តារាងមាតិកា
“ត្រូវរឹងមាំ និងក្លាហាន។ កុំភ័យខ្លាច ឬខ្លាចគេឡើយ ដ្បិតគឺព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នក ដែលយាងទៅជាមួយអ្នក។ គាត់នឹងមិនចាកចេញពីអ្នក ឬបោះបង់ចោលអ្នកឡើយ»។
ចោទិយកថា 31:6
សេចក្តីផ្តើម
វាស្ថិតនៅក្នុងគ្រាដែលងាយរងគ្រោះបំផុតរបស់យើង ដែលជារឿយៗយើងមានអារម្មណ៍ថាទម្ងន់នៃការភ័យខ្លាច និងភាពមិនប្រាកដប្រជាដែលធ្លាក់មកលើយើង ដែលធ្វើឲ្យយើងបាត់បង់អារម្មណ៍ និង តែម្នាក់ឯង។ ប៉ុន្តែ នៅកណ្តាលនៃការតស៊ូដ៏ជ្រៅបំផុតរបស់យើង ព្រះអម្ចាស់បានឈោងទៅរកការធានាដ៏ទន់ភ្លន់ដែលមាននៅក្នុង ចោទិយកថា 31:6 – ទ្រង់គឺជាមនុស្សស្មោះត្រង់ ជាដៃគូដែលមិនធ្លាប់មាននៅក្នុងជ្រលងភ្នំងងឹតបំផុតក្នុងជីវិត។ ដើម្បីដឹងគុណយ៉ាងពិតប្រាកដចំពោះជម្រៅនៃការសន្យាដ៏សម្រាលទុក្ខនេះ យើងត្រូវស្វែងយល់អំពីនិទានកថាដ៏សម្បូរបែបនៃចោទិយកថា ដោយលាតត្រដាងមេរៀនមិនចេះចប់ដែលវាទទួលបាន និងក្តីសង្ឃឹមដែលមិនអាចប្រកែកបានដែលវាផ្តល់ជូនសម្រាប់ដំណើរឆ្ពោះទៅមុខរបស់យើង។
បរិបទប្រវត្តិសាស្ត្រនៃចោទិយកថា 31:6
ចោទិយកថាជាសៀវភៅចុងក្រោយនៃគម្ពីរ Torah ឬសៀវភៅប្រាំដំបូងនៃព្រះគម្ពីរ ហើយវាបម្រើជាស្ពានរវាងការធ្វើដំណើររបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនៅទីរហោស្ថាន និងច្រកចូលទឹកដីសន្យា។ នៅពេលលោកម៉ូសេថ្លែងសុន្ទរកថាលារបស់គាត់ គាត់រៀបរាប់អំពីប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់អ៊ីស្រាអែល ដោយសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើភាពស្មោះត្រង់របស់ព្រះ និងសារៈសំខាន់នៃការស្តាប់បង្គាប់អស់ពីចិត្តចំពោះបទបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់។
ចោទិយកថា 31:6 សមនឹងការនិទានរឿងនេះជាពេលវេលាដ៏សំខាន់នៅក្នុងដំណើររបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។ . ពួកគេកំពុងឈរនៅលើគែមនៃយុគសម័យថ្មី ប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាប្រឈមដែលនៅខាងមុខក្នុងទឹកដីសន្យា។ អាវទ្រនាប់នៃភាពជាអ្នកដឹកនាំគឺត្រូវបានបញ្ជូនពីម៉ូសេទៅយ៉ូស្វេ ហើយប្រជាជនត្រូវប្រឈមមុខជាមួយនឹងតម្រូវការក្នុងការជឿទុកចិត្តលើវត្តមាន និងការណែនាំរបស់ព្រះ។
ការនិទានរឿងទូទៅនៃចោទិយកថា
សៀវភៅចោទិយកថាត្រូវបានរៀបចំឡើងជុំវិញសុន្ទរកថាសំខាន់ៗចំនួនបីពី ម៉ូសេ៖
-
ការពិនិត្យឡើងវិញនៃប្រវត្តិសាស្រ្តរបស់អ៊ីស្រាអែល (ចោទិយកថា 1-4): ម៉ូសេរៀបរាប់ពីការធ្វើដំណើររបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលពីអេស៊ីប កាត់វាលរហោស្ថាន និងទៅកាន់គែមនៃដែនដីសន្យា។ ការនិយាយឡើងវិញនេះសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើភាពស្មោះត្រង់របស់ព្រះក្នុងការចែកចាយ ការណែនាំ និងការផ្តល់សម្រាប់រាស្ដ្ររបស់ទ្រង់។
សូមមើលផងដែរ: ការបណ្ដុះបណ្ដាលការស្កប់ចិត្ត — លីហ្វ លីហ្វ -
ការអំពាវនាវឱ្យគោរពតាមសេចក្ដីសញ្ញា (ចោទិយកថា 5-26): ម៉ូសេបានរំលឹកឡើងវិញនូវបញ្ញត្តិដប់ប្រការ និងច្បាប់ផ្សេងទៀត ដោយគូសបញ្ជាក់ សារៈសំខាន់នៃសេចក្តីស្រឡាញ់ និងការស្តាប់បង្គាប់ព្រះ ជាគន្លឹះនៃភាពជោគជ័យរបស់អ៊ីស្រាអែលនៅក្នុងដែនដីសន្យា។ ក្នុងការបន្តសេចក្ដីសញ្ញារបស់ពួកគេជាមួយនឹងព្រះ ប្រទានពរដល់កុលសម្ព័ន្ធនៃអ៊ីស្រាអែល ហើយប្រគល់តួនាទីដឹកនាំរបស់គាត់ទៅយ៉ូស្វេ។ ប្រធានបទទូទៅនៃចោទិយកថា យើងអាចមើលឃើញថា ខគម្ពីរនេះមិនត្រឹមតែជាការសន្យាអំពីវត្តមានរបស់ព្រះដ៏ស្ថិតស្ថេរប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏ជាការដាស់តឿនឱ្យទុកចិត្ត និងគោរពតាមទ្រង់ផងដែរ។ ពេញមួយសៀវភៅនេះ យើងបានឃើញពីការបរាជ័យម្តងហើយម្តងទៀតរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលក្នុងការជឿទុកចិត្តលើព្រះ និងគោរពតាមបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់។ រឿងរបស់ពួកគេបម្រើជារឿងប្រឌិតសម្រាប់យើង ដោយរំឭកយើងពីសារៈសំខាន់នៃភាពស្មោះត្រង់ និងការស្តាប់បង្គាប់។
ឧប្បត្តិហេតុកំភួនជើងមាស (និក្ខមនំ ៣២; ចោទិយកថា ៩:៧-២១)
មិនយូរប៉ុន្មានព្រះបានរំដោះប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលពីទាសភាពនៅប្រទេសអេស៊ីប ហើយបានប្រទានបញ្ញត្តិទាំងដប់ប្រការនៅលើភ្នំស៊ីណាយ។ មនុស្សកាន់តែអន្ទះសារង់ចាំម៉ូសេចុះពីភ្នំ។ ដោយភាពអត់ធ្មត់ និងខ្វះការជឿទុកចិត្ត ពួកគេបានសាងកូនគោមាសមួយ ហើយថ្វាយបង្គំវាជាព្រះរបស់ពួកគេ។ ទង្វើនៃការថ្វាយបង្គំរូបព្រះនេះបានបង្ហាញពីការបរាជ័យរបស់ពួកគេក្នុងការជឿទុកចិត្តលើព្រះ និងគោរពតាមបទបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់ ដែលនាំឱ្យមានលទ្ធផលធ្ងន់ធ្ងរ។
របាយការណ៍របស់ចារកម្ម និងការបះបោររបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល (ជនគណនា 13-14; ចោទិយកថា 1:19-46)
នៅពេលដែលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទៅដល់ព្រំប្រទល់នៃដែនដីសន្យា ម៉ូសេបានបញ្ជូនអ្នកស៊ើបការណ៍ដប់ពីរនាក់ទៅមើលទឹកដី។ ពួកគេ 10 នាក់បានត្រឡប់មកវិញជាមួយនឹងរបាយការណ៍អវិជ្ជមាន ដោយអះអាងថា ដីពោរពេញទៅដោយយក្ស និងទីក្រុងដែលមានកំពែងរឹងមាំ។ ជំនួសឱ្យការជឿទុកចិត្តលើការសន្យារបស់ព្រះក្នុងការប្រគល់ទឹកដីទៅក្នុងដៃរបស់ពួកគេ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានបះបោរប្រឆាំងនឹងព្រះ ដោយបដិសេធមិនចូលទឹកដី។ ការខ្វះជំនឿ និងការមិនស្តាប់បង្គាប់របស់ពួកគេបាននាំឱ្យព្រះជាម្ចាស់កាត់ទោសមនុស្សជំនាន់នោះឱ្យវង្វេងនៅក្នុងទីរហោស្ថានអស់រយៈពេលសែសិបឆ្នាំ រហូតដល់ពួកគេទាំងអស់គ្នាបានស្លាប់ លើកលែងតែលោកកាលែប និងយ៉ូស្វេ ដែលបានទុកចិត្តលើព្រះអម្ចាស់។
ទឹកនៃមេរីបា (លេខ ២០; ចោទិយកថា ៩:២២-២៤)
ពេលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ទីរហោស្ថាន នោះពួកគេប្រឈមមុខនឹងការខ្វះទឹក ដែលនាំឲ្យពួកគេរអ៊ូរទាំនឹងម៉ូសេ និងព្រះ។ ដោយការមិនទុកចិត្តនិងការមិនអត់ធ្មត់ ពួកគេបានចោទសួរអំពីការយកចិត្តទុកដាក់របស់ព្រះសម្រាប់ពួកគេ។ ជាការឆ្លើយតប ព្រះបានបង្គាប់ម៉ូសេឲ្យនិយាយទៅកាន់ថ្មដើម្បីបញ្ចេញទឹកចេញ។ ទោះជាយ៉ាងណា ម៉ូសេដោយការខកចិត្តរបស់គាត់ បានវាយដុំថ្មពីរដងជាមួយនឹងបុគ្គលិករបស់គាត់ ជាជាងនិយាយទៅកាន់វា។ ដោយសារទង្វើនៃការមិនស្តាប់បង្គាប់នេះ និងការមិនទុកចិត្តលើការណែនាំរបស់ព្រះ ម៉ូសេមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យចូលទៅក្នុងទឹកដីសន្យាទេ។
ដោយចាប់យកបរិបទនៃចោទិយកថា 31:6 នៅក្នុងវិសាលភាពនៃសៀវភៅទាំងមូល យើងអាចកាន់តែប្រសើរ យល់ និងអនុវត្តសាររបស់វាចំពោះជីវិតរបស់យើងផ្ទាល់។ នៅពេលយើងប្រឈមមុខនឹងបញ្ហា និងភាពមិនប្រាកដប្រជា យើងអាចចាំថាព្រះដូចគ្នាដែលស្មោះត្រង់ចំពោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែលក៏ស្មោះត្រង់នឹងយើងដែរ។ យើងអាចរកឃើញភាពក្លាហាន និងកម្លាំងដោយការទុកចិត្តលើវត្តមានរបស់ទ្រង់ដែលមិនចេះចប់ ហើយតាំងខ្លួនយើងក្នុងការស្តាប់បង្គាប់។
អត្ថន័យនៃចោទិយកថា ៣១:៦
អំណាចនៃចោទិយកថា ៣១:៦ ស្ថិតនៅក្នុងភាពសម្បូរបែប និងច្រើនមុខ។ សារដែលបង្ហាញដល់យើងអំពីខ្លឹមសារនៃជីវិតដែលសម្គាល់ដោយភាពក្លាហាន ការទុកចិត្ត និងសេចក្តីជំនឿដែលមិនងាករេលើព្រះ។ នៅពេលយើងស្វែងយល់ពីអត្ថន័យនៃខគម្ពីរនេះ អនុញ្ញាតឱ្យយើងស្វែងយល់ពីការពិតដែលធានាបានថាវាផ្តល់ជូន ដោយផ្តល់ឱ្យយើងនូវមូលដ្ឋានគ្រឹះខាងវិញ្ញាណដែលត្រូវការ ដើម្បីរុករកភាពមិនប្រាកដប្រជាក្នុងជីវិតដោយទំនុកចិត្ត និងក្តីសង្ឃឹម។
វត្តមានដ៏មិនប្រែប្រួលនៃព្រះ
ចោទិយកថា ៣១:៦ ជាការរំលឹកដ៏មានអានុភាពថា វត្តមានរបស់ព្រះមិនមានលក្ខខណ្ឌលើកាលៈទេសៈ ឬអារម្មណ៍របស់យើងទេ។ នៅពេលដែលយើងរុករកឆ្លងកាត់ការឡើងចុះដែលជៀសមិនរួចក្នុងជីវិត យើងអាចស្វែងរកការលួងលោមដោយដឹងថាព្រះតែងតែនៅជាមួយយើង ត្រៀមខ្លួនជាស្រេចដើម្បីណែនាំ ការពារ និងទ្រទ្រង់យើង។ វត្តមានរបស់ទ្រង់បានឆ្លងផុតឧបសគ្គទាំងឡាយដែលយើងអាចជួបប្រទះ ដោយផ្តល់នូវយុថ្កាដ៏ខ្ជាប់ខ្ជួនសម្រាប់ព្រលឹងរបស់យើង។
ការធានានៃការសន្យាដែលមិនសាបសូន្យរបស់ព្រះ
ពេញមួយបទគម្ពីរ យើងឃើញការប្តេជ្ញាចិត្តឥតងាករេរបស់ព្រះក្នុងការបំពេញការសន្យារបស់ទ្រង់ចំពោះរាស្ដ្រទ្រង់ . ចោទិយកថា ៣១:៦ បញ្ជាក់ឡើងវិញនូវសម្ពន្ធមេត្រីដែលព្រះបានធ្វើជាមួយនឹងជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ដោយធានាពួកគេពីភាពស្មោះត្រង់ និងការលះបង់របស់ទ្រង់។ ការបញ្ជាក់ជាថ្មីនេះក៏ពង្រីកដល់យើងផងដែរ ដោយបម្រើជាការរំលឹកថាយើងអាចដាក់ការទុកចិត្ដរបស់យើងលើចរិតលក្ខណៈដែលមិនផ្លាស់ប្តូរ និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ខ្ជាប់ខ្ជួនរបស់ទ្រង់។
ភាពក្លាហាន និងកម្លាំងដែលចាក់ឫសក្នុងទំនុកចិត្ត
ចោទិយកថា 31:6 ហៅយើង ទទួលយកភាពក្លាហាន និងកម្លាំង មិនមែនដោយសារសមត្ថភាព ឬធនធានរបស់យើងទេ ប៉ុន្តែដោយសារយើងដឹងថាព្រះជាម្ចាស់គង់នៅជាមួយយើង។ ដោយការដាក់ការទុកចិត្តរបស់យើងលើទ្រង់ នោះយើងអាចប្រឈមមុខនឹងឧបសគ្គណាមួយដោយមានទំនុកចិត្ត ធានាក្នុងការដឹងថាទ្រង់កំពុងធ្វើការដើម្បីភាពល្អរបស់យើង។ ការទុកចិត្តដ៏ក្លាហាននេះ គឺជាសក្ខីភាពមួយចំពោះសេចក្តីជំនឿរបស់យើងលើព្រះ ដែលអនុញ្ញាតឱ្យយើងឈានជើងយ៉ាងក្លាហានចូលទៅក្នុងការមិនស្គាល់ និងប្រឈមមុខនឹងឧបសគ្គក្នុងជីវិត។
ការអំពាវនាវទៅកាន់ការលះបង់អស់ពីចិត្ត
បរិបទនៃចោទិយកថា 31 :6 នៅក្នុងនិទានរឿងដ៏ទូលំទូលាយនៃសៀវភៅនេះ បង្ហាញពីសារៈសំខាន់នៃការទុកចិត្ត និងធ្វើតាមព្រះដោយអស់ពីចិត្ត។ នៅពេលយើងឆ្លុះបញ្ចាំងពីប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល និងការបរាជ័យម្តងហើយម្តងទៀតរបស់ពួកគេក្នុងការទុកចិត្ត និងស្តាប់បង្គាប់ព្រះ នោះយើងត្រូវបានគេរំលឹកពីភាពចាំបាច់នៃការលះបង់អស់ពីដួងចិត្តចំពោះទ្រង់។ ទទួលយកភាពក្លាហាន និងកម្លាំងដែលមកពីការជឿទុកចិត្តលើព្រះតម្រូវឱ្យយើងតាំងខ្លួនយើងយ៉ាងពេញលេញទៅនឹងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ និងផ្លូវរបស់ទ្រង់ ដោយអនុញ្ញាតឱ្យទ្រង់ដឹកនាំយើងគ្រប់ផ្នែកនៃជីវិតរបស់យើង។
សូមមើលផងដែរ: 40 ខគម្ពីរអំពីទេវតាកម្មវិធី
នៅក្នុងជីវិតរបស់យើងសព្វថ្ងៃនេះ យើងប្រឈមមុខនឹងមនុស្សជាច្រើន បញ្ហាប្រឈម និងភាពមិនប្រាកដប្រជា។ វាអាចជាការល្បួងឱ្យពឹងផ្អែកលើកម្លាំងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង ឬក្លាយទៅជាគ្របសង្កត់ដោយការភ័យខ្លាច។ ប៉ុន្តែចោទិយកថា ៣១:៦ ហៅយើងឱ្យឆ្លើយតបខុសគ្នា៖ ទុកចិត្តលើវត្តមានឥតឈប់ឈររបស់ព្រះ និងការសន្យាដែលមិនសាបសូន្យ ហើយស្វែងរកភាពក្លាហាន និងកម្លាំងរបស់យើងនៅក្នុងទ្រង់។
នៅពេលយើងប្រឈមមុខនឹងស្ថានភាពលំបាក ឬការសម្រេចចិត្ត សូមឲ្យយើងចាំថា ព្រះទៅជាមួយយើង។ ពេលយើងមានអារម្មណ៍ឯកោ សូមឲ្យយើងប្រកាន់ខ្ជាប់នឹងសេចក្ដីពិតថា ទ្រង់នឹងមិនចាកចេញពីយើង ឬបោះបង់ចោលយើងឡើយ។ ហើយនៅពេលយើងរុករកភាពស្មុគស្មាញនៃជីវិត អនុញ្ញាតឱ្យយើងស្វែងរកភាពក្លាហាន និងកម្លាំងរបស់យើងនៅក្នុងព្រះអង្គដែលបានសន្យាថានឹងនៅជាមួយយើងជានិច្ច។
ការអធិស្ឋានសម្រាប់ថ្ងៃ
ព្រះវរបិតាសួគ៌ ទូលបង្គំគោរពអ្នក និងសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលមិនសាបសូន្យរបស់អ្នក។ ខ្ញុំសារភាពថា ខ្ញុំច្រើនតែភ្លេចវត្តមានរបស់ទ្រង់ជានិច្ច ហើយអនុញ្ញាតឲ្យការភ័យខ្លាចកាន់កាប់បេះដូងខ្ញុំ។ អរគុណដែលសន្យាថាមិនទៅណាចោលខ្ញុំ ខ្ញុំសុំកម្លាំង និងភាពក្លាហានរបស់ទ្រង់ ដើម្បីប្រឈមមុខនឹងឧបសគ្គក្នុងជីវិត ដោយដឹងថាទ្រង់នៅជាមួយខ្ញុំគ្រប់ជំហាននៃផ្លូវ។ ក្នុងព្រះនាមព្រះយេស៊ូវ អាម៉ែន។