ৰোজা হৈছে এক শক্তিশালী আধ্যাত্মিক অনুশাসন যিয়ে আমাক ঈশ্বৰৰ ওচৰ চাপিবলৈ সহায় কৰিব পাৰে। ইয়াত উপবাসৰ বিষয়ে ৩৫টা বাইবেলৰ পদ দিয়া হৈছে যাতে আমি ঈশ্বৰৰ আগত নিজকে নম্ৰ হ’বলৈ সহায় কৰিব পাৰো, আৰু প্ৰাৰ্থনাৰ জৰিয়তে তেওঁৰ সৈতে সংযোগ স্থাপন কৰিব পাৰো।

উপবাস কিয়?

ৰোজা হৈছে আত্ম-অস্বীকাৰৰ সাময়িক কাৰ্য্য। অলপ সময়ৰ বাবে খাদ্য নোহোৱাকৈ থাকি আমি দৈনন্দিন জীৱিকাৰ প্ৰয়োজনীয়তাৰ প্ৰতি অধিক সচেতন হৈ পৰো। উপবাসৰ সময়ত আমি আমাৰ মনোযোগ ঈশ্বৰৰ ওপৰত, আৰু তেওঁৰ বিশ্বাসক টিকিয়াই ৰখাৰ প্ৰতিজ্ঞাৰ ওপৰত কেন্দ্ৰীভূত কৰোঁ। এইদৰে উপবাস আমাৰ নম্ৰতা আৰু ঈশ্বৰৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীলতাৰ প্ৰদৰ্শন।

যেতিয়া যীচুৱে মৰুভূমিত ৪০ দিন উপবাস কৰিছিল তেতিয়া তেওঁ ঈশ্বৰৰ বাক্য উদ্ধৃতি দি প্ৰলোভনক প্ৰতিহত কৰিছিল। যেতিয়া আমি উপবাস কৰোঁ, তেতিয়া আমি ঈশ্বৰে প্ৰদান কৰা আধ্যাত্মিক জীৱিকাৰ প্ৰয়োজনীয়তা প্ৰদৰ্শন কৰো।

মথি ৪:৪

মানুহে কেৱল পিঠাৰে জীয়াই নাথাকিব, কিন্তু মুখৰ পৰা ওলোৱা প্ৰতিটো বাক্যৰ ওপৰতহে জীয়াই থাকিব ঈশ্বৰ।

যোহন ৬:৩৫

তাৰ পাছত যীচুৱে ঘোষণা কৰিলে, “মই জীৱনৰ পিঠা। যি মোৰ ওচৰলৈ আহিব, তেওঁ কেতিয়াও ভোকত নাথাকিব, আৰু যিয়ে মোৰ ওপৰত বিশ্বাস কৰে, তেওঁ কেতিয়াও পিয়াহ নাপাব।’

লূক ৫:৩৩-৩৫

তেওঁলোকে তেওঁক ক’লে, “যোহনৰ শিষ্যসকলে প্ৰায়ে উপবাসে আৰু প্ৰাৰ্থনা কৰে , আৰু ফৰীচীসকলৰ শিষ্যসকলেও তেনেকুৱাই কৰে, কিন্তু তোমালোকৰ শিষ্যসকলেও খাই-পান কৰি থাকে।’

যীচুৱে উত্তৰ দিলে, “দৰাৰ বন্ধুসকলক তেওঁলোকৰ লগত থকাৰ সময়ত আপুনি উপবাস কৰিব পাৰিবনে? কিন্তু সেই সময় আহিব যেতিয়া তেওঁলোকৰ পৰা দৰাক কাঢ়ি লোৱা হ’ব; সেই দিনবোৰত তেওঁলোকে উপবাস কৰিব।”

গালাতীয়া ৫:১৬

এতেকে মই কওঁ, আত্মাৰ দ্বাৰাই চলিব।তেওঁলোকে প্ৰভুৰ ওচৰত সমৰ্পণ কৰিলে, যাৰ ওপৰত তেওঁলোকে নিজৰ আস্থা ৰাখিছিল।

আন্তিয়খিয়াৰ মণ্ডলী

পাঁচনিৰ কৰ্ম ১৩:২-৩

যেতিয়া তেওঁলোকে প্ৰভুক উপাসনা কৰিছিল আৰু উপবাস কৰিছিল , পবিত্ৰ আত্মাই ক’লে, “মই যি কামৰ বাবে তেওঁলোকক মাতিছো, তাৰ বাবে বাৰ্ণবা আৰু চৌলক মোৰ বাবে পৃথক কৰা।” তাৰ পিছত ৰোজা আৰু প্ৰাৰ্থনা কৰাৰ পিছত তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ ওপৰত হাত থৈ পঠিয়াই দিলে।

উপবাস কেনেকৈ কৰিব লাগে?

মথি ৬:১৬-১৮

যেতিয়া আপুনি উপবাস কৰে, তেতিয়া ভণ্ডসকলৰ দৰে ম্লান যেন নালাগিব কৰক, কিয়নো তেওঁলোকে আনক উপবাসে থকা দেখুৱাবলৈ নিজৰ মুখখন বিকৃত কৰে। সঁচাকৈয়ে মই তোমালোকক কওঁ, তেওঁলোকে নিজৰ পুৰস্কাৰ সম্পূৰ্ণ লাভ কৰিছে। কিন্তু যেতিয়া আপুনি উপবাস কৰে, তেতিয়া আপোনাৰ মূৰত তেল লগাওক আৰু মুখ ধুব, যাতে আপুনি উপবাস কৰা বুলি আনৰ আগত স্পষ্ট নহয়, কিন্তু কেৱল আপোনাৰ অদৃশ্য পিতৃৰ ওচৰতহে স্পষ্ট হয়; আৰু গোপনে কৰা কাম চোৱা আপোনাৰ পিতৃয়ে আপোনাক পুৰস্কাৰ দিব।

জখৰিয়া ৭:৪-৫

তেতিয়া সৰ্বশক্তিমান প্ৰভুৰ বাক্য মোৰ ওচৰলৈ আহিল, “সকলো লোকক সুধিব দেশ আৰু পুৰোহিতসকলৰ বিষয়ে, ‘যেতিয়া তোমালোকে যোৱা সত্তৰ বছৰ ধৰি পঞ্চম আৰু সপ্তম মাহত উপবাস কৰি শোক কৰিছিলা, তেতিয়া সঁচাকৈয়ে মোৰ বাবেই উপবাস কৰিছিল নেকি?”

কেতিয়া উপবাস কৰিব লাগে?

মথি ৯:১৪-১৫

তেতিয়া যোহনৰ শিষ্যসকলে তেওঁৰ ওচৰলৈ আহি ক’লে, “আমি আৰু ফৰীচীসকলে কিয় উপবাস কৰোঁ, কিন্তু তোমাৰ শিষ্যসকলে কিয় উপবাস নকৰে?” যীচুৱে তেওঁলোকক ক’লে, “যেতিয়ালৈকে দৰা তেওঁলোকৰ লগত থাকে, তেতিয়ালৈকে বিয়াৰ আলহীসকলে শোক কৰিব পাৰেনে? সেই দিন আহিব যেতিয়া দৰাক তেওঁলোকৰ পৰা আঁতৰাই নিয়া হ’ব, আৰু তেতিয়া তেওঁলোকে উপবাস কৰিব।’

উপবাস আৰু মধ্যস্থতামূলক প্ৰাৰ্থনা

গীতমালা ৩৫:১৩-১৪

তথাপি কেতিয়া... তেওঁলোক অসুস্থ আছিল, মই বস্তা পিন্ধিলোঁ আৰু উপবাসে নিজকে নম্ৰ কৰিলোঁ। যেতিয়া মোৰ প্ৰাৰ্থনাবোৰ মোৰ ওচৰলৈ উত্তৰহীন হৈ ঘূৰি আহিল, তেতিয়া মই মোৰ বন্ধু বা ভাইটিৰ বাবে যেন শোক কৰি ঘূৰি ফুৰিলোঁ। মোৰ বাবে কান্দি থকাৰ দৰে শোকত মূৰটো নমাই দিলোঁমাতৃ।

দানিয়েল ৯:২-৫

তেওঁৰ ৰাজত্বকালৰ প্ৰথম বছৰত মই দানিয়েলে যিৰিমিয়া ভাববাদীক দিয়া যিহোৱাৰ বাক্য অনুসাৰে শাস্ত্ৰৰ পৰা বুজিলোঁ। যে যিৰূচালেমৰ ধ্বংস সত্তৰ বছৰলৈকে চলিব। গতিকে মই প্ৰভু ঈশ্বৰৰ ওচৰলৈ গৈ প্ৰাৰ্থনা আৰু অনুৰোধ, উপবাসে আৰু বস্তা আৰু ছাই পিন্ধি তেওঁৰ ওচৰত অনুৰোধ কৰিলোঁ। মই মোৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ ওচৰত প্ৰাৰ্থনা কৰি স্বীকাৰ কৰিলোঁ, “প্ৰভু, মহান আৰু ভয়ংকৰ ঈশ্বৰ, যিয়ে তেওঁক প্ৰেম কৰা আৰু তেওঁৰ আজ্ঞা পালন কৰাসকলৰ লগত নিজৰ প্ৰেমৰ নিয়ম পালন কৰে, আমি পাপ কৰিলোঁ আৰু অন্যায় কৰিলোঁ। আমি দুষ্ট হৈ বিদ্ৰোহ কৰিলোঁ; আমি তোমাৰ আজ্ঞা আৰু বিধানৰ পৰা আঁতৰি আহিলোঁ।’

ইজ্ৰা ৮:২৩

তেতিয়া আমি উপবাস কৰিলোঁ আৰু এই বিষয়ে আমাৰ ঈশ্বৰক অনুৰোধ কৰিলোঁ, আৰু তেওঁ আমাৰ প্ৰাৰ্থনাৰ উত্তৰ দিলে।

মাৰ্ক 9:25-29

যিচুৱে যেতিয়া দেখিলে যে এটা গোট দৌৰি আহিছে, তেতিয়া তেওঁ সেই অশুচি আত্মাক তিৰস্কাৰ কৰি ক’লে, “হে বোবা আৰু বধিৰ আত্মা, মই তোমাক আজ্ঞা দিছো, তেওঁৰ পৰা ওলাই আহক আৰু কেতিয়াও প্ৰৱেশ নকৰিবা তেওঁক আকৌ।” আৰু চিঞৰ-বাখৰ কৰি তেওঁক ভয়ংকৰভাৱে কঁপাই তোলাৰ পিছত, সেইটো ওলাই আহিল, আৰু ল’ৰাটো মৃতদেহৰ দৰে হৈ পৰিল, যাৰ বাবে বেছিভাগেই ক’লে, “তেওঁ মৰিল।” কিন্তু যীচুৱে তেওঁৰ হাতত ধৰি ওপৰলৈ তুলিলে আৰু তেওঁ উঠিল। তেতিয়া তেওঁ ঘৰত প্ৰৱেশ কৰি শিষ্যসকলে তেওঁক একান্তভাৱে সুধিলে, “আমি কিয় বাহিৰলৈ বাহিৰ কৰিব নোৱাৰিলোঁ?” আৰু তেওঁ তেওঁলোকক ক’লে, “এই ধৰণৰ প্ৰাৰ্থনা আৰু উপবাসৰ বাহিৰে আন একোৰে খেদিব নোৱাৰি।” (কিছুমান পাণ্ডুলিপিত “আৰু উপবাস” বাদ দিয়া হৈছে)

Fasting to Accompanyঅনুতাপ

যেতিয়া আপুনি উপবাস কৰে তেতিয়া আপুনি দেখুৱাই যে আপোনাৰ নিজৰ দুৰ্বলতাৰ বাহিৰে আন একোৱেই নাই। আপুনি ঈশ্বৰৰ আগত নিজকে নম্ৰ কৰে আৰু তেওঁক ক্ষমা আৰু মুক্তিৰ প্ৰয়োজনীয়তাক জনায়। এইদৰে উপবাস পাপৰ বাবে দুখ প্ৰকাশ কৰাৰ এক উপায় হৈ পৰে, ঈশ্বৰৰ আগত আমাৰ সম্পূৰ্ণ অপৰ্যাপ্ততাক স্বীকাৰ কৰাৰ সময়ত নিজকে নম্ৰ কৰাৰ উপায় হৈ পৰে, যিজন অকলেই আমাৰ পূজা আৰু পূজাৰ যোগ্য।

যোৱেল ২:১২<৫>

"তথাপিও এতিয়াও," যিহোৱাই ঘোষণা কৰে, "তোমাৰ সম্পূৰ্ণ হৃদয়েৰে, উপবাসে, কান্দোনেৰে আৰু শোকেৰে মোৰ ওচৰলৈ উভতি আহক।"

যোনা ৩:৫-৯

প্ৰাৰ্থনাত মনোনিৱেশ কৰিবলৈ বৈবাহিক সম্পৰ্কৰ পৰা উপবাস কৰা

১ কৰিন্থীয়া ৭:৫

ইজনে সিজনক বঞ্চিত নকৰিব, হয়তো সীমিত সময়ৰ বাবে চুক্তিবদ্ধ হোৱাৰ বাহিৰেসময়, যাতে তোমালোকে প্ৰাৰ্থনাত নিজকে উৎসৰ্গা কৰিবা; কিন্তু তাৰ পিছত পুনৰ একত্ৰিত হওক, যাতে চয়তানে তোমালোকৰ আত্মনিয়ন্ত্ৰণৰ অভাৱৰ বাবে প্ৰলোভিত নকৰে।

বলিদানৰ প্ৰেমৰ উপমা হিচাপে উপবাস কৰা

যিচয়া ৫৮:৩-৭

“আমি কিয় উপবাস কৰিছো,” তেওঁলোকে কয়, “আপুনি ইয়াক দেখা নাই? আমি কিয় নিজকে নম্ৰ কৰিলোঁ, আৰু আপুনি লক্ষ্য কৰা নাই?”

তথাপিও ৰোজাৰ দিনা আপুনি যিদৰে ইচ্ছা কৰে আৰু আপোনাৰ সকলো শ্ৰমিকক শোষণ কৰে। তোমালোকৰ উপবাসৰ অন্ত পৰে কাজিয়া আৰু বিবাদত, আৰু ইজনে সিজনক দুষ্ট মুঠিৰে আঘাত কৰা। আপুনি আজিৰ দৰে উপবাস কৰি আপোনাৰ মাতটো ওখকৈ শুনা যাব বুলি আশা কৰিব নোৱাৰে।

এইটো মই বাছি লোৱা ধৰণৰ উপবাস নেকি, কেৱল মানুহে নিজকে নম্ৰ কৰাৰ দিন? কেৱল নলৰ দৰে মূৰ নত কৰাৰ বাবে আৰু বস্তা আৰু ছাই পিন্ধি পৰি থকাৰ বাবে নেকি? আপুনি সেইটোক উপবাস বুলি কয়নে, যিটো দিন যিহোৱাৰ বাবে গ্ৰহণযোগ্য?

মই বাছি লোৱা এই ধৰণৰ উপবাস নহয়নে: অন্যায়ৰ শিকলিবোৰ ঢিলা কৰা আৰু যোৰৰ ৰছীবোৰ খুলি দিয়া, নিপীড়িত লোকক ৰখা মুক্ত কৰি প্ৰতিটো যোৰ ভাঙি পেলাওক? ভোকাতুৰসকলৰ লগত আপোনাৰ খাদ্য ভাগ কৰা আৰু দুখীয়া বিচৰণকাৰীক আশ্ৰয় দিয়া নহয়নে— যেতিয়া আপুনি উলংগক দেখা পায়, তেওঁলোকক কাপোৰ পিন্ধা, আৰু নিজৰ মাংস আৰু তেজৰ পৰা আঁতৰি নাযায়?

উপবাসৰ উদাহৰণ বাইবেলত

মোচি

যাত্ৰাপুস্তক ৩৪:২৭-২৮

তেতিয়া প্ৰভুৱে মোচিক ক’লে, “এই বাক্যবোৰ লিখক, কিয়নো এই বাক্য অনুসৰি মই এ তোমালোকৰ লগত আৰু ইস্ৰায়েলৰ লগত নিয়ম কৰা।” গতিকে তেওঁ তাতেই আছিলপ্ৰভুৰ লগত চল্লিশ দিন চল্লিশ ৰাতি। তেওঁ না পিঠা খালে, পানীও নাখালে। আৰু তেওঁ ফলকবোৰত নিয়মৰ বাক্য, দহ আজ্ঞা লিখিলে।

দ্বিতীয় বিবৰণ ১৯:১৮-১৯

তাৰ পাছত মই আগৰ দৰে চল্লিশ দিন চল্লিশ ৰাতি প্ৰভুৰ আগত প্ৰণাম কৰি থাকিলোঁ। তোমালোকে কৰা সকলো পাপৰ কাৰণে মই পিঠা খোৱা নাছিলোঁ, পানীও খোৱা নাছিলোঁ। কিয়নো যিহোৱাই তোমালোকৰ বিৰুদ্ধে যি ক্ৰোধ আৰু উত্তপ্ত অসন্তুষ্টি বহন কৰিছিল, মই ভয় খাইছিলো, যাৰ বাবে তেওঁ তোমালোকক ধ্বংস কৰিবলৈ সাজু হৈছিল। কিন্তু প্ৰভুৱে সেই সময়তো মোৰ কথা শুনিলে।

ইস্ৰায়েলৰ সৈন্য

বিচাৰকৰ্ত্তাবিলাক 20:26

তাৰ পাছত ইস্ৰায়েলৰ সকলো লোক, গোটেই সৈন্যই ওপৰলৈ উঠি গ’ল আৰু... বেথেললৈ আহি কান্দিলে। তেওঁলোকে প্ৰভুৰ সন্মুখত বহি সেইদিনা সন্ধিয়ালৈকে উপবাসে থাকিল আৰু প্ৰভুৰ আগত হোমবলি আৰু মঙ্গলবলি উৎসৰ্গ কৰিলে।

১ চমূৱেল ৩১:১১-১৩

কিন্তু যেতিয়া যাবেচৰ বাসিন্দাসকলে- গিলিয়দে ফিলিষ্টীয়াসকলে চৌলৰ লগত কৰা কাম শুনিলে, সকলো বীৰ লোকে উঠি গোটেই ৰাতি গৈ চৌলৰ মৃতদেহ আৰু তেওঁৰ পুত্ৰসকলৰ মৃতদেহ বৈৎ-চানৰ দেৱালৰ পৰা লৈ গ’ল আৰু যাবেচলৈ আহি তাত জ্বলাই দিলে। আৰু তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ হাড়বোৰ লৈ যাবেচৰ অমিতা গছৰ তলত পুতি থৈ সাত দিন উপবাস কৰিলে।

ৰজা দায়ূদ

২ চমূৱেল ১২:১৬

সেয়েহে দায়ূদে ঈশ্বৰৰ হৈ বিচাৰিলে শিশুটিৰ। আৰু দায়ূদে উপবাসে থাকি গোটেই ৰাতি মাটিত পৰি থাকিল।

গীতমালা69:9-10

কিয়নো তোমাৰ ঘৰৰ প্ৰতি থকা উদ্যমে মোক গ্ৰাস কৰিলে আৰু তোমাক নিন্দা কৰাসকলৰ নিন্দা মোৰ ওপৰত পৰিছে। যেতিয়া মই কান্দিলোঁ আৰু উপবাসেৰে মোৰ আত্মাক নম্ৰ কৰিলোঁ, তেতিয়া সেয়া মোৰ নিন্দা হৈ পৰিল।

এলিয়া

১ ৰাজাৱলি ১৯:৮

তেতিয়া তেওঁ উঠি খাই পান কৰিলে আৰু ভিতৰলৈ গ’ল সেই খাদ্যৰ শক্তি চল্লিশ দিন চল্লিশ ৰাতি ঈশ্বৰৰ পৰ্বত হৰেবলৈকে।

ৰজা আহাব

১ ৰাজাৱলি ২১:২৫-২৯<৫><০>(কেতিয়াও কোনো নাছিল যিহোৱাৰ দৃষ্টিত বেয়া কাম কৰিবলৈ নিজকে বিক্ৰী কৰা আহাবৰ দৰে, যিজনে নিজৰ পত্নী ইজেবেলে আহ্বান জনাইছিল। তেওঁ মূৰ্তিৰ পিছত গৈ অতি নিকৃষ্ট আচৰণ কৰিছিল, যিহোৱাই ইস্ৰায়েলৰ আগত খেদি পঠিওৱা ইমোৰীয়াসকলৰ দৰে।) যেতিয়া আহাবে এই কথা শুনিলে , কাপোৰ ফালি বস্তা পিন্ধি উপবাস কৰিলে। তেওঁ বস্তা পিন্ধি শুই নম্ৰভাৱে ঘূৰি ফুৰিছিল। তেতিয়া যিহোৱাৰ বাক্য তিচবীয়া এলিয়ালৈ আহিল, “আপুনি লক্ষ্য কৰিলেনে যে আহাবে মোৰ আগত কেনেকৈ নিজকে নম্ৰ কৰিলে? যিহেতু তেওঁ নিজকে নম্ৰ কৰিছে, মই তেওঁৰ দিনত এই দুৰ্যোগ আনিব নোৱাৰো, কিন্তু তেওঁৰ পুত্ৰৰ দিনত তেওঁৰ ঘৰত ইয়াক আনিম।’

যিৰূচালেমৰ নাগৰিকসকল

যিৰিমিয়া ৩১ :9

যিহূদাৰ ৰজা যোচিয়াৰ পুত্ৰ যিহোয়াকিমৰ ৰাজত্বকালত নৱম মাহত যিৰূচালেমৰ সকলো লোক আৰু যিহূদাৰ নগৰৰ পৰা যিৰূচালেমলৈ অহা সকলো লোকে আগতে উপবাস ঘোষণা কৰিলে ভগৱান.

ইজ্ৰা

ইজ্ৰা 8:21

তেতিয়া মই তাত আহাৱা নদীত উপবাস ঘোষণা কৰিলোঁ, যাতে আমি আমাৰ ঈশ্বৰৰ আগত নিজকে নম্ৰ কৰি বিচাৰোতেওঁক আমাৰ, আমাৰ সন্তান আৰু আমাৰ সকলো সম্পত্তিৰ বাবে নিৰাপদ যাত্ৰা।

ইজ্ৰা ১০:৬

তেতিয়া ইজ্ৰা ঈশ্বৰৰ গৃহৰ সন্মুখৰ পৰা আঁতৰি আহিল আৰু তেওঁৰ পুত্ৰ যিহোহাননৰ কোঠালৈ গ’ল এলিয়াচিব, য'ত তেওঁ ৰাতিটো কটালে, পিঠা নাখাই আৰু পানী নাখালে, কাৰণ তেওঁ নিৰ্বাসিতসকলৰ অবিশ্বাসৰ বাবে শোক কৰিছিল।

নহমিয়া

নহমিয়া ১:৪

যেচ এই কথাবোৰ শুনি মই বহিলোঁ আৰু কেইবাদিনো কান্দিলোঁ আৰু শোক কৰিলোঁ, আৰু স্বৰ্গৰ ঈশ্বৰৰ আগত উপবাস আৰু প্ৰাৰ্থনা কৰিলোঁ।

ইষ্টেৰ

ইষ্টেৰ ৪:১৫-১৬

তেতিয়া ইষ্টৰে তেওঁলোকক মৰ্দখয়ক উত্তৰ দিবলৈ ক’লে, “যা, চুচাত পোৱা সকলো ইহুদীক গোটাই লোৱা, আৰু মোৰ হৈ উপবাস ৰাখক, আৰু ৰাতি বা দিন তিনিদিন খা-পান নকৰিবা। মই আৰু মোৰ যুৱতীসকলেও তোমালোকৰ দৰে ৰোজা ৰাখিম। তেতিয়া মই ৰজাৰ ওচৰলৈ যাম, যদিও সেয়া বিধানৰ বিৰুদ্ধে, আৰু যদি মই বিনষ্ট হওঁ, তেন্তে মই বিনষ্ট হওঁ।”

ৰজা দাৰিয়া

দানিয়েল ৬:১৬-১৮<৫>

তেতিয়া ৰজাই আজ্ঞা দিলে আৰু দানিয়েলক আনি সিংহৰ গুহাত পেলাই দিয়া হ’ল। ৰজাই দানিয়েলক ঘোষণা কৰি ক’লে, “আপুনি যিজন ঈশ্বৰে অহৰহ সেৱা কৰে, তেওঁ তোমাক উদ্ধাৰ কৰক!” পাছত এটা শিল আনি গুহাটোৰ মুখত ৰখা হ’ল আৰু দানিয়েলৰ বিষয়ে একো সলনি নহ’বৰ বাবে ৰজাই নিজৰ চিন আৰু প্ৰভুসকলৰ চিনেৰে মোহৰ মাৰিলে। তেতিয়া ৰজাই নিজৰ ৰাজপ্ৰসাদলৈ গৈ ৰাতিটো উপবাসে কটালে; তেওঁৰ ওচৰলৈ কোনো ধৰণৰ বিপথে পৰিচালিত নহ’ল আৰু তেওঁৰ পৰা টোপনি পলাই গ’ল।

দানিয়েল ১০:২-৩

সেই দিনবোৰত মই দানিয়েল আছিলোঁতিনি সপ্তাহ ধৰি শোক কৰা। মই কোনো সুস্বাদু খাদ্য নাখালোঁ, কোনো মাংস বা মদ মোৰ মুখত প্ৰৱেশ কৰা নাছিল, আৰু মই নিজকে একেবাৰে অভিষেক কৰা নাছিলো, সম্পূৰ্ণ তিনি সপ্তাহ।

আন্না, নবী

লূক ২:৩৬-৩৭

আছেৰ ফৈদৰ ফনুৱেলৰ কন্যা হান্না নামৰ এগৰাকী ভাববাদী আছিল। কুমাৰী হোৱাৰ পৰা সাত বছৰ ধৰি স্বামীৰ লগত বাস কৰিছিল আৰু তাৰ পিছত চৌৰাশী বছৰ বয়সলৈকে বিধৱা হিচাপে বাস কৰিছিল। ৰাতি দিন উপবাস আৰু প্ৰাৰ্থনাৰে পূজা কৰি তাই মন্দিৰৰ পৰা আঁতৰি নাহিল।

যীচু

মথি ৪:১-২

তাৰ পিছত যীচুক আত্মাই মৰুভূমিলৈ লৈ গ’ল যাতে চয়তানৰ দ্বাৰা পৰীক্ষা কৰা হয়। আৰু চল্লিশ দিন চল্লিশ ৰাতি উপবাস কৰি তেওঁ ভোকত থাকিল।

পাঁচনি পৌল (চৌল)

পাঁচনিৰ কৰ্ম ৯:৪-৯

আৰু মাটিত পৰি তেওঁ এটা মাত শুনিলে, “চৌল, চৌল, তুমি মোক কিয় অত্যাচাৰ কৰিছা?” আৰু তেওঁ ক’লে, “আপুনি কোন প্ৰভু?” আৰু তেওঁ ক’লে, “মই যীচু, যাক তোমালোকে অত্যাচাৰ কৰিছা। কিন্তু উঠি গৈ নগৰত প্ৰৱেশ কৰা, তেতিয়া তোমালোকক কোৱা হ’ব।” তেওঁৰ লগত যাত্ৰা কৰা মানুহবোৰে মাতটো শুনি কিন্তু কাকো নেদেখি বাকৰুদ্ধ হৈ থিয় হৈ থাকিল। চৌলে মাটিৰ পৰা উঠিল আৰু যদিও তেওঁৰ চকু মেলিছিল, তথাপিও তেওঁ একো দেখা নাপালে। তেতিয়া তেওঁলোকে তেওঁৰ হাতত ধৰি দম্মেচকলৈ লৈ গ’ল। তিনিদিন ধৰি তেওঁ দৃষ্টিহীন হৈ থাকিল, আৰু নাখাই নাপান কৰিলে।

পাঁচনিৰ কৰ্ম ১৪:২৩

পৌল আৰু বাৰ্ণবাই তেওঁলোকৰ বাবে প্ৰত্যেক মণ্ডলীত প্ৰাচীন নিযুক্ত কৰিলে আৰু প্ৰাৰ্থনা আৰু উপবাসে।