“Ma dh’aidicheas sinn ar peacaidhean, tha esan dìleas agus ceart airson ar peacaidhean a mhaitheadh ​​dhuinn agus ar glanadh o gach uile neo-fhìreantachd.” (1 Eòin 1:9)

Tha aideachadh ar peacaidhean na chleachdadh riatanach agus diadhaidh a tha gar cuideachadh gus ar beatha ath-stiùireadh gu Dia, agus a bhith beò ann an co-chomainn ri creidmhich eile.

Ann. 1 Eòin 1:9, tha an t-Abstol Iain a’ teagasg don eaglais thràth cho cudromach sa tha aideachadh. Tha e a’ labhairt na litreach gu muinntir a tha ag radh gu bheil comh-chomunn aca ri Dia, ach a tha beo ann am peacadh, “Ma their sinn gu bheil comh-chomunn againn ris, agus gidheadh ​​a’ gluasad anns an dorchadas, tha sinn a’ deanamh brèige, agus cha’n ’eil sinn a’ caitheamh an fhirinn a mach” (1 Eòin 1. :6). Fad a chuid sgrìobhaidh tha an t-Abstol Eoin a' gairm na h-eaglais gu coiseachd anns an t-solus, mar a tha Dia anns an t-solus, le creidimh agus cleachd- adh a cho-thaobhadh troimh aideachadh agus aithreachas.

Tha Eoin a' sgriobhadh litir 1 Eoin a chuideachadh chreidmhich nuadh an co-chomunn spioradail a thig an uair a tha creidimh agus gniomharan neach ann an co-chòrdadh ri toil Dhè. Coltach ri litir an Abstoil Pòl gu na Corintianaich, tha Eòin a’ teagasg do chreidmhich ùra mar a nì iad aithreachas nuair a thig am peacadh a-steach don eaglais, a’ comharrachadh nan daoine air ais gu creideamh ann an Ìosa, Mac Dhè, a tha gar glanadh bho gach peacadh. “Ach ma choisicheas sinn anns an t-solas, mar a tha esan anns an t-solas, tha com-pàirteachas againn ri chèile, agus tha fuil Ìosa, a Mhic, gar glanadh bho gach peacadh.” (1 Eòin 1:7). 4>

Tha Eoin a' cur an cèill a theagasg mu aidmheil, ann am pearsa Dhè 'n uairan uair a thig sinn d'a ionnsuidh ann an aideachadh. Cha ruig sinn a leas a bhi eu-dòchas mu ar n-aingidheachd, no smuaineachadh am bi sinn air ar bruthadh fo pheanas air son ar n-euceartan. Tha Dia “dìleas agus dìreach airson ar peacaidhean a mhaitheadh ​​dhuinn.”

Chaidh am peanas ceart airson ar peacaidhean a choileanadh ann an Ìosa mu thràth. Deanadh a fhuil air ar son. Chan eil dad as urrainn dhuinn a dhèanamh gus coinneachadh ri ceartas Dhè airson ar peacaidh, ach faodaidh agus tha aig Iosa, aon uair agus gu bràth air a 'chrois. Tha Iosa air am peanas iomchaidh a choileanadh airson ar neo-fhìreantachd, mar sin leig leinn itealaich gu aideachadh le fios gu bheil ar n-iarrtas airson fuasglaidh air a choileanadh ann an Iosa mar-thà.

Tha Dia dìleas agus dìreach airson mathanas. Chan fheum e peanas. Tha ar n-aithreachas air a choimhlionadh ann an Criosd. Chan fheum e beatha eile airson peacaidh, is e Iosa ar n-uan, ar n-ìobairt, ar rèite. Tha ceartas Dhè air a choinneachadh agus tha sinn air ar maitheanas, mar sin aidichidh sinn ar peacaidhean do Dhia, a 'faighinn a shìth agus a shaorsa. Biodh bhur cridhe gun eallach, oir tha Dia dìleas a' maitheadh.

Nuair a dh'aidicheas sinn ar peacaidhean do Dhia, glanaidh e sinn o gach uile neo-fhìreantachd, tre fhuil an Uain. Tha Dia a’ cur nar cuimhne gu bheil fìreantachd iomchuidh Chrìosd againn. Tha aideachadh na àm airson cuimhneachadh gu bheil sinn a’ seasamh an làthair Dhè ann an gràs Iosa Crìosd. Ged 's e ar n-anfhainneachd rinn sinn dearmad air, Cha d' rinn e dearmad no trèigsinn. Faodaidh sinn earbsa a ghleidheas a ghealladh a ghlanas sinn o na h-uileneo-fhìreantachd.

Le bhith a’ toirt cunntas air Dia mar sholas, tha Iain a’ soilleireachadh foirfeachd Dhè, fìrinn Dhè, agus cumhachd Dhè gus dorchadas spioradail a chuir a-mach. Chan urrainn solas agus dorchadas a bhith san aon àite. An uair a tha'n solus a' nochdadh, tha dorchadas a' dol as.

Is e losa solus Dhe, a chaidh a stigh do dhorchadas spioradail an t-saoghail a dh' fhoill- seachadh peacaidh an duine, " thainig an solus do'n t-saoghal, agus ghradhaich daoine an dorchadas ni's mo na an solus." Solas; oir bha an gnìomhan olc. ”(Eòin 3: 19). Air sgàth am peacaidh, dhiùlt daoine Iosa mar an neach-saoraidh aca. Ghràdhaich iad dorchadas am peacaidh ni's mò na solus slàinte Dhè. Tha gràin aig Iosa air a' pheacadh.

Tha Dia fìor. Tha an dòigh aige earbsach. Tha na geallaidhean aige cinnteach. Faodar earbsa a chur anns an fhacal aige. Thàinig Iosa a dh’fhoillseachadh fìrinn Dhè gus cuir às do mhealladh peacaidh. “Agus tha fios againn gu bheil Mac Dhè air tighinn agus gun tug e tuigse dhuinn, airson gum bi eòlas againn air an neach a tha fìor.” (1 Eòin 5:20).

Mar sholas an t-saoghail, tha Iosa a’ soillseachadh ar tuigse air ceart agus ceàrr,a' nochdadh inbhe Dhè a thaobh giùlan dhaoine. Tha Iosa a' guidhe gu'm biodh a luchd-leanmhuinn air an naomhachadh, no air an cuir air leth o'n t-saoghal chum seirbhis do Dhia, le bhi 'faotainn fìrinn focail Dè, " Naomhaich iad ann am firinn ; Is e d’ fhacal fìrinn” (Eòin 17:17).

Millidh beatha a tha ag amas gu ceart air Dia, fìrinn facal Dhè le bhith a’ coileanadh plana Dhè airson Dia agus daoine eile a ghràdhachadh. “Ma chumas tu m’ àitheantan, fanaidh tu ann am ghràdh, dìreach mar a ghlèidh mise àitheantan m’ Athar agus fanaidh mi na ghràdh” (Eòin 15:10). “Is i seo m’ àithne, gun gràdhaich sibh a chèile mar a ghràdhaich mise sibhse” (Eòin 15:12).

Tha sinn a’ cumail ann an gràdh Dhè nuair a thrèigeas sinn dòighean an t‑saoghail gus àitheantan Dhè a leantainn, nuair a bhios sinn aithreachas o bheatha fèin-threòraichte a tha an tòir air toileachas-inntinn peacach gu beatha air a stiùireadh le Dia a tha a' gabhail tlachd ann a bhith a' toirt urraim dha.

Tha am Bìoball a' teagasg dhuinn gu bheil e eu-comasach a leithid de dh'atharrachadh a dhèanamh leinn fhìn. Tha ar cridhe cho uamhasach aingidh, gu bheil feum againn air tar-chur cridhe (Eseciel 36:26). Tha sinn cho tur air ar caitheamh leis a’ pheacadh, ’s gu bheil sinn gu spioradail marbh a-staigh (Ephesianaich 2:1).

Tha feum againn air cridhe ùr a tha sùbailte agus so-ruigsinneach do stiùireadh Dhè. Feumaidh sinn beatha ùr a tha air a stiùireadh agus air a stiùireadh le Spiorad Dhè. Agus tha feum againn air eadar-mheadhonair gus ar dàimh ri Dia a thoirt air ais.

Gu fortanach tha Dia a’ toirt dhuinn na rudan nach urrainn dhuinn a sholar dhuinn fhìn (Eòin 6:44; Ephesianaich 3:2). Iosais e ar n-eadar-mheadhonair. Tha Iosa ag innse don Abstol Tòmas gur e an t-slighe chun an Athair, “Is mise an t-slighe, an fhìrinn, agus a’ bheatha. Chan eil duine a’ tighinn chun Athair ach tromhamsa.” (Eòin 14:6).

Nuair a chuireas sinn ar creideamh ann an Ìosa gheibh sinn a’ bheatha mhaireannach, “Oir is ann mar sin a ghràdhaich Dia an saoghal, gun tug e aon-ghin Mhic, chum as ge b'e neach a chreideas ann, nach sgriosar e, ach gu'm bi a' bheatha mhaireannach aige" (Eòin 3:16).

Tha Dia a' toirt dhuinn beatha nuadh tron ​​Spiorad Naomh, "Gu deimhinn, deimhinn tha mi ag ràdh ribh, mura h-aon. air a bhreith o uisge agus o'n Spiorad, cha'n urrainn e dol a stigh do rioghachd Dhe. An rud a th’ air a bhreith bhon fheòil is feòil e, agus an rud a th’ air a bhreith bhon Spiorad is spiorad e.” (Eòin 3:5-6). Tha an Spiorad Naomh a’ frithealadh mar ar treòraiche, gar stiùireadh gu fìrinn Dhè, gar cuideachadh gu bhith beò a rèir toil Dhè fhad ‘s a tha sinn ag ionnsachadh a bhith a’ gèilleadh dha stiùir, “Nuair a thig Spiorad na fìrinn, treòraichidh e thu chun a h-uile fìrinn” (Eòin 16). :13).

Tha Eoin a' sgriobhadh an t-soisgeil a chum daoine a mhisneachadh gu an creideamh a chur ann an losa, agus a bheatha shiorruidh fhaotainn, " Ach tha iad so sgriobhta chum gu 'n creid sibh gur e losa an Criosd, an Mac Dhè, agus le bhith a’ creidsinn gum bi beatha agad na ainm” (Eòin 20:31)

“Na gràdhaich an saoghal, no na nithean a tha anns an t-saoghal. Ma tha gràdh aig neach air bith don t‑saoghal, chan eil gràdh an Athar ann. Oir na h-uile a tha anns an t-saoghal - ana-miann na feòla agus ana-miann nan sùl, agus uaill ann an seilbh - chan ann bhon Athair, ach bhon t-saoghal. Agus tha an saoghal a’ dol seachad còmhla ri a mhiannan, ach ge b’ e neach a nì toil Dhè mairidh e gu bràth.” (1 Eòin 2:15-17).

Tha Iain a’ tionndadh a-rithist gu cànan an t-solais agus an dorchadais a ghairm eaglais a thionndadh air falbh o fhuath a tha air a sgaoileadh leis an t-saoghal, gu gràdh Dhè a bhrosnaicheas gràdh dha chèile. “Ge b' e cò a chanas gu bheil e san t-solas agus a tha a 'fuath air a bhràthair, tha e fhathast anns an dorchadas. Ge bè neach a ghràdhaicheas a bhràthair, tha e a’ fantainn anns an t‑solas, agus annsan chan eil adhbhar oilbheum ann. Ach ge b’ e neach a dh’fhuathaicheas a bhràthair, tha e anns an dorchadas, agus a’ siubhal anns an dorchadas, agus chan eil fhios aige càit a bheil e a’ dol, oir tha an dorchadas air a shùilean a dhalladh.” (1 Eòin 2:9-11). , tha an eaglais air a gràdh do Dhia a thrèigsinn agus air gabhail ri buairidhean an t-saoghail. Tha aideachadh 'na mheadhon air cur an aghaidh a' pheacaidh so annainn fein. Bidh iadsan a tha beò a rèir inbhean Dhè a’ fuireach anns an t-solas mar a tha Dia anns an t-solas. Bidh an fheadhainn a tha beò a rèir inbhean saoghalta a’ roinn ann an dorchadas an t-saoghail. Tha Eòin ag iarraidh air an eaglais fuireach dìleas don ghairm aca, gus Dia a ghlòrachadhle am beatha agus le spiorad an t-saoghail a thrèigsinn.

Nuair a bheir sinn an aire nach eil ar beatha a’ nochdadh gràdh Dhè, bu chòir dhuinn tionndadh gu aideachadh agus aithreachas. Ag iarr- aidh Spiorad Dhe a chogadh air ar son, chum ar cuideachadh an aghaidh buaireadh peacaidh, agus maitheanas a thoirt duinn an uair a bheir sinn a steach do ana-mianna ar feola.

Nuair a tha sluagh Dhe beo a reir coslais le inbhean saoghalta - a’ sireadh toileachas pearsanta tro bhith a’ leantainn miann gnèitheasach, no a bhith beò ann an staid mì-riaraichte sìorraidh leis gu bheil sinn mì-riaraichte le ar n-obair, ar teaghlach, ar n-eaglais, no ar stuthan tàbhachdach, no nuair a dh’ fheuchas sinn ri tèarainteachd phearsanta a lorg tro tional saoibhreas an àite Criosd a mhàin — tha sinn beò a rèir inbhean saoghalta. Tha sinn a' fuireach ann an dorchadas agus feumaidh sinn Dia a sholus a shoillseachadh air cor ar cridhe a' foillseachadh doimhne ar peacaidh, a chum gu'n cuimhnicheamaid air anail gràs fuasglaidh Dhè agus a thrèigsinn, aon uair eile ri glacaidhean an t-saoghail.

Cha-n 'eil aideachadh peacaidh 'na ghniomh air leth anns a' bheatha Chriosduidh. Tha e fìor gu bheil sinn a’ tighinn gu creideamh sàbhalaidh le bhith a’ cluinntinn facal Dhè (Ròmanaich 10:17), leis am faigh sinn soillseachadh spioradail air inbhe Dhè airson ar beatha agus dearbhadh nach do choinnich sinn ris (Ròmanaich 3:23). Tro dhìteadh ar peacaidh, tha an Spiorad Naomh gar treòrachadh gu aithreachas a dhèanamh agus a 'faighinn a' ghràis a tha Dia a 'toirt dhuinn tro narèite Iosa Crìosd (Ephesianaich 2: 4-9). Is e seo gràs slàinteil Dhè, leis am bi sinn ag aideachadh ar peacaidhean do Dhia agus tha Iosa a’ cur a fhìreantachd an urra rinn (Ròmanaich 4:22).

Tha e fìor cuideachd, le bhith ag aideachadh ar peacaidh gu cunbhalach do Dhia, gum fàs sinn ann an naomhachadh. gràs. Bidh sinn a’ fàs nar tuigse air doimhneachd peacaidh agus anail rèite Ìosa. Tha sinn a’ fàs nar meas air glòir Dhè agus a ìrean. Bidh sinn a’ fàs ann an eisimeil air gràs Dhè agus beatha a Spioraid annainn. Le bhith ag aideachadh ar peacaidhean gu riaghailteach do Dhia, tha sinn a' cuimhneachadh gu bheil an fhuil a dhòirt Crìosd air ar son a' còmhdachadh mòran pheacaidhean - san àm a dh'fhalbh, san latha an-diugh agus san àm ri teachd. tha e na dhearbhadh air ar creideamh ann an gràs naomhachaidh Dhè.

Le bhith a' dèanamh ar peacaidhean ag aideachadh gu riaghailteach do Dhia, tha sinn a' cuimhneachadh air a' ghràs a fhuair sinn tro rèite Ìosa. Tha sinn a' ionmhasachadh 'n ar cridheachan firinn gealladh Dhè mu Iosa, ar Mesiah, " Gu cinnteach ghiùlain e ar bròn, 's ghiùlain e ar bròn ; gidheadh ​​bha meas againn air air a bhualadh, air a bhualadh le Dia, agus air a chràdh. Ach lotadh e air son ar n-euceartan; bhruthadh e air son ar n-euceartan ; air-san b'e an smachd a thug sìth dhuinn agus le a lotan tha sinn air ar slànachadh. 'S tha sinne mar chaoraich air seachran ; thionndaidh sinn - gach aon gu a shlighe fhèin; agus leag an Tighearna airsan aingidheachd gach aon againn." (Isaiah53:4-6).

Feumaidh sinn aidmheil agus aithreachas a dhèanamh, chan ann mar chùmhnant airson fìreantachd, ach mar mheadhan air dorchadas spioradail a bhacadh, gar ath-stiùireadh gu Dia agus co-chomunn ris an eaglais.

Tha Iain a’ gairm muinntir na h-eaglais gu meòrachadh air fìreantachd Dhè (solas) agus am peacachadh (dorchadas). Tha Eòin a' gairm na cloinne spioradail a tha fo a chùram gu'n aithnich iad am peacadh a tha dualach do bhith nad dhuine. “Ma chanas sinn nach eil peacadh againn, bidh sinn gar mealladh fhèin, agus chan eil an fhìrinn annainn.” (1 Eòin 1: 8). Tha fìrinn Dhè a' foillseachadh ar peacaidh.

Nuair a chuimhnicheas mi facal Dhè, bidh mi a' falach fìrinn Dhè nam chridhe agus a' toirt seachad armachd airson Spiorad Dhè airson cogadh a dhèanamh an aghaidh buairidhean mo chridhe. Nuair a thòisicheas mo chridhe air mo mhealladh, a’ miannachadh rudan an t-saoghail seo, tha facal Dhè a’ gluasad gu gnìomh a’ cur nam chuimhne inbhean Dhè agus a’ cur nam chuimhne gu bheil fear-tagraidh agam ann an Spiorad Dhè, ag obair às mo leth, gam chuideachadh gus cur an aghaidh buaireadh. . Bidh mi a’ co-obrachadh le Spiorad Dhè nuair a dh’èisteas mi ri facal Dhè, a’ gèilleadh do stiùireadh an Spioraid agus a’ cur an aghaidh mo mhiannan peacach. Tha mi a' cogadh an aghaidh Spiorad Dhé an uair a tha mi a' gabhail an ana-miannan m' fheoil.

Tha Seumas a' cur sios air buaireadh air an doigh so, " Na abradh neach 'nuair a tha e air a bhuaireadh, " Tha mi air mo bhuaireadh le Dia," oir cha'n urrainn Dia a bhi. air a bhuaireadh le h-olc, agus cha'n 'eil e fèin a' buaireadh neach air bith. Ach tha gach neach air a bhuaireadh nuair a tha e air a mhealladh agus air a mhealladhle a mhiann fèin. An uairsin bidh miann nuair a tha e air fàs a’ toirt breith air peacadh, agus peacadh nuair a tha e làn fhàs a’ toirt a-mach bàs.” (Seumas 1:13-15).

Nuair a bheir sinn a-steach miann, bidh sinn a’ peacachadh an aghaidh Dhè. Tha sinn a 'coiseachd ann an dorchadas. Ann an leithid de staid, tha Dia a 'toirt cuireadh dhuinn gu aideachadh, a' cur fàilte oirnn le a ghràs.

Tha dòchas nar n-aidmheil. Nuair a dh’ aidicheas sinn ar peacaidhean bidh sinn a’ briseadh ar dìlseachd leis an t-saoghal agus a ìrean briste. Bidh sinn gar co-thaobhadh ri Crìosd. Tha sinn " a' coiseachd anns an t-solus mar a tha esan san t-solus." Tha Iain a’ gairm air an eaglais a peacaidhean aideachadh, le fios aige gu bheil maitheanas ri fhaighinn tro ìobairt rèite Ìosa. Tha Iosa a’ cur nar cuimhne gu bheil Satan an dùil ar sgrios ach tha Ìosa an dùil ar beatha. “Chan eil am mèirleach a’ tighinn ach airson goid agus marbhadh agus sgrios. Thàinig mise a‑chum gum biodh beatha aca agus gum bi i gu pailt.” (Eòin 10:10).

Chan eil feum sam bith dhuinn ar peacaidh fhalach le bhith a’ còmhdachadh a mhearachdan fhèin. “An tì a tha a’ falach a pheacaidh, cha soirbhich leis” (Sean-fhaclan 28: 13). Is e “còmhdach” leis an t-slighe, brìgh rèite. Tha Iosa a’ còmhdach ar peacaidhean gu h-iomlan le fhuil. Chan urrainn dhuinn a-riamh ar lochdan a cheartachadh gu tur. Tha feum againn air gràs Dhè, agus mar sin tha Dia a’ toirt cuireadh dhuinn gu aideachadh a’ cur nar cuimhne “Ma dh’ aidicheas sinn ar peacaidhean, tha esan dìleas agus ceart airson ar peacaidhean a mhaitheadh ​​dhuinn agus ar glanadh o gach uile neo-fhìreantachd” (1 Eòin 1:9).

Tha Dia dìleas do mhaitheadh. Chan eil e a 'co-roinn ar mì-chinnt. Cha leig sinn a leas iongnadh a dhèanamh am bi Dia gràsmhor dhuinn