តារាងមាតិកា
“ដ្បិតយើងមានកូននឹងកើតមក កូនប្រុសនឹងត្រូវឲ្យយើង។ ហើយរដ្ឋាភិបាលនឹងសម្រាកនៅលើស្មារបស់ទ្រង់។ ហើយព្រះនាមទ្រង់នឹងត្រូវហៅថា ទីប្រឹក្សាដ៏អស្ចារ្យ ព្រះដ៏មានឫទ្ធានុភាព ព្រះវរបិតាដ៏អស់កល្ប ជាព្រះអង្គម្ចាស់នៃសន្តិភាព» (អេសាយ ៩:៦)។ បួនសប្តាហ៍ដែលឈានទៅដល់បុណ្យណូអែល - ដើម្បីអបអរសាទរការប្រសូតរបស់ព្រះអង្គម្ចាស់នៃសន្តិភាព ព្រះយេស៊ូវជាព្រះមេស្ស៊ី។
ព្រះមេស្ស៊ីត្រូវបានចាក់ប្រេងតាំងរបស់ព្រះ ជាស្តេចដែលនឹងបង្កើតសន្តិភាពរបស់ព្រះតាមរយៈអ៊ីស្រាអែល។ ទ្រង់នឹងគ្រប់គ្រងតាមខ្នាតតម្រាដ៏សុចរិតរបស់ព្រះ ហើយគ្រប់គ្រងលើគ្រប់ជាតិសាសន៍នៅលើផែនដី (ទំនុកដំកើង ២:៦-៧)។
រាជាណាចក្រមេស្ស៊ី
អេសាយបានផ្ដល់ទំនាយជាច្រើនអំពីព្រះមេស្ស៊ីដែលនាំមកនូវសន្តិភាពដល់ពិភពលោក។ អេសាយប្រាប់យើងថា មិនត្រឹមតែព្រះមេស្ស៊ីនឹងសង្គ្រោះអ៊ីស្រាអែលប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែមនុស្សពីគ្រប់ជាតិសាសន៍នឹងត្រូវទាញមករាជាណាចក្ររបស់ទ្រង់។ មនុស្សជាច្រើននឹងចង់រស់នៅតាមសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះ ដើម្បីទទួលការវិនិច្ឆ័យរបស់ព្រះ ហើយរស់នៅដោយសុខសាន្តជាមួយគ្នាទៅវិញទៅមក (អេសាយ 2:1-5)។
សូមមើលផងដែរ: ការសន្យារបស់ព្រះក្នុងការការពារ៖ ខគម្ពីរដ៏មានអានុភាពចំនួន ២៥ ដើម្បីជួយអ្នកឆ្លងកាត់ការសាកល្បងក្នុងនគរមេស្ស៊ី ព្រះនឹងដោះស្រាយជម្លោះរវាងមនុស្ស។ និងប្រជាជាតិនានា។ ជម្លោះប្រដាប់អាវុធនឹងឈប់។ «គេនឹងវាយដាវរបស់គេទៅជានង្គ័ល ហើយលំពែងរបស់គេទៅជាទំពក់កាត់ចេញ។ ប្រជាជាតិនឹងមិនលើកដាវប្រឆាំងនឹងប្រជាជាតិទេ ហើយក៏មិនរៀនសង្គ្រាមទៀតដែរ» (អេសាយ 2:4)។
អាវុធដែលច្នៃសម្រាប់ការត្រួតត្រា និងការបំផ្លិចបំផ្លាញនឹងត្រូវបានប្រើដើម្បីដាំគ្រាប់ពូជ និងច្រូតកាត់ដំណាំ។ជំនួសឱ្យការប្រើអាវុធជាឧបករណ៍នៃការស្លាប់ ពួកគេនឹងត្រូវបានគេយកមកវិញដើម្បីទ្រទ្រង់ជីវិត។ វានឹងមិនចាំបាច់មានសាលាយោធាដើម្បីហ្វឹកហ្វឺនទាហានសម្រាប់សង្គ្រាមទេ។ សន្តិភាពរបស់ព្រះនឹងលាតសន្ធឹងដល់គ្រប់ជាតិសាសន៍នៅលើផែនដី។
នៅក្នុងនគរមេស្ស៊ី រាល់ការបង្កើតទាំងអស់នឹងត្រូវបានស្ដារឡើងវិញនូវសណ្តាប់ធ្នាប់ធម្មជាតិរបស់វា ដោយរីករាយនឹងសន្តិភាពដែលព្រះប្រទាន។ “ឆ្កែចចកនឹងរស់នៅជាមួយកូនចៀម ខ្លារខិននឹងដេកជាមួយពពែ កូនគោ តោ និងសត្វតោ និងសត្វចចកជាមួយគ្នា។ ហើយក្មេងតូចម្នាក់នឹងដឹកនាំពួកគេ» (អេសាយ ១១:៦)។
នៅពេលដែលព្រះមែស៊ីយាងមក ទ្រង់នឹងប្រោសមនុស្សពីជំងឺ និងទុក្ខលំបាករបស់ពួកគេ។ «ពេលនោះ ភ្នែករបស់មនុស្សខ្វាក់នឹងបើក ហើយត្រចៀករបស់មនុស្សថ្លង់នឹងមិនឈប់។ ពេលនោះ មនុស្សខ្វិននឹងលោតដូចជាសត្វក្តាន់ ហើយអណ្ដាតខ្វិនស្រែកដោយអំណរ» (អេសាយ ៣៥:៥-៦)។ មេស្ស៊ីនឹងជួយសង្គ្រោះមនុស្សឲ្យរួចពីអំពើបាបរបស់ខ្លួន ដោយស្ដារសន្តិភាពជាមួយព្រះ។ «ប៉ុន្តែ គាត់ត្រូវបានចាក់ទម្លុះ ដោយសារអំពើរំលងរបស់យើង គាត់ត្រូវបានកំទេចដោយអំពើទុច្ចរិតរបស់យើង។ ការដាក់ទណ្ឌកម្មដែលនាំយើងឲ្យមានសន្ដិភាពគឺមកលើគាត់ ហើយដោយសាររបួសរបស់គាត់ យើងបានជាសះស្បើយ (អេសាយ 53:5)។
ពាក្យហេព្រើរសម្រាប់សន្តិភាពគឺ shalom ។ គំនិតនៃ shalom គឺទូលំទូលាយជាងនិយមន័យធម្មតារបស់យើងនៃសន្តិភាពដែលជាអវត្តមាននៃជម្លោះ។ Shalom តំណាងឱ្យជីវិតដូចដែលព្រះមានបំណង។ វាគឺជាភាពពេញលេញ និងពេញលេញនៃជីវិត។
រាជាណាចក្រមេស្ស៊ី គឺជាតំណាងនៃម្លប់របស់ព្រះ ដែលអ្នកជំងឺត្រូវបានព្យាបាល អំពើបាបត្រូវបានលើកលែងទោស ហើយមនុស្សរស់នៅដោយសុខសាន្តជាមួយគ្នា។ អ្វីគ្រប់យ៉ាងគឺបានស្ដារឡើងវិញនូវស្ថានភាពត្រឹមត្រូវ។ Shalom តំណាងឱ្យជីវិត ដូចដែលវាត្រូវបានបម្រុងទុកនៅក្នុងសួនច្បារអេដែន មុនពេលអ័ដាម និងអេវ៉ាបានធ្វើបាបប្រឆាំងនឹងព្រះ។ ការឈឺចាប់ឬការឈឺចាប់គ្រប់ប្រភេទ។ ហ៊ុំព័ទ្ធដោយភាពស្រស់ស្អាត និងសមស្របនឹងការបង្កើត អ័ដាម និងអេវ៉ាបានពេញដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះ និងគ្នាទៅវិញទៅមក។ ពិភពលោកត្រូវបានបញ្ជាឱ្យស្របតាមគោលបំណងរបស់ព្រះ។
បន្ទាប់ពីព្រះបានបង្កើតអ័ដាម និងអេវ៉ាតាមរូបរបស់ទ្រង់ ព្រះបានប្រទានពរដល់ពួកគេ ហើយមានបន្ទូលទៅពួកគេថា « ចូរបង្កើតផលឲ្យបានច្រើនឡើង ពេញផែនដី ហើយត្រួតត្រាលើត្រីក្នុងសមុទ្រ និង សត្វស្លាបនៅលើមេឃ និងលើគ្រប់សត្វមានជីវិតដែលហើរនៅលើដី» (លោកុប្បត្តិ 1:28)។ ឱកាសមួយដើម្បីបង្កើតអរិយធម៌ដែលឆ្លុះបញ្ចាំងពីផែនការរបស់ព្រះ កសាងវប្បធម៌មួយនៅលើមូលដ្ឋាននៃសេចក្តីសុចរិតរបស់ព្រះ។ ជំនួសឱ្យការបំពេញគោលបំណងរបស់ព្រះ ហើយរីករាយនឹងសន្តិភាពរបស់ព្រះ ពួកគេត្រូវបានល្បួងដោយការល្បួងរបស់សាតាំង (លោកុប្បត្តិ 3:1-5) ពួកគេបានបន្តចំណេះដឹង។ និងប្រាជ្ញាក្រៅពីព្រះ ដោយជ្រើសរើសដើម្បីស្វែងរកផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ ហើយមិនអើពើនឹងក្រឹត្យរបស់ព្រះ។
នៅក្នុងអំពើបាបរបស់ពួកគេ ពួកគេបានបាត់បង់ shalom ។ ការមិនអើពើនឹងខ្នាតតម្រារបស់ព្រះអំពីភាពត្រឹមត្រូវនិងខុស មនុស្សមិនអាចរស់នៅដោយសុខសាន្តជាមួយតែមួយបានឡើយ។ មួយទៀត កាអ៊ីន កូនប្រុសរបស់អ័ដាម និងអេវ៉ា បានសម្លាប់អេបិលប្អូនប្រុសរបស់គាត់ ដោយសារការច្រណែន។សន្តិភាពត្រូវបានផ្លាស់ទីលំនៅដោយអំពើហិង្សា និងការបង្ហូរឈាម។
សូមមើលផងដែរ: ខគម្ពីរសំខាន់ៗចំនួន 12 អំពីការផ្សះផ្សាប៉ុន្មានជំនាន់ក្រោយមក ព្រះគម្ពីរប្រាប់យើងថា «ព្រះអម្ចាស់បានទតឃើញថា អំពើទុច្ចរិតដ៏ធំសម្បើមនៃពូជមនុស្សបានកើតមាននៅលើផែនដី ហើយថា គ្រប់ទំនោរនៃគំនិតរបស់មនុស្សគឺមានតែអំពើអាក្រក់គ្រប់ពេលវេលា»។ (លោកុប្បត្តិ ៦:៥)។ ជំនួសឱ្យការកសាងអរិយធម៌ដែលលើកតម្កើងព្រះ វប្បធម៌ត្រូវបានសាងសង់ឡើងដើម្បីលើកតម្កើងមនុស្ស និងដើម្បីស្វែងរកផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនក្រៅពីព្រះ (លោកុប្បត្តិ ១១:១-១១)។ វាមិនមានសញ្ញាណាមួយនៃការស្រមើស្រមៃរបស់ព្រះទេ។
តើយើងអាចរស់នៅដោយសន្តិភាពម្តងទៀតបានទេ?
ព្រះគម្ពីរប្រាប់យើងថាប្រភពនៃជម្លោះរបស់មនុស្សគឺជាចំណង់ចំណូលចិត្តដ៏ខុសឆ្គងដែលបដិសេធព្រះ និងការដឹកនាំនៃព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់។ “តើអ្វីដែលនាំឲ្យមានជម្លោះ ហើយអ្វីដែលនាំឲ្យមានជម្លោះក្នុងចំណោមអ្នក? តើនេះមិនមែនទេដែលតណ្ហារបស់អ្នកកំពុងមានសង្រ្គាមនៅក្នុងខ្លួនអ្នក? (យ៉ាកុប 4:1)។
«ដ្បិតសាច់ឈាមចង់បានអ្វីដែលផ្ទុយនឹងព្រះវិញ្ញាណ ហើយព្រះវិញ្ញាណដែលផ្ទុយនឹងសាច់ឈាម។ ពួកគេមានជម្លោះនឹងគ្នា ដូច្នេះហើយអ្នករាល់គ្នាមិនបានធ្វើតាមការចង់បាន» (កាឡាទី ៥:១៧)។ បន្សល់ទុកនូវឧបករណ៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង យើងមិនអាចបង្កើតសន្តិភាពបានទេ។ សេចក្តីប៉ងប្រាថ្នា និងផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង នៅតែបន្តកើតមាន បើយើងមិនអាចទទួលបានសន្តិភាពដោយខ្លួនឯងទេ តើអ្វីទៅជាផ្លូវទៅកាន់សន្តិភាព?
យើងត្រូវតែទទួលស្គាល់ថាយើងខ្សោយខាងវិញ្ញាណ។ យើងមិនមានសមត្ថភាពខាងក្នុងដើម្បីរស់នៅតាមសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះដោយខ្លួនយើងនោះទេ។ យើងត្រូវតែសារភាពថាការប៉ុនប៉ងរបស់យើងក្នុងការបង្កើតសន្តិភាពត្រូវបានធ្វើឱ្យខូចប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង។ Shalom គឺហួសការចាប់របស់យើង។ យើងមិនអាចស្ដារពិភពលោកឲ្យមានស្ថានភាពត្រឹមត្រូវបានទេ។
យ៉ាកុប 4:9 ប្រាប់យើងថា « កាន់ទុក្ខស្ថានភាពបាបរបស់អ្នក ចូរបន្ទាបខ្លួននៅចំពោះព្រះអម្ចាស់ នោះទ្រង់នឹងលើកតម្កើងអ្នក ។ ប្រែចិត្តពីអំពើបាបរបស់អ្នក ហើយបែរទៅរកព្រះដើម្បីព្យាបាល»។ ព្រះគម្ពីរណែនាំយើងឲ្យកាន់ទុក្ខ ឬសោកស្តាយចំពោះស្ថានភាពដ៏មានបាបនៃចិត្តយើង។ ដើម្បីបន្ទាបខ្លួនយើងនៅចំពោះព្រះ ស្វែងរកការអភ័យទោស និងសេចក្តីសុចរិតរបស់ទ្រង់។ ដោយធ្វើដូច្នេះ យើងទទួលបានពរជ័យពីព្រះ ហើយចូលទៅកាន់នគររបស់ទ្រង់ (ម៉ាថាយ ៥:៣-៦)។
Shalom គឺជាអំណោយពីព្រះ។ វាគឺជាផលផ្លែនៃសេចក្តីសុចរិតរបស់ព្រះ។ វាគឺជាពរជ័យដែលកើតមាននៅពេលដែលយើងនៅក្នុងទំនាក់ទំនងត្រឹមត្រូវជាមួយព្រះ និងមនុស្សរួមរបស់យើង ប៉ុន្តែវាអាចទទួលបានតែនៅពេលដែលយើងទទួលយកព្រះយេស៊ូវជាព្រះអង្គម្ចាស់នៃសន្តិភាពរបស់យើង ដែលជាមេស្ស៊ីដែលស្តារ shalom ឡើងវិញ។
មិនមែនសន្តិភាពទេ។ ប៉ុន្តែដាវ
នៅក្នុងម៉ាថាយជំពូកទី 9 ព្រះយេស៊ូវបានបំពេញទំនាយរបស់អេសាយ 35:5-6 ដោយប្រោសអ្នកជំងឺ។ មេស្ស៊ីបានចូលរួមក្នុងកិច្ចបម្រើប្រោសមនុស្សឲ្យមានសុខភាពរាងកាយឡើងវិញ ការអត់ទោសបាប និងរំដោះមនុស្សពីការជិះជាន់របស់អារក្ស។ ព្រះអង្គម្ចាស់នៃសន្តិភាពកំពុងសម្រេចគោលបំណងរបស់ព្រះ ដោយដឹកនាំនៅក្នុងព្រះរាជាណាចក្រនៃ Shalom ។ ស្ត្រី (ម៉ាថាយ 9:18-26) ប្រោសមនុស្សខ្វាក់ពីរនាក់ (ម៉ាថាយ 9:37-31) ហើយដេញអារក្សចេញ (ម៉ាថាយ 9:32-33)។ ប៉ុន្តែមិនមែនគ្រប់គ្នាបានទទួលព្រះយេស៊ូវនិងពរជ័យរបស់ទ្រង់អំពីការសាឡុមទេ។ សាសនាអ្នកដឹកនាំមិនបានទទួលព្រះយេស៊ូវជាព្រះមេស្ស៊ីទេ។ ពួកគេបានបដិសេធគាត់ ដោយនិយាយថា “គឺដោយមេនៃអារក្ស ដែលវាដេញអារក្សចេញ” (ម៉ាថាយ ៩:៣៤)។
ព្រះយេស៊ូវមានព្រះទ័យខ្វល់ខ្វាយចំពោះប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល ដោយទ្រង់មានបន្ទូលថាពួកគេ « ត្រូវបានគេបៀតបៀន ហើយគ្មានទីពឹង ដូចជាចៀមដែលគ្មានអ្នកគង្វាល » ( ម៉ាថាយ 9:36 ) ។ អាជ្ញាធរសាសនាបានខ្វាក់ខាងវិញ្ញាណ។ ពួកគេមិនទទួលស្គាល់សិទ្ធិអំណាចរបស់លោកយេស៊ូ ហើយមិនបម្រើតម្រូវការរបស់ប្រជាជនទេ។ ដូច្នេះ ព្រះយេស៊ូវបានប្រទានសិទ្ធិអំណាចខាងវិញ្ញាណដល់ពួកសិស្សទ្រង់ « ដើម្បីបណ្ដេញវិញ្ញាណមិនបរិសុទ្ធ ហើយដើម្បីព្យាបាលគ្រប់ទាំងជំងឺ និងជំងឺ» ( ម៉ាថាយ 10:1)។ នៃព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ (ម៉ាថាយ 10: 7-8) ។ អ្នកខ្លះបានទទួលពួកសិស្សដោយការអនុវត្តការសាឡុមៈ ពង្រីកការរាក់ទាក់ដល់ពួកគេ និងផ្គត់ផ្គង់តម្រូវការរបស់ពួកគេនៅពេលពួកគេបម្រើដល់សហគមន៍របស់ពួកគេ (ម៉ាថាយ ១០:១១-១៣)។ អ្នកផ្សេងទៀតបានបដិសេធពួកសិស្ស ដូចពួកគេបានបដិសេធព្រះយេស៊ូវ (ម៉ាថាយ 10:14)។ ក្នុងនាមជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូ ពួកគេគួររំពឹងថានឹងត្រូវបដិសេធ។ «បើមេផ្ទះត្រូវហៅថា បេលសេប៊ូល សមាជិកគ្រួសារគាត់ប៉ុន្មានទៀត!»។ (ម៉ាថាយ ១០:២៥)។ មាគ៌ារបស់ព្រះយេស៊ូវ គឺជាផ្លូវតែមួយគត់ ទៅកាន់ទីសក្ការៈរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ សន្តិភាពមិនអាចមានក្រៅពីព្រះយេស៊ូវ ព្រះអង្គម្ចាស់នៃសន្តិភាពទេ។ ការទទួលយកព្រះយេស៊ូវ គឺការទទួលយកព្រះ និងសេចក្តីសុចរិតរបស់ទ្រង់។ ការបដិសេធព្រះយេស៊ូវគឺដើម្បីបដិសេធសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះ ការបម្រើរបស់ព្រះ និងគោលបំណងរបស់ព្រះសម្រាប់ការបង្កើតរបស់ទ្រង់។
នេះហើយជាមូលហេតុដែលព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា «អ្នកណាដែលទទួលស្គាល់ខ្ញុំនៅចំពោះមុខអ្នកដទៃ នោះខ្ញុំក៏នឹងទទួលស្គាល់នៅចំពោះព្រះភ័ក្ត្របិតារបស់ខ្ញុំដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ដែរ។ ប៉ុន្តែ អ្នកណាដែលមិនអើពើខ្ញុំមុនអ្នកដទៃ នោះខ្ញុំនឹងបដិសេធចំពោះព្រះភ័ក្ត្រព្រះបិតារបស់ខ្ញុំដែលគង់នៅស្ថានបរមសុខ។ កុំនឹកស្មានថាខ្ញុំមកដើម្បីនាំសន្តិភាពមកផែនដី។ ខ្ញុំមិនបានមកដើម្បីនាំសេចក្ដីសុខសាន្តទេ គឺជាដាវ» (ម៉ាថាយ ១០:៣៤-៣៥)។ ការចុះចូលចំពោះព្រះយេស៊ូវ និងការគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់ជាមេស្ស៊ីរបស់ព្រះ គឺជាផ្លូវតែមួយគត់របស់យើងទៅកាន់សន្តិភាព។ ការប៉ុនប៉ងផ្សេងទៀតក្នុងការធ្វើឱ្យមានសន្តិភាពគឺជាការអះអាងពីភាពសុចរិតដោយខ្លួនឯងរបស់យើង ដែលជាការព្យាយាមខ្ជះខ្ជាយដើម្បីបង្កើតអារម្មណ៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើងអំពីភាពត្រឹមត្រូវ និងខុសនៅលើពិភពលោក។
យើងក៏ទទួលព្រះយេស៊ូវជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងជាព្រះអម្ចាស់របស់យើង ដូច្នេះការទទួលបានពរជ័យ ពី shalom របស់ព្រះជាម្ចាស់ ឬយើងបដិសេធព្រះយេស៊ូវ ហើយជួបប្រទះនូវលទ្ធផលនៃសេចក្តីក្រោធរបស់ព្រះ។ «កុំខ្លាចអស់អ្នកដែលសម្លាប់រូបកាយ តែមិនអាចសម្លាប់ព្រលឹងបានឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ចូរខ្លាចព្រះដែលអាចបំផ្លាញទាំងព្រលឹង និងរូបកាយនៅក្នុងនរក» (ម៉ាថាយ ១០:២៨)។ ព្រះយេស៊ូគឺច្បាស់លាស់។ សន្តិភាពត្រូវបានចងភ្ជាប់នឹងព្រះអង្គម្ចាស់សន្តិភាព។ យើងមិនអាចមានមួយដោយគ្មានមួយផ្សេងទៀត។ ពេលយើងទទួលអ្នកបម្រើនៃដំណឹងល្អ យើងទទួលព្រះយេស៊ូវដែលជាដំណឹងល្អ ដ្បិតទ្រង់តែមួយអង្គគត់ដែលអាចនាំសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ព្រះមកកាន់ពិភពលោក។
មាគ៌ារបស់យើងទៅកាន់សន្តិភាព តម្រូវឱ្យយើងស្លាប់ដើម្បីខ្លួនយើង ហើយរស់នៅសម្រាប់ព្រះយេស៊ូវ។ យើងត្រូវចាត់ទុកព្រះយេស៊ូវជាជាងអ្វីទាំងអស់ សូម្បីតែទំនាក់ទំនងដ៏សំខាន់បំផុតនៅក្នុងជីវិតរបស់យើងក៏ដោយ។ “អ្នកណាដែលស្រឡាញ់ឪពុក ឬម្ដាយជាងខ្ញុំ គឺមិនមែនទេ។សមនឹងខ្ញុំ; អ្នកណាដែលស្រឡាញ់កូនប្រុសឬកូនស្រីជាងខ្ញុំ នោះមិនសក្តិសមនឹងខ្ញុំឡើយ» (ម៉ាថាយ ១០:៣៧)។
យើងត្រូវតែប្រែចិត្តពីបំណងប្រាថ្នាដ៏មានបាបរបស់យើង ដើម្បីបង្ហាញពីការយល់ឃើញរបស់យើងអំពីការត្រូវនិងខុសមកលើពិភពលោក។ យើងត្រូវតែបដិសេធខ្លួនយើង ហើយដើរតាមព្រះយេស៊ូវ (ម៉ាថាយ ១០:៣៨-៣៩)។ មាគ៌ារបស់ព្រះអង្គមានតែមួយគត់ដែលសុចរិត នាំទៅរកសេចក្ដីសុខ និងសុភមង្គល។ ទោះបីជាយើងអាចរងទុក្ខជាមួយព្រះយេស៊ូវមួយរយៈក៏ដោយ ក៏សន្តិភាពដ៏អស់កល្បរបស់យើងត្រូវបានធានាដោយព្រះអង្គម្ចាស់នៃសន្តិភាព។ ទទួលបានផ្លែផ្កាតាមរយៈព្រះយេស៊ូ ពេលទ្រង់បានបញ្ចប់នគររបស់ទ្រង់។ នៅថ្ងៃនោះ យើងនឹងទទួលបាននូវភាពពេញលេញនៃការកោតខ្លាចរបស់ព្រះ។ ដូចនៅសួនច្បារអេដែន នោះនឹងលែងមានទុក្ខវេទនា និងការឈឺចាប់ទៀតហើយ។ យើងនឹងជួបប្រទះភាពពេញលេញនៃវត្តមានរបស់ព្រះជាមួយយើង ដូចដែលទ្រង់មានបំណងតាំងពីដើមដំបូងនៃការបង្កើត
ហើយព្រះយេស៊ូវនឹងគ្រប់គ្រងនគររបស់ព្រះជាព្រះអង្គម្ចាស់នៃសន្តិភាព។ ឥឡូវនេះទីលំនៅរបស់ព្រះស្ថិតនៅក្នុងចំណោមប្រជាជន ហើយទ្រង់នឹងគង់ជាមួយនឹងពួកគេ។ ពួកគេនឹងក្លាយជារាស្ដ្ររបស់លោក ហើយព្រះផ្ទាល់នឹងនៅជាមួយនឹងពួកគេ ហើយធ្វើជាព្រះរបស់ពួកគេ។ 'ទ្រង់នឹងជូតរាល់ទឹកភ្នែកពីភ្នែកគេ។ នឹងលែងមានសេចក្ដីស្លាប់ ឬការកាន់ទុក្ខ ឬការយំសោក ឬការឈឺចាប់ទៀតហើយ ដ្បិតសេចក្ដីចាស់ទុំបានកន្លងផុតទៅហើយ» (វិវរណៈ ២១:៣-៤)។
សូមឲ្យវាដូច្នោះដែរ។ សូមអញ្ជើញមកព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ! បង្កើតសន្តិភាពរបស់អ្នកនៅលើផែនដី!