয়াক প্ৰায়ে উল্লেখ কৰা হয়।

ঈশ্বৰৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ উপহাৰ

ঈশ্বৰৰ প্ৰেম এটা আচৰিত বস্তু, বিশেষকৈ যেতিয়া ইয়াৰ ওপৰত স্থাপন কৰা হয় ধ্বংসস্তূপত পৰি থকা এখন পৃথিৱী।

ইয়াত কোনো আকৰ্ষণীয় কথা নাছিল। পৃথিৱীখন পাপ আৰু দুখেৰে ভৰি আছিল। ভগৱানৰ অভিশাপৰ অধীনত আছিল। ই আছিল ভগৱানৰ শত্ৰু। ইতিমধ্যে ইয়াক নিন্দা কৰা হৈছিল। ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধৰ বাহিৰে ইয়াৰ আন একো যোগ্য নাছিল। কিন্তু ঈশ্বৰে ভাল পাইছিল।

কিয়? কাৰণ সেইখন তেওঁৰ জগত আছিল। তেওঁ বনাইছিল আৰু তেওঁ এতিয়াও ভাল পাইছিল। কেতিয়াও শেষ নোহোৱা, কেতিয়াও মৃত্যুমুখত নপৰা প্ৰেমেৰে সি ভাল পাইছিল। ই আছিল তেওঁৰ নিজৰ হাতৰ কাৰুকাৰ্য্য। আৰু যদিও ই তেওঁৰ বিৰুদ্ধে বিদ্ৰোহ কৰিছিল আৰু এতিয়া তেওঁৰ শত্ৰু হৈ পৰিছিল, তথাপিও তেওঁ ইয়াৰ প্ৰতি থকা তেওঁৰ প্ৰেম পাহৰিব পৰা নাছিল।

"ঈশ্বৰে জগতখনক ইমানেই প্ৰেম কৰিছিল যে তেওঁ নিজৰ একমাত্ৰ পুত্ৰক দিছিল।" প্ৰেমেই ঈশ্বৰক নিজৰ পুত্ৰক দিবলৈ প্ৰেৰণা দিছিল। বাধ্যবাধকতা নাছিল। ঈশ্বৰৰ নাছিলতেওঁৰ পুত্ৰক দিবলৈ। তেওঁ হয়তো পৃথিৱীখন ধ্বংস কৰি নতুনকৈ আৰম্ভ কৰিলেহেঁতেন। কিন্তু তেওঁ ইয়াক এতিয়াও ভাল পাইছিল আৰু ইয়াৰ বাবে তেওঁৰ পুত্ৰক মৰিবলৈ দিছিল।

"যি কোনোৱে তেওঁক বিশ্বাস কৰে তেওঁ বিনষ্ট নহয়, কিন্তু অনন্ত জীৱন পায়।" ঈশ্বৰে তেওঁৰ পুত্ৰক দিয়াৰ মহান উদ্দেশ্য আছিল যাতে জগতখনে পৰিত্ৰাণ পায়। তেওঁ পাপীৰ মৃত্যু বিচৰা নাছিল, বৰঞ্চ তেওঁ নিজৰ পাপৰ পৰা আঁতৰি জীয়াই থকাটোহে কামনা কৰিছিল।

আৰু সেইদৰে পৰিত্ৰাণৰ প্ৰস্তাৱ সকলোৰে বাবে উপলব্ধ কৰা হয়। যি কোনোৱে যীচু খ্ৰীষ্টত বিশ্বাস কৰিব, তেওঁ বিনষ্ট নহ’ব, কিন্তু অনন্ত জীৱন পাব। এইদৰে ঈশ্বৰৰ প্ৰেম আমাৰ আগত প্ৰকাশ পায়। ই এক প্ৰেম যিটো মুক্ত আৰু সকলোৰে বাবে মুকলি। ই হৈছে এনে এক প্ৰেম যিয়ে আটাইতকৈ বেয়া পাপীক ৰক্ষা কৰিবলৈ ইচ্ছুক।

মাথোঁ প্ৰয়োজন হৈছে যীচুত বিশ্বাস কৰা। যিয়ে তেওঁক বিশ্বাস কৰে, তেওঁ পৰিত্ৰাণ পাব। এইটোৱেই হৈছে শুভবাৰ্তা, পৰিত্ৰাণৰ শুভবাৰ্তা। ঈশ্বৰে জগতখনক ভাল পায় আৰু যিসকলে বিশ্বাস কৰিব তেওঁলোকৰ বাবে পৰিত্ৰাণৰ পথ প্ৰদান কৰিছে।