"Günahlarımızı itiraf edersek, günahlarımızı bağışlayacak ve bizi her kötülükten arındıracak olan güvenilir ve adildir." (1. Yuhanna 1:9)

Günahlarımızı itiraf etmek, yaşamımızı yeniden Tanrı'ya yöneltmemize ve diğer imanlılarla paydaşlık içinde yaşamamıza yardımcı olan gerekli ve tanrısal bir uygulamadır.

1. Yuhanna 1:9'da Havari Yuhanna ilk kiliseye itirafın önemini öğretir. Mektubunda Tanrı ile paydaşlığı olduğunu iddia eden ancak günah içinde yaşayan insanlara şöyle seslenir: "O'nunla paydaşlığımız olduğunu iddia edip karanlıkta yürürsek, yalan söylemiş ve gerçeği yaşamamış oluruz" (1. Yuhanna 1:6). Havari Yuhanna yazıları boyunca kiliseyi Tanrı'nın ışığında olduğu gibi ışıkta yürümeye çağırır.İtiraf ve tövbe yoluyla inanç ve pratiği uyumlu hale getirerek ışığa.

Yuhanna 1. Yuhanna mektubunu yeni imanlıların, kişinin inancı ve eylemleri Tanrı'nın isteğiyle uyum içinde olduğunda ortaya çıkan ruhsal paydaşlığı deneyimlemelerine yardımcı olmak için yazar. Havari Pavlus'un Korintliler'e yazdığı mektuba benzer şekilde, Yuhanna da yeni imanlılara günah kiliseye sızdığında nasıl tövbe edeceklerini öğretir ve insanları bizi tüm günahlardan arındıran Tanrı'nın Oğlu İsa'ya olan imana geri döndürür.O ışıkta olduğu gibi biz de ışıkta olursak, birbirimizle paydaşlığımız olur ve Oğlu İsa'nın kanı bizi her günahtan arındırır" (1. Yuhanna 1:7).

Yuhanna, "Tanrı ışıktır, O'nda karanlık yoktur" (1.Yuhanna 1:5) derken, itiraf hakkındaki öğretisini Tanrı'nın karakterine dayandırmaktadır. Yuhanna, Tanrı'nın karakteri ile günahkâr insanlığın karakterini karşılaştırmak için ışık ve karanlık metaforunu kullanır.

Yuhanna Tanrı'yı ışık olarak tanımlayarak, Tanrı'nın mükemmelliğini, Tanrı'nın gerçeğini ve Tanrı'nın ruhsal karanlığı kovma gücünü vurgular. Işık ve karanlık aynı yerde bulunamaz. Işık ortaya çıktığında, karanlık yok olur.

İsa, insanların günahını ortaya çıkarmak için dünyanın ruhsal karanlığına giren Tanrı'nın ışığıdır: "Dünyaya Işık geldi, ama insanlar Işığı değil, karanlığı sevdiler; çünkü yaptıkları kötüydü" (Yuhanna 3:19). İnsanlar günahları yüzünden İsa'yı kurtarıcıları olarak reddettiler. Günahlarının karanlığını Tanrı'nın kurtuluşunun ışığından daha çok sevdiler. İsa'yı sevmek günahtan nefret etmektir.

Tanrı doğrudur. O'nun yolu güvenilirdir. O'nun vaatleri kesindir. O'nun sözüne güvenilebilir. İsa, günahın aldatmacasını ortadan kaldırmak için Tanrı'nın gerçeğini açıklamaya geldi. "Tanrı'nın Oğlu'nun geldiğini ve bize anlayış verdiğini biliyoruz ki, gerçek olanı tanıyalım" (1 Yuhanna 5:20).

Tanrı'nın ışığı insan yüreğinin karanlığını aydınlatır, günahını ve yozlaşmışlığını ortaya çıkarır. "Yürek her şeyden çok aldatıcıdır, umutsuzca hastadır; onu kim anlayabilir?" (Yeremya 17:9).

Dünyanın ışığı olarak İsa, Tanrı'nın insan davranışları için standardını ortaya koyarak doğru ve yanlış anlayışımızı aydınlatır. İsa, takipçilerinin Tanrı'nın sözündeki gerçeği kabul ederek kutsanmaları ya da Tanrı'ya hizmet için dünyadan ayrılmaları için dua eder: "Onları gerçekte kutsa; Senin sözün gerçektir" (Yuhanna 17:17).

Doğru bir şekilde Tanrı'ya yönelmiş bir yaşam, Tanrı'yı ve başkalarını sevmek için Tanrı'nın planını yerine getirerek Tanrı'nın sözünün gerçeğini yansıtacaktır. "Benim Babamın buyruklarını tuttuğum ve sevgisinde yaşadığım gibi, siz de benim buyruklarımı tutarsanız, sevgimde yaşarsınız" (Yuhanna 15:10). "Buyruğum şudur: Sizi sevdiğim gibi birbirinizi sevin" (Yuhanna 15:12).

Tanrı'nın buyruklarını izlemek için dünyanın yollarını terk ettiğimizde, günahkâr zevklerin peşinde koşan benlik yönelimli bir yaşamdan, O'nu onurlandırmaktan zevk alan Tanrı yönelimli bir yaşama tövbe ettiğimizde, Tanrı'nın sevgisinde kalırız.

Kutsal Kitap bize böyle bir değişimi kendi başımıza gerçekleştirmemizin imkânsız olduğunu öğretir. Yüreğimiz o kadar çaresizce kötüdür ki, bir kalp nakline ihtiyacımız vardır (Hezekiel 36:26). Günah tarafından öylesine tüketilmişizdir ki, içimizde ruhsal olarak ölmüşüzdür (Efesliler 2:1).

Tanrı'nın yönlendirmesine uygun ve esnek yeni bir yüreğe ihtiyacımız var. Tanrı'nın Ruhu tarafından yönlendirilen ve yönetilen yeni bir yaşama ihtiyacımız var. Ve Tanrı'yla ilişkimizi yeniden kuracak bir arabulucuya ihtiyacımız var.

Şükürler olsun ki Tanrı kendimiz için sağlayamadığımız şeyleri bizim için sağlar (Yuhanna 6:44; Efesliler 3:2). İsa bizim aracımızdır. İsa Havari Tomas'a Baba'ya giden yolun kendisi olduğunu söyler: "Yol, Gerçek ve Yaşam Ben'im. Benim aracılığım dışında Baba'ya kimse gelmez" (Yuhanna 14:6).

İsa'ya iman ettiğimizde sonsuz yaşama kavuşuruz: "Çünkü Tanrı dünyayı öyle sevdi ki, biricik Oğlu'nu verdi, öyle ki O'na iman eden hiç kimse mahvolmasın, sonsuz yaşama kavuşsun" (Yuhanna 3:16).

Tanrı bize Kutsal Ruh aracılığıyla yeni bir yaşam sağlar: "Size doğrusunu söyleyeyim, bir kimse sudan ve Ruh'tan doğmadıkça Tanrı'nın Egemenliği'ne giremez. Bedenden doğan bedendir, Ruh'tan doğan ruhtur" (Yuhanna 3:5-6). Kutsal Ruh rehberimiz olarak hizmet eder, bizi Tanrı'nın gerçeğine yönlendirir, öğrenirken Tanrı'nın isteğine göre yaşamamıza yardımcı olur.O'nun yönlendirmesine boyun eğin: "Gerçeğin Ruhu gelince, sizi bütün gerçeğe yöneltecek" (Yuhanna 16:13).

Yuhanna müjdesini insanları İsa'ya iman etmeye ve sonsuz yaşama kavuşmaya teşvik etmek için yazmıştır: "Ama bunlar, İsa'nın Tanrı Oğlu Mesih olduğuna iman edesiniz ve iman ederek O'nun adıyla yaşama kavuşasınız diye yazılmıştır" (Yuhanna 20:31).

Yuhanna mektuplarında kiliseyi tövbeye, günahtan ve karanlıktan dönmeye, dünyanın arzularını terk etmeye, benliğin günahkâr arzularından vazgeçmeye ve Tanrı'nın isteğiyle uyum içinde yaşamaya çağırır. Yuhanna tekrar tekrar kiliseye dünyayı terk etmelerini ve Tanrı'nın isteğine uygun yaşamalarını hatırlatır.

"Dünyayı ya da dünyadaki şeyleri sevmeyin. Bir kimse dünyayı seviyorsa, Baba'nın sevgisi onda değildir. Çünkü dünyada olan her şey - bedenin arzuları, gözlerin arzuları ve mal mülkle gururlanma - Baba'dan değil, dünyadandır. Ve dünya arzularıyla birlikte geçip gidiyor, ama kim Tanrı'nın isteğini yerine getirirse sonsuza dek kalır" (1. Yuhanna 2:15-17).

Yuhanna kiliseyi dünyanın yaydığı nefretten karşılıklı sevgiyi teşvik eden Tanrı sevgisine dönmeye çağırmak için yine ışık ve karanlık diline döner. "Işıkta olduğunu söyleyip kardeşinden nefret eden kişi hala karanlıktadır. Kardeşini seven kişi ışıkta kalır ve onda tökezlemek için bir neden yoktur. Ama kardeşinden nefret eden kişi karanlıktadır ve karanlıkta yürür.Karanlık gözlerini kör ettiği için nereye gittiğini bilmez" (1.Yuhanna 2:9-11).

Tarih boyunca kilise Tanrı sevgisinden vazgeçmiş ve dünyanın ayartmalarına boyun eğmiştir. İtiraf, içimizdeki bu günahkâr eğilimle mücadele etmenin bir yoludur. Tanrısal standartlara göre yaşayanlar, Tanrı'nın ışıkta olduğu gibi ışıkta yaşarlar. Dünyasal standartlara göre yaşayanlar ise dünyanın karanlığını paylaşırlar.hayatlarıyla Tanrı'yı yüceltmeye ve dünya ahlakını terk etmeye çağırmaktadır.

Yaşamlarımızın Tanrı'nın sevgisini yansıtmadığını fark ettiğimizde, itiraf ve tövbeye yönelmeliyiz. Tanrı'nın Ruhu'ndan bizim adımıza mücadele etmesini, günahın ayartıcılığına direnmemize yardım etmesini ve benliğimizin arzularına teslim olduğumuzda bizi bağışlamasını istemeliyiz.

Tanrı'nın halkı dünyevi standartlara göre yaşadığında - cinsel arzu peşinde koşarak kişisel zevk aradığında ya da işimizden, ailemizden, kilisemizden ya da sahip olduğumuz maddi şeylerden hoşnut olmadığımız için sürekli bir tatminsizlik içinde yaşadığımızda ya da kişisel güvenliği yalnızca Mesih'te değil de servet biriktirerek bulmaya çalıştığımızda - yaşıyoruz demektir.Karanlıkta yaşıyoruz ve Tanrı'nın ışığını yüreğimizin durumu üzerine tutarak günahımızın derinliğini ortaya çıkarmasına ihtiyacımız var; böylece Tanrı'nın kurtarıcı lütfunun nefesini hatırlayabilir ve bir kez daha dünyanın tuzaklarını terk edebiliriz.

Günah itirafı Hristiyan yaşamında tekil bir eylem değildir. Tanrı'nın sözünü işiterek (Romalılar 10:17) kurtarıcı imana geldiğimiz doğrudur; bu sayede Tanrı'nın yaşamlarımız için belirlediği standart hakkında ruhsal bir aydınlanma ve bu standarda uymadığımıza dair bir kanaat ediniriz (Romalılar 3:23). Günahımıza dair kanaat sayesinde Kutsal Ruh bizi tövbe etmeye ve Tanrı'nın bize sunduğu lütfu almaya yönlendirir.Bu, günahlarımızı Tanrı'ya itiraf ettiğimizde İsa'nın kendi doğruluğunu bize yüklediği Tanrı'nın kurtarıcı lütfudur (Romalılar 4:22).

Günahlarımızı Tanrı'ya düzenli olarak itiraf ederek, kutsallaştırıcı lütufta büyüdüğümüz de doğrudur. Günahın derinliğini ve İsa'nın kefaretinin nefesini anlayarak büyürüz. Tanrı'nın yüceliğini ve standartlarını takdir ederek büyürüz. Tanrı'nın lütfuna ve O'nun Ruhu'nun içimizdeki yaşamına bağımlı olarak büyürüz. Günahlarımızı Tanrı'ya düzenli olarak itiraf ederek, Mesih'in bizim için döktüğü kanı hatırlarız.geçmiş, şimdiki ve gelecekteki pek çok günahı kapsar.

Düzenli olarak günah çıkartmak İsa'nın çarmıhta yaptıklarını reddetmek değil, Tanrı'nın kutsayan lütfuna olan inancımızın bir göstergesidir.

Günahlarımızı Tanrı'ya düzenli olarak itiraf ederek, İsa'nın kefareti aracılığıyla aldığımız lütfu hatırlarız. Tanrı'nın Mesihimiz İsa hakkındaki vaadinin gerçeğini yüreklerimizde saklarız: "Gerçekten de kederlerimizi yüklendi, üzüntülerimizi taşıdı; ama biz onu Tanrı tarafından vurulmuş, acı çekmiş biri olarak görüyorduk. Ama o bizim suçlarımız yüzünden delindi; suçlarımız yüzünden ezildi; onun üzerineBize esenlik getiren azap oldu ve onun yaralarıyla iyileştik. Ve koyunlar gibi yoldan saptık; döndük -her birimiz kendi yoluna; ve Rab hepimizin suçunu ona yükledi" (Yeşaya 53:4-6).

Doğruluğun bir ön koşulu olarak değil, ruhsal karanlığı engellemenin, kendimizi Tanrı'ya ve kiliseyle birlikteliğe yeniden yönlendirmenin bir aracı olarak itiraf ve tövbeyi alışkanlık haline getirmemiz gerekir.

Yuhanna kilise halkını Tanrı'nın doğruluğu (ışık) ve kendi günahkârlıkları (karanlık) üzerinde düşünmeye çağırır. Yuhanna, bakımı altındaki ruhsal çocukları insan olmanın doğasında var olan günahı tanımaya çağırır. "Günahımız yok dersek kendimizi aldatırız, gerçek içimizde değildir" (1Yu.1:8). Tanrı'nın gerçeği günahımızı ortaya çıkarır.

Tanrı'nın sözünü ezberlediğimde, Tanrı'nın gerçeğini yüreğimde saklar ve Tanrı'nın Ruhu'na yüreğimin ayartılarına karşı savaş açması için cephane sağlarım. Yüreğim beni aldatmaya başladığında, bu dünyanın şeylerini arzuladığında, Tanrı'nın sözü harekete geçerek bana Tanrı'nın standartlarını hatırlatır ve Tanrı'nın Ruhu'nda benim adıma çalışan bir avukata sahip olduğumu hatırlatarak, şunları yapmama yardım ederTanrı'nın sözünü dinlediğimde, Ruh'un yönlendirmesine boyun eğdiğimde ve günahkâr arzularıma direndiğimde Tanrı'nın Ruhu'yla işbirliği yaparım. Benliğimin arzularına kapıldığımda Tanrı'nın Ruhu'na karşı savaşırım.

Yakup ayartılmayı şu şekilde tarif eder: "Kimse ayartıldığında, "Tanrı tarafından ayartılıyorum" demesin, çünkü Tanrı kötülükle ayartılamaz ve kendisi de kimseyi ayartmaz. Ama her insan kendi arzusu tarafından ayartıldığında ayartılır. O zaman arzu gebe kaldığında günahı doğurur ve günah tamamen büyüdüğünde ölümü getirir" (Yakup 1:13-15).

Arzularımıza yenik düştüğümüzde Tanrı'ya karşı günah işlemiş oluruz. Karanlıkta yürürüz. Böyle bir durumda Tanrı bizi lütfuyla karşılayarak günah çıkarmaya davet eder.

İtiraflarımızda umut vardır. Günahlarımızı itiraf ettiğimizde dünya ve onun bozuk standartlarıyla olan bağlılığımızı koparırız. Kendimizi Mesih'le yeniden hizalarız. "O ışıkta olduğu gibi biz de ışıkta yürürüz." Yuhanna, İsa'nın kefaret eden kurbanlığı aracılığıyla bağışlanmanın mümkün olduğunu bilerek kiliseyi günahlarını itiraf etmeye çağırır. İsa bize Şeytan'ın yıkımımızı, İsa'nın ise yaşamımızı amaçladığını hatırlatır."Hırsız yalnızca çalmak, öldürmek ve yok etmek için gelir. Ben ise yaşama sahip olsunlar ve bol bol sahip olsunlar diye geldim" (Yuhanna 10:10).

Kendi hatalarımızı örterek günahımızı gizlemeye çalışmanın bir yararı yoktur. "Günahını gizleyen başarılı olamaz" (Süleyman'ın Özdeyişleri 28:13). Bu arada "örtmek" kefaretin anlamıdır. İsa kanıyla günahlarımızı tamamen örter. Yanlışlarımızı asla tam olarak düzeltemeyiz. Tanrı'nın lütfuna ihtiyacımız vardır, bu nedenle Tanrı bizi günah çıkarmaya davet eder ve şunu hatırlatır: "Günahlarımızı itiraf edersek, O günahlarımızı bağışlayacak kadar güvenilir ve adildir.ve bizi her kötülükten arındırmak için" (1.Yuhanna 1:9).

Tanrı bağışlamakta sadıktır. Bizim vefasızlığımızı paylaşmaz. Günah çıkarmak için O'na geldiğimizde Tanrı'nın bize lütufkâr davranıp davranmayacağını merak etmemize gerek yoktur. Kötülüklerimizden dolayı umutsuzluğa kapılmamıza ya da hoşgörümüzden dolayı ceza altında ezilip ezilmeyeceğimizi merak etmemize gerek yoktur. Tanrı "günahlarımızı bağışlamakta sadık ve adildir."

Günahlarımızın adil cezası İsa'da zaten yerine getirilmiştir. O'nun kanı bizim için kefaret olacaktır. Günahlarımız için Tanrı'nın adaletini yerine getirmek için bizim yapabileceğimiz hiçbir şey yoktur, ancak İsa bunu yapabilir ve çarmıhta bir kez ve herkes için yerine getirmiştir. İsa bizim haksızlığımız için gereken cezayı yerine getirmiştir, bu nedenle bağışlanma talebimizin İsa'da zaten yerine getirildiğini bilerek itirafta bulunalım.

Tanrı bağışlamakta sadık ve adildir. Kefaret istemeyecektir. Kefaretimiz Mesih'te yerine getirilmiştir. Günah için başka bir yaşam istemeyecektir, İsa bizim kuzumuz, kurbanımız, kefaretimizdir. Tanrı'nın adaleti yerine getirildi ve bağışlandık, bu nedenle günahlarımızı Tanrı'ya itiraf edelim, O'nun esenliğini ve bağışlamasını alalım. Yüreğiniz rahat olsun, çünkü Tanrı bağışlamakta sadıktır.

Günahlarımızı Tanrı'ya itiraf ettiğimizde, Tanrı bizi kuzunun kanı aracılığıyla her kötülükten arındırır. Tanrı bize Mesih'in doğruluğuna sahip olduğumuzu hatırlatır. Günah çıkarma, Tanrı'nın önünde İsa Mesih'in lütfuyla durduğumuzu hatırlama zamanıdır. Zayıflığımızla O'nu unutmuş olsak da, O bizi ne unuttu ne de terk etti. Bizi arındıracağına dair verdiği sözü tutacağına güvenebiliriz.tüm haksızlıklar.