តារាងមាតិកា
ព្រះគម្ពីរប្រាប់យើងឱ្យស្តាប់បង្គាប់ឪពុកម្តាយរបស់យើងដោយហេតុផលជាច្រើន។ ជាដំបូង និងសំខាន់បំផុត វាគឺជាបញ្ញត្តិពីព្រះ។ នៅនិក្ខមនំ 20:12 យើងត្រូវបានគេប្រាប់ថា៖ «ចូរគោរពឪពុកម្ដាយរបស់អ្នក ដើម្បីឲ្យអ្នកមានអាយុវែងក្នុងស្រុកដែលព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នកបានប្រទានមកអ្នក»។ នេះជាបញ្ញត្តិដំបូងដែលមានការសន្យា ហើយវាជាបញ្ញត្តិមួយដែលមិនគួរមើលស្រាល។
អត្ថប្រយោជន៍នៃការស្តាប់បង្គាប់របស់យើងមានច្រើន។ នៅក្នុងសុភាសិត ៣:១-២ យើងបានប្រាប់យើងថា ការស្តាប់បង្គាប់នឹងនាំទៅរកជីវិតដ៏យូរអង្វែង និងរុងរឿង។ លើសពីនេះទៀត នៅក្នុងអេភេសូរ ៦:១-៣ យើងត្រូវបានប្រាប់ថា ការស្តាប់បង្គាប់គឺជាសញ្ញានៃការគោរព និងកិត្តិយស។ ការស្តាប់បង្គាប់មាតាបិតារបស់យើងនឹងនាំឱ្យព្រះពរ។
ផលវិបាកនៃការមិនស្តាប់បង្គាប់ក៏សំខាន់ផងដែរ។ នៅក្នុងនិក្ខមនំ 20:12 យើងត្រូវបានគេប្រាប់ថា ការមិនស្តាប់បង្គាប់នឹងនាំឲ្យអាយុខ្លី។ ពេលយើងមិនស្តាប់បង្គាប់ឪពុកម្តាយ យើងមិនស្តាប់បង្គាប់ព្រះ ហើយបំពានបញ្ញត្តិរបស់លោក។
គោលការណ៍នៃការគោរពតាមព្រះគម្ពីរទាំងនេះមានភាពខុសគ្នាយ៉ាងខ្លាំងពីស្តង់ដារវប្បធម៌របស់អាមេរិកនៃស្វ័យភាព និងបុគ្គលនិយម។ នៅអាមេរិក យើងឲ្យតម្លៃលើឯករាជ្យភាព និងការពឹងលើខ្លួនឯង។ យើងត្រូវបានគេបង្រៀនឱ្យគិតសម្រាប់ខ្លួនយើងនិងឱ្យធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ខ្លួនយើង។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះគម្ពីរបង្រៀនយើងឱ្យចុះចូលនឹងសិទ្ធិអំណាច ហើយធ្វើតាមប្រាជ្ញារបស់អ្នកដែលបានទៅមុនយើង។
តើយើងអាចលើកកម្ពស់ការស្តាប់បង្គាប់របស់កុមារនៅក្នុងផ្ទះគ្រីស្ទានដោយរបៀបណា? ជាដំបូង និងសំខាន់បំផុត យើងត្រូវយកគំរូតាមការគោរពខ្លួនឯង។ បើយើងចង់ឲ្យកូនស្តាប់បង្គាប់យើង យើងត្រូវតែស្តាប់បង្គាប់ព្រះ។លើសពីនេះ យើងត្រូវតែមានភាពស៊ីសង្វាក់គ្នាក្នុងការរំពឹងទុករបស់យើង និងនៅក្នុងវិន័យរបស់យើង។ យើងក៏ត្រូវតែអត់ធ្មត់ និងស្រឡាញ់ ដោយតែងតែចង្អុលកូនរបស់យើងត្រឡប់ទៅដំណឹងល្អ។
ខគម្ពីរអំពីការស្តាប់បង្គាប់ឪពុកម្តាយរបស់អ្នក
និក្ខមនំ 20:12
សូមគោរពឪពុក និងរបស់អ្នក មាតាអើយ ដើម្បីឲ្យអាយុវែងក្នុងស្រុកដែលព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នកប្រទានឲ្យ។
ចោទិយកថា 5:16
សូមគោរពមាតាបិតារបស់អ្នក ដូចជាព្រះអម្ចាស់របស់អ្នក ព្រះបានបង្គាប់អ្នកថាអាយុរបស់អ្នកមានអាយុវែង ហើយដើម្បីឲ្យអ្នកបានសុខសប្បាយនៅក្នុងស្រុកដែលព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នកប្រទានមកអ្នក។
សុភាសិត 3:1-2
របស់ខ្ញុំ កូនអើយ កុំភ្លេចការប្រៀនប្រដៅរបស់ខ្ញុំឡើយ ប៉ុន្តែត្រូវឲ្យចិត្តអ្នកកាន់តាមបញ្ញត្តិរបស់ខ្ញុំ អស់រយៈពេលជាច្រើនថ្ងៃ និងច្រើនឆ្នាំនៃជីវិត និងសេចក្ដីសុខសាន្ត នោះនឹងបន្ថែមដល់កូន។
សុភាសិត 6:20
កូនអើយ ចូរកាន់តាមបញ្ញត្តិរបស់ឪពុកអ្នក ហើយកុំបោះបង់ការប្រៀនប្រដៅរបស់ម្ដាយឡើយ។
សុភាសិត 13:1
កូនប្រុសមានប្រាជ្ញាបានស្ដាប់បង្គាប់ឪពុកខ្លួន ប៉ុន្តែមនុស្សចំអកមិនស្ដាប់ពាក្យស្ដីបន្ទោស។
<៤>សុភាសិត 15:20កូនប្រុសមានប្រាជ្ញាធ្វើឲ្យឪពុករីករាយ ប៉ុន្តែមនុស្សល្ងង់មើលងាយម្ដាយ។
សូមមើលផងដែរ: 25 ខគម្ពីរដែលបំផុសគំនិតលើការធ្វើសមាធិម៉ាថាយ 15:4
ដ្បិតព្រះបានបង្គាប់ថា “គោរព ឪពុកម្ដាយរបស់អ្នក» ហើយ «អ្នកណាដែលជេរប្រមាថឪពុកម្ដាយ អ្នកនោះប្រាកដជាត្រូវស្លាប់»។ ការបដិសេធបញ្ញត្តិរបស់ព្រះដើម្បីបង្កើតប្រពៃណីរបស់អ្នក! លោកម៉ូសេបាននិយាយថា៖ «ចូរគោរពឪពុកម្ដាយរបស់អ្នក»។ ហើយ«អ្នកណាដែលជេរប្រមាថឪពុកម្ដាយប្រាកដជាត្រូវស្លាប់។ ប៉ុន្តែអ្នកនិយាយថា 'ប្រសិនបើបុរសម្នាក់ប្រាប់ឪពុកឬម្តាយរបស់គាត់ថា "អ្វីដែលអ្នកនឹងទទួលបានពីខ្ញុំគឺ Corban" (នោះគឺផ្តល់ឱ្យព្រះ) - នោះអ្នកមិនអនុញ្ញាតឱ្យគាត់ធ្វើអ្វីទៀតទេ។ ចំពោះឪពុក ឬម្ដាយរបស់គាត់ ដូច្នេះហើយបានធ្វើឲ្យព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាមោឃៈតាមប្រពៃណីរបស់អ្នកដែលអ្នកបានប្រគល់ចុះ។ ហើយអ្នកធ្វើការបែបនេះជាច្រើន»។
អេភេសូរ 6:1-3
កូនចៅអើយ ចូរស្តាប់បង្គាប់ឪពុកម្ដាយរបស់អ្នកក្នុងព្រះអម្ចាស់ ដ្បិតនេះជាការត្រឹមត្រូវ។ « ចូរគោរពមាតាបិតារបស់អ្នក » ( នេះជាបញ្ញត្តិដំបូងដែលមានការសន្យាមួយ) « ដើម្បីឲ្យអ្នកបានសុខសប្បាយ ហើយឲ្យអ្នកបានអាយុយឺនយូរក្នុងស្រុក»។
កូល៉ុស 3:20
កូនអើយ ចូរស្តាប់បង្គាប់ឪពុកម្ដាយក្នុងគ្រប់កិច្ចការទាំងអស់ ព្រោះការនេះគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះអម្ចាស់។
សូមមើលផងដែរ: 35 ខគម្ពីរអំពីមិត្តភាពផលវិបាកនៃការមិនស្តាប់បង្គាប់មាតាបិតា
និក្ខមនំ 21:17
អ្នកណាដាក់បណ្តាសាឪពុកម្ដាយ នឹងត្រូវទទួលទោសប្រហារជីវិត។
លេវីវិន័យ 20:9
ដ្បិតអ្នកណាដែលដាក់បណ្តាសាឪពុក ឬម្ដាយរបស់ខ្លួន អ្នកនោះនឹងត្រូវស្លាប់ជាមិនខាន។ គាត់បានដាក់បណ្តាសាឪពុកឬម្តាយរបស់គាត់; លោហិតរបស់គាត់បានធ្លាក់មកលើគាត់។
ចោទិយកថា 21:18-21
ប្រសិនបើបុរសម្នាក់មានកូនប្រុសរឹងរូស ហើយបះបោរ ដែលមិនស្តាប់តាមសំដីរបស់ឪពុក ឬសំឡេងរបស់ម្តាយ ហើយ ទោះបីគេប្រដៅគាត់ក៏មិនស្ដាប់ក៏ដោយ ក៏ឪពុកម្ដាយចាប់គាត់នាំគាត់ចេញទៅជួបព្រឹទ្ធាចារ្យនៃទីក្រុងនៅមាត់ទ្វារកន្លែងដែលគាត់រស់នៅ ហើយប្រាប់ពួកព្រឹទ្ធាចារ្យ។ ពីទីក្រុងរបស់គាត់ “កូនប្រុសរបស់យើងនេះរឹងរូស ហើយបះបោរ។ គាត់នឹងមិនស្តាប់បង្គាប់ទេ។សំឡេងរបស់យើង; គាត់ជាមនុស្សស្លេកស្លាំង និងជាអ្នកប្រមឹក»។ ពេលនោះ អ្នកក្រុងទាំងអស់នឹងគប់គប់នឹងថ្ម។ ដូច្នេះ ឯងនឹងលុបបំបាត់អំពើអាក្រក់ចេញពីកណ្តាលឯង ហើយពួកអ៊ីស្រាអែលទាំងមូលនឹងឮ ហើយភ័យខ្លាច។
សុភាសិត 20:20
បើអ្នកណាដាក់បណ្តាសាឪពុកម្តាយ នោះចង្កៀងរបស់គេនឹងរលត់។ នៅក្នុងភាពងងឹតទាំងស្រុង។
សុភាសិត 30:17
ភ្នែកដែលចំអកមើលងាយឪពុក និងមើលងាយដើម្បីស្តាប់បង្គាប់ម្តាយ នឹងត្រូវចាប់ដោយក្អែកនៃជ្រលងភ្នំ ហើយត្រូវសត្វត្មាតស៊ី។
ការមិនស្តាប់បង្គាប់មាតាបិតាគឺជាសញ្ញានៃចិត្តដែលថោកទាប
រ៉ូម 1:28-31
ហើយដោយសារពួកគេមិនយល់ស្របនឹងការទទួលស្គាល់ព្រះ នោះព្រះបានប្រទានដល់ពួកគេនូវគំនិតថោកទាប ដើម្បីធ្វើអ្វីដែលមិនគួរធ្វើ។ ពួកគេពោរពេញទៅដោយអំពើទុច្ចរិត អំពើអាក្រក់ ការលោភលន់ ការព្យាបាទគ្រប់បែបយ៉ាង។ ពួកគេពោរពេញទៅដោយការច្រណែន ការសម្លាប់ ការឈ្លោះប្រកែក ការបោកបញ្ឆោត ការព្យាបាទ។ ពួកគេជាអ្នកនិយាយដើមគេ អ្នកបង្កាច់បង្ខូច ស្អប់ព្រះជាម្ចាស់ ព្រងើយកណ្តើយ ក្រអឺតក្រទម អួតអាង បង្កើតអំពើអាក្រក់ មិនស្តាប់បង្គាប់ឪពុកម្តាយ ល្ងង់ មិនស្មោះត្រង់ គ្មានបេះដូង ឃោរឃៅ។
2 Timothy 3:1-5
ប៉ុន្តែត្រូវយល់ថា នៅថ្ងៃចុងក្រោយបង្អស់ នឹងមានគ្រាលំបាកមកដល់។ សម្រាប់មនុស្សនឹងក្លាយជាមនុស្សស្រលាញ់ខ្លួនឯង ស្រលាញ់លុយ មានអំនួត ក្រអឺតក្រទម មិនស្តាប់បង្គាប់ឪពុកម្តាយ មិនគោរព មិនបរិសុទ្ធ ចិត្តមិនពេញចិត្ត ជេរប្រមាថ មិនចេះគ្រប់គ្រងខ្លួនឯង ឃោរឃៅ មិនស្រលាញ់ល្អ ក្បត់ជាតិ មិនចេះឆ្អែតឆ្អន់នឹង ការអួតអាង ស្រឡាញ់ការសប្បាយ ជាជាងស្រឡាញ់ព្រះ មានរូបរាងនៃការគោរពព្រះប៉ុន្តែបដិសេធអំណាចរបស់វា។ ជៀសវាងមនុស្សបែបនេះ។
ការចុះចូលចំពោះអាជ្ញាធរ និងសិស្សគឺល្អ
ហេព្រើរ 12:7-11
វាគឺសម្រាប់ការប្រៀនប្រដៅ ដែលអ្នកត្រូវតែស៊ូទ្រាំ។ ព្រះកំពុងចាត់ទុកអ្នកជាកូនប្រុស។ តើមានកូនណាដែលឪពុកមិនប្រដៅ? ប្រសិនបើអ្នកត្រូវបានគេទុកចោលដោយគ្មានវិន័យដែលអ្នកទាំងអស់គ្នាបានចូលរួម នោះអ្នកជាកូនមិនស្របច្បាប់ហើយមិនមែនជាកូនប្រុសទេ។
ក្រៅពីនេះ យើងមានឪពុកនៅលើផែនដី ដែលប្រៀនប្រដៅយើង ហើយយើងក៏គោរពពួកគេ។ តើយើងនឹងមិនចុះចូលនឹងព្រះវរបិតានៃវិញ្ញាណ ហើយរស់នៅច្រើនទៀតឬ?
ដ្បិតគេប្រដៅយើងក្នុងរយៈពេលខ្លី ដូចជាយល់ឃើញល្អបំផុតសម្រាប់ពួកគេ ប៉ុន្តែទ្រង់ប្រដៅយើងដើម្បីប្រយោជន៍របស់យើង ដើម្បីឲ្យយើងបានរួមចំណែកភាពបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់។ នៅពេលនេះការប្រៀនប្រដៅទាំងអស់ហាក់ដូចជាឈឺចាប់ជាជាងរីករាយ ប៉ុន្តែក្រោយមកវាផ្តល់ផលផ្លែដ៏សុខសាន្តនៃសេចក្តីសុចរិតដល់អស់អ្នកដែលបានបង្ហាត់បង្រៀននោះ។
1 Peter 5:5
ដូចគ្នាដែរ អ្នកដែល ក្មេងជាង ត្រូវចុះចូលនឹងមនុស្សចាស់។ ចូរស្លៀកពាក់ខ្លួនឯងដោយចិត្តរាបទាបចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក ដ្បិត«ព្រះប្រឆាំងនឹងមនុស្សឆ្មើងឆ្មៃ តែទ្រង់ប្រទានព្រះគុណដល់មនុស្សរាបទាប»។ 5>
ហើយគាត់ [ព្រះយេស៊ូវ] មានបន្ទូលទៅពួកគេថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នកមករកខ្ញុំ? តើអ្នកមិនដឹងថាខ្ញុំត្រូវតែនៅក្នុងដំណាក់របស់ព្រះវរបិតាខ្ញុំឬ?»។ ហើយគេមិនយល់ពាក្យដែលលោកនិយាយទៅកាន់ពួកគេទេ។ លោកក៏ចុះទៅក្រុងណាសារ៉ែតជាមួយនឹងគេ ហើយចុះចូលនឹងគេ។ ហើយម្ដាយរបស់គាត់បានទុករបស់ទាំងនេះនៅក្នុងខ្លួនគាត់បេះដូង។