“ប្រសិនបើយើងសារភាពអំពើបាបរបស់យើង នោះទ្រង់ស្មោះត្រង់ ហើយគ្រាន់តែអត់ទោសឲ្យយើងពីអំពើបាបរបស់យើង និងដើម្បីសំអាតយើងពីអំពើទុច្ចរិតទាំងអស់”។ (យ៉ូហានទី១ 1:9)
ការសារភាពអំពើបាបរបស់យើងគឺជាការអនុវត្តចាំបាច់ និងត្រឹមត្រូវចំពោះព្រះ ដែលជួយយើងឱ្យតម្រង់ជីវិតរបស់យើងឡើងវិញចំពោះព្រះ ហើយរស់នៅដោយការប្រកបជាមួយអ្នកជឿផ្សេងទៀត។
នៅក្នុង យ៉ូហានទី១ ១:៩ សាវក យ៉ូហាន បង្រៀនក្រុមជំនុំដំបូងអំពីសារៈសំខាន់នៃការសារភាព។ គាត់ថ្លែងសំបុត្ររបស់គាត់ទៅកាន់មនុស្សដែលអះអាងថាមានការប្រកបជាមួយនឹងព្រះ ប៉ុន្តែកំពុងរស់នៅក្នុងអំពើបាប « ប្រសិនបើយើងអះអាងថាបានប្រកបជាមួយនឹងទ្រង់ ហើយនៅតែដើរក្នុងសេចក្ដីងងឹត នោះយើងកុហក ហើយមិនរស់នៅតាមសេចក្ដីពិតឡើយ» (១យ៉ូហាន ១។ :6). ពេញមួយការសរសេររបស់គាត់ សាវកយ៉ូហានបានហៅក្រុមជំនុំឱ្យដើរក្នុងពន្លឺ ដូចជាព្រះនៅក្នុងពន្លឺ ដោយតម្រឹមសេចក្តីជំនឿ និងការអនុវត្តតាមរយៈការសារភាព និងការប្រែចិត្ត។
យ៉ូហានសរសេរសំបុត្រ 1 យ៉ូហាន ដើម្បីជួយអ្នកជឿថ្មីៗ ការប្រកបគ្នាខាងវិញ្ញាណដែលកើតឡើងនៅពេលដែលសេចក្តីជំនឿ និងសកម្មភាពរបស់បុគ្គលម្នាក់សមស្របនឹងឆន្ទៈរបស់ព្រះ។ ស្រដៀងទៅនឹងសំបុត្ររបស់សាវកប៉ុលទៅកាន់ទីក្រុងកូរិនថូស យ៉ូហានបង្រៀនអ្នកជឿថ្មីអំពីរបៀបប្រែចិត្ត នៅពេលអំពើបាបចូលមកក្នុងក្រុមជំនុំ ដោយចង្អុលមនុស្សឱ្យត្រឡប់ទៅរកជំនឿលើព្រះយេស៊ូវ ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ដែលបន្សុទ្ធយើងពីអំពើបាបទាំងអស់។ «តែបើយើងដើរក្នុងពន្លឺ ដូចជាទ្រង់គង់នៅក្នុងពន្លឺ នោះយើងបានប្រកបនឹងគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយព្រះលោហិតនៃព្រះយេស៊ូវ ជាព្រះរាជបុត្រាទ្រង់នឹងជម្រះយើងរាល់គ្នាពីអំពើបាបទាំងអស់» (១យ៉ូហាន ១:៧)។
យ៉ូហានមានមូលដ្ឋានលើការបង្រៀនរបស់គាត់អំពីការសារភាពនៅក្នុងចរិតលក្ខណៈរបស់ព្រះនៅពេលនោះ។នៅពេលដែលយើងមករកទ្រង់ដោយសារភាព។ មិនចាំបាច់អស់សង្ឃឹមចំពោះអំពើទុច្ចរិតរបស់យើង ឬឆ្ងល់ថាតើយើងនឹងត្រូវរងការវាយដំក្រោមការដាក់ទណ្ឌកម្មចំពោះការបណ្ដោយខ្លួនរបស់យើងនោះទេ។ ព្រះ «ស្មោះត្រង់ ហើយគ្រាន់តែអត់ទោសឱ្យយើងពីអំពើបាបរបស់យើង។ លោហិតរបស់ទ្រង់នឹងធ្វើជាធួនសម្រាប់យើង។ គ្មានអ្វីដែលយើងអាចធ្វើដើម្បីសម្រេចបាននូវយុត្តិធម៍របស់ព្រះសម្រាប់អំពើបាបរបស់យើងនោះទេ ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូវអាចនិងមានម្តង និងសម្រាប់ទាំងអស់នៅលើឈើឆ្កាង។ ព្រះយេស៊ូវបានទទូលទោសចំពោះអំពើទុច្ចរិតរបស់យើង ដូច្នេះហើយ ចូរយើងហោះហើរទៅកាន់ការសារភាពដោយដឹងថា សំណើរសុំផ្តាច់ខ្លួនរបស់យើងត្រូវបានសម្រេចរួចហើយនៅក្នុងព្រះយេស៊ូវ។
ព្រះគឺស្មោះត្រង់ និងគ្រាន់តែអភ័យទោស។ គាត់នឹងមិនតម្រូវឱ្យមានការផាកពិន័យទេ។ អំពើបាបរបស់យើងត្រូវបានជួបនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ។ ទ្រង់នឹងមិនទាមទារជីវិតផ្សេងទៀតសម្រាប់អំពើបាប ព្រះយេស៊ូវគឺជាកូនចៀមរបស់យើង ការបូជារបស់យើង ជាដង្វាយធួនរបស់យើង ។ យុត្តិធម៍របស់ព្រះត្រូវបានបំពេញ ហើយយើងត្រូវបានគេលើកលែងទោស ដូច្នេះ ចូរយើងសារភាពអំពើបាបរបស់យើងចំពោះព្រះ ដោយទទួលបានសន្តិភាព និងការលះបង់ពីទ្រង់។ សូមឲ្យចិត្តអ្នករាល់គ្នាគ្មានបន្ទុកឡើយ ដ្បិតព្រះទ្រង់ស្មោះត្រង់នឹងអត់ទោស។
ពេលយើងលន់តួអំពើបាបរបស់យើងចំពោះព្រះ ទ្រង់បានសម្អាតយើងពីអំពើទុច្ចរិតទាំងអស់តាមរយៈឈាមកូនចៀម។ ព្រះរំឭកយើងថា យើងមានសេចក្តីសុចរិតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ ការសារភាពគឺជាពេលដែលត្រូវចងចាំថា យើងឈរនៅចំពោះព្រះក្នុងព្រះគុណនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ ទោះបីយើងភ្លេចទ្រង់ក្នុងភាពទន់ខ្សោយរបស់យើងក៏ដោយ ក៏ទ្រង់មិនភ្លេច ឬបោះបង់ចោលយើងដែរ។ យើងអាចទុកចិត្តបានថានឹងរក្សាការសន្យារបស់ទ្រង់ដើម្បីសម្អាតយើងគ្រប់គ្នា ភាពទុច្ចរិត។
គាត់និយាយថា « ព្រះទ្រង់ជាពន្លឺ ហើយក្នុងទ្រង់គ្មានភាពងងឹតអ្វីឡើយ » ( យ៉ូហានទី១ ១:៥ )។ យ៉ូហានប្រើពាក្យប្រៀបធៀបនៃពន្លឺ និងភាពងងឹត ដើម្បីប្រៀបធៀបលក្ខណៈរបស់ព្រះជាមួយនឹងចរិតលក្ខណៈរបស់មនុស្សដែលមានបាប។ដោយពណ៌នាអំពីព្រះជាពន្លឺ ចនបានលើកឡើងពីភាពល្អឥតខ្ចោះរបស់ព្រះ សេចក្តីពិតរបស់ព្រះ និងអំណាចរបស់ព្រះក្នុងការបណ្តេញភាពងងឹតខាងវិញ្ញាណ។ ពន្លឺ និងភាពងងឹតមិនអាចកាន់កាប់កន្លែងតែមួយបានទេ។ នៅពេលដែលពន្លឺលេចឡើង ភាពងងឹតនឹងរលាយបាត់។
ព្រះយេស៊ូវគឺជាពន្លឺនៃព្រះ ដែលបានចូលទៅក្នុងភាពងងឹតខាងវិញ្ញាណនៃពិភពលោក ដើម្បីបង្ហាញអំពើបាបរបស់មនុស្ស “ពន្លឺបានចូលមកក្នុងពិភពលោក ហើយមនុស្សបានស្រឡាញ់ភាពងងឹតជាជាង ពន្លឺ; ដ្បិតការប្រព្រឹត្តរបស់គេអាក្រក់» (យ៉ូហាន ៣:១៩)។ ដោយសារអំពើបាបរបស់ពួកគេ មនុស្សបានបដិសេធព្រះយេស៊ូជាអ្នកសង្គ្រោះរបស់ពួកគេ។ ពួកគេស្រឡាញ់ភាពងងឹតនៃអំពើបាបរបស់ពួកគេ ជាងពន្លឺនៃសេចក្តីសង្រ្គោះរបស់ព្រះ។ ការស្រឡាញ់ព្រះយេស៊ូវគឺស្អប់អំពើបាប។
សូមមើលផងដែរ: 25 ខគម្ពីរសម្រាប់ការលួងលោមក្នុងគ្រាលំបាកព្រះគឺពិត។ ផ្លូវរបស់គាត់គឺគួរឱ្យទុកចិត្ត។ ការសន្យារបស់គាត់គឺប្រាកដ។ ពាក្យរបស់គាត់អាចទុកចិត្តបាន។ ព្រះយេស៊ូវបានយាងមកដើម្បីបើកសម្ដែងសេចក្ដីពិតរបស់ព្រះ ដើម្បីបំបាត់ការបោកបញ្ឆោតពីអំពើបាប។ «ហើយយើងដឹងថាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះបានយាងមក ហើយបានប្រទានដល់យើងនូវការយល់ដឹង ដើម្បីឲ្យយើងបានស្គាល់ព្រះអង្គដែលពិត» ( យ៉ូហានទី១ ៥:២០)។
ពន្លឺនៃព្រះបានភ្លឺមកលើភាពងងឹត ចិត្តមនុស្ស បង្ហាញអំពើបាប និងអំពើពុករលួយ។ «ចិត្តគឺបោកបញ្ឆោតលើសជាងអ្វីៗទាំងអស់ ហើយឈឺយ៉ាងក្រៃលែង។ តើអ្នកណាអាចយល់វាបាន? (យេរេមា ១៧:៩)។
ជាពន្លឺនៃពិភពលោក ព្រះយេស៊ូវបំភ្លឺការយល់ដឹងរបស់យើងអំពីភាពត្រឹមត្រូវនិងខុស។ការលាតត្រដាងពីខ្នាតតម្រារបស់ព្រះសម្រាប់ការប្រព្រឹត្តរបស់មនុស្ស។ ព្រះយេស៊ូអធិស្ឋានសូមឲ្យអ្នកកាន់តាមទ្រង់បានញែកជាបរិសុទ្ធ ឬញែកខ្លួនចេញពីពិភពលោកដើម្បីបម្រើព្រះ ដោយទទួលសេចក្ដីពិតនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះថា «ញែកពួកគេជាបរិសុទ្ធដោយសេចក្ដីពិត ព្រះបន្ទូលរបស់អ្នកគឺជាសេចក្តីពិត” (យ៉ូហាន ១៧:១៧)។
ជីវិតដែលតម្រង់ទិសត្រឹមត្រូវចំពោះព្រះ នឹងឆ្លុះបញ្ចាំងពីការពិតនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ដោយបំពេញផែនការរបស់ព្រះ ដើម្បីស្រឡាញ់ព្រះ និងអ្នកដទៃ។ «បើអ្នកកាន់តាមបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់យើង នោះអ្នកនឹងនៅជាប់នឹងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ ដូចជាខ្ញុំបានកាន់តាមបញ្ញត្តិរបស់ព្រះវរបិតាខ្ញុំ ហើយនៅជាប់នឹងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់» (យ៉ូហាន ១៥:១០)។ «នេះជាបញ្ញត្តិរបស់យើង គឺអ្នករាល់គ្នាត្រូវស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក ដូចជាខ្ញុំបានស្រឡាញ់អ្នក» (យ៉ូហាន ១៥:១២)។ ប្រែចិត្តពីជីវិតដែលដឹកនាំដោយខ្លួនឯង ដែលស្វែងរកការរីករាយដោយអំពើបាបចំពោះព្រះ ដែលដឹកនាំជីវិតដែលរីករាយក្នុងការលើកតម្កើងទ្រង់។
ព្រះគម្ពីរបង្រៀនយើងថា វាមិនអាចទៅរួចទេក្នុងការបង្កើតការផ្លាស់ប្តូរបែបនេះដោយខ្លួនឯងបាន។ ចិត្តរបស់យើងគឺអាក្រក់ខ្លាំងណាស់ ដែលយើងត្រូវការប្តូរបេះដូង (អេសេគាល ៣៦:២៦)។ យើងត្រូវបានបំផ្លាញដោយអំពើបាបទាំងស្រុង រហូតដល់យើងស្លាប់ខាងវិញ្ញាណ (អេភេសូរ ២:១)។
យើងត្រូវការចិត្តថ្មីដែលទន់ភ្លន់ និងអាចបត់បែនតាមការណែនាំរបស់ព្រះ។ យើងត្រូវការជីវិតថ្មី ដែលត្រូវបានដឹកនាំ និងដឹកនាំដោយព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះ។ ហើយយើងត្រូវការអ្នកសម្រុះសម្រួលដើម្បីស្តារទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយព្រះ។
អរគុណដែលព្រះទ្រង់ប្រទាននូវអ្វីដែលយើងមិនអាចផ្គត់ផ្គង់សម្រាប់ខ្លួនយើង (យ៉ូហាន 6:44; អេភេសូរ 3:2)។ ព្រះយេស៊ូវគឺជាអ្នកសម្របសម្រួលរបស់យើង។ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលប្រាប់សាវក ថូម៉ាស ថា គាត់ជាផ្លូវទៅកាន់ព្រះវរបិតា « ខ្ញុំជាផ្លូវ ជាសេចក្តីពិត និងជាជីវិត ។ គ្មាននរណាមកឯព្រះវរបិតាឡើយ លើកលែងតែតាមខ្ញុំប៉ុណ្ណោះ» (យ៉ូហាន ១៤:៦)។
ពេលយើងដាក់សេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវ យើងនឹងទទួលបានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច «ដ្បិតព្រះទ្រង់ស្រឡាញ់លោកីយ៍ដល់ម៉្លេះ ដែលទ្រង់បានប្រទានព្រះរាជបុត្រាទ្រង់តែមួយគត់ ថាអ្នកណាដែលជឿលើទ្រង់ មិនត្រូវវិនាសឡើយ គឺត្រូវមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច» (យ៉ូហាន 3:16)។
ព្រះប្រទានជីវិតថ្មីដល់យើង តាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធថា «ខ្ញុំប្រាប់អ្នកជាប្រាកដ ថាបើគ្មានអ្នកណាម្នាក់ កើតពីទឹក និងព្រះវិញ្ញាណ គាត់មិនអាចចូលទៅក្នុងព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះបានទេ។ អ្វីដែលកើតមកពីសាច់នោះគឺជាសាច់ ហើយអ្វីដែលកើតមកពីព្រះវិញ្ញាណនោះជាវិញ្ញាណ» (យ៉ូហាន ៣:៥-៦)។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបម្រើជាអ្នកណែនាំរបស់យើង ដឹកនាំយើងទៅក្នុងសេចក្តីពិតរបស់ព្រះ ជួយយើងឲ្យរស់នៅតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ នៅពេលយើងរៀនចុះចូលនឹងការដឹកនាំរបស់ទ្រង់ « កាលណាព្រះវិញ្ញាណនៃសេចក្តីពិតយាងមក ទ្រង់នឹងដឹកនាំអ្នកទៅកាន់សេចក្តីពិតទាំងអស់ » ( យ៉ូហាន ១៦ :13)។
John សរសេរដំណឹងល្អរបស់គាត់ដើម្បីលើកទឹកចិត្តមនុស្សឱ្យដាក់សេចក្តីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវ ហើយទទួលជីវិតអស់កល្បជានិច្ច «ប៉ុន្តែការទាំងនេះត្រូវបានសរសេរ ដើម្បីឲ្យអ្នកជឿថា ព្រះយេស៊ូវជាព្រះគ្រីស្ទ ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ហើយថាដោយការជឿអ្នកអាចមានជីវិតនៅក្នុងព្រះនាមទ្រង់» (យ៉ូហាន 20:31)។
នៅក្នុងសំបុត្ររបស់គាត់ យ៉ូហានបានហៅក្រុមជំនុំឱ្យប្រែចិត្ត ងាកចេញពីអំពើបាប និងភាពងងឹត ដើម្បីបោះបង់ចោល បំណងប្រាថ្នារបស់លោកិយ ដើម្បីលះចោលសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាខាងសាច់ឈាម ហើយរស់នៅស្របតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះ។ ម្តងហើយម្តងទៀត យ៉ូហានរំលឹកព្រះវិហារដើម្បីបោះបង់ចោលពិភពលោក ហើយរស់នៅស្របតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ។ ប្រសិនបើអ្នកណាស្រឡាញ់លោកីយ៍ សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះបិតាមិនស្ថិតនៅក្នុងអ្នកនោះទេ។ សម្រាប់អ្វីៗទាំងអស់នៅក្នុងលោកីយ៍—សេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានៃសាច់ឈាម និងសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានៃភ្នែក និងមោទនភាពក្នុងទ្រព្យសម្បត្តិ—មិនមែនមកពីព្រះវរបិតាទេ គឺមកពីលោកិយ។ ហើយពិភពលោកក៏រលត់ទៅតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់ខ្លួន ប៉ុន្តែអ្នកណាដែលធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះស្ថិតនៅជារៀងរហូត» (១យ៉ូហាន ២:១៥-១៧)។ សាសនាចក្រដើម្បីបង្វែរចេញពីការស្អប់ខ្ពើមដែលផ្សព្វផ្សាយដោយពិភពលោកទៅសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះដែលលើកកម្ពស់សេចក្តីស្រឡាញ់ទៅវិញទៅមក។ «អ្នកណាដែលថាខ្លួននៅក្នុងពន្លឺ ហើយស្អប់បងប្អូន អ្នកនោះនៅតែស្ថិតក្នុងភាពងងឹត។ អ្នកណាស្រឡាញ់បងប្អូន អ្នកនោះស្ថិតនៅក្នុងពន្លឺ ហើយគ្មានហេតុអ្វីដែលនាំឲ្យជំពប់ដួលឡើយ។ ប៉ុន្តែអ្នកណាដែលស្អប់បងប្អូនរបស់ខ្លួន អ្នកនោះនៅក្នុងភាពងងឹត ហើយដើរក្នុងទីងងឹត ហើយមិនដឹងថាខ្លួននឹងទៅទីណាទេ ពីព្រោះតែភាពងងឹតបានធ្វើឱ្យភ្នែករបស់គេខ្វាក់» (១យ៉ូហាន ២:៩-១១)។
ពេញមួយប្រវត្តិសាស្ត្រ។ សាសនាចក្របានលះបង់សេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះ ហើយបានទទួលយកការល្បួងរបស់ពិភពលោក។ ការសារភាពគឺជាមធ្យោបាយមួយដើម្បីប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងទំនោរនៃអំពើបាបនេះនៅក្នុងខ្លួនយើង។ អ្នកដែលរស់នៅតាមខ្នាតតម្រារបស់ព្រះ រស់នៅក្នុងពន្លឺ ដូចជាព្រះគង់នៅក្នុងពន្លឺ។ អស់អ្នកដែលរស់នៅតាមខ្នាតតម្រារបស់លោកិយ ចូលរួមក្នុងភាពងងឹតនៃពិភពលោក។ យ៉ូហានកំពុងហៅក្រុមជំនុំឲ្យរក្សាភាពស្មោះត្រង់នឹងការហៅរបស់ពួកគេ ដើម្បីលើកតម្កើងព្រះជាមួយនឹងជីវិតរបស់ពួកគេ និងដើម្បីបោះបង់ចោលនូវសីលធម៌នៃពិភពលោក។
សូមមើលផងដែរ: អត្តសញ្ញាណដ៏ទេវភាពរបស់យើង៖ ការស្វែងរកគោលបំណង និងតម្លៃនៅក្នុងលោកុប្បត្តិ 1:27នៅពេលដែលយើងកត់សំគាល់ថាជីវិតរបស់យើងមិនឆ្លុះបញ្ចាំងពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ នោះយើងគួរតែងាកទៅរកការសារភាព និងការប្រែចិត្ត។ ការសុំព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះដើម្បីប្រយុទ្ធជំនួសយើង ដើម្បីជួយយើងទប់ទល់នឹងការល្បួងនៃអំពើបាប និងអត់ទោសឱ្យយើងនៅពេលដែលយើងចុះចាញ់នឹងសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នានៃសាច់ឈាមរបស់យើង។
នៅពេលដែលមនុស្សរបស់ព្រះរស់នៅស្របតាម ជាមួយនឹងស្តង់ដារពិភពលោក - ការស្វែងរកការរីករាយផ្ទាល់ខ្លួនតាមរយៈការស្វែងរកចំណង់ផ្លូវភេទ ឬរស់នៅក្នុងស្ថានភាពនៃការមិនពេញចិត្តជាអចិន្ត្រៃយ៍ ដោយសារតែយើងមិនសប្បាយចិត្តនឹងការងាររបស់យើង គ្រួសាររបស់យើង ព្រះវិហាររបស់យើង ឬទ្រព្យសម្បត្តិសម្ភារៈរបស់យើង ឬនៅពេលដែលយើងព្យាយាមស្វែងរកសុវត្ថិភាពផ្ទាល់ខ្លួនតាមរយៈ ការប្រមូលទ្រព្យសម្បត្តិជាជាងនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទតែមួយគត់ - យើងកំពុងរស់នៅតាមខ្នាតតម្រារបស់លោកិយ។ យើងកំពុងរស់នៅក្នុងភាពងងឹត ហើយត្រូវការព្រះដើម្បីបំភ្លឺពន្លឺរបស់ទ្រង់លើស្ថានភាពនៃដួងចិត្តរបស់យើង ដែលបង្ហាញពីជម្រៅនៃអំពើបាបរបស់យើង ដូច្នេះយើងអាចចងចាំដង្ហើមនៃព្រះគុណនៃការប្រោសលោះរបស់ព្រះ ហើយបោះបង់ចោល ជាថ្មីម្តងទៀតនូវអន្ទាក់នៃពិភពលោក។
ការសារភាពអំពើបាបមិនមែនជាទង្វើឯកវចនៈក្នុងជីវិតគ្រីស្ទានទេ។ វាជាការពិតដែលថាយើងមកដើម្បីសង្គ្រោះសេចក្តីជំនឿដោយការស្តាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ (រ៉ូម 10:17) ដែលយើងទទួលបានការបំភ្លឺខាងវិញ្ញាណនៃខ្នាតតម្រារបស់ព្រះសម្រាប់ជីវិតរបស់យើង និងការជឿជាក់ថាយើងមិនទាន់បានជួបវា (រ៉ូម 3:23)។ តាមរយៈការជឿជាក់លើអំពើបាបរបស់យើង ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដឹកនាំយើងឲ្យប្រែចិត្ត ហើយទទួលបានព្រះគុណដែលព្រះប្រទានដល់យើងតាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ (អេភេសូរ ២:៤-៩)។ នេះជាព្រះគុណនៃការសង្គ្រោះរបស់ព្រះ ដែលតាមរយៈការដែលយើងសារភាពអំពើបាបរបស់យើងចំពោះព្រះ ហើយព្រះយេស៊ូវដាក់សេចក្តីសុចរិតរបស់ទ្រង់មកលើយើង (រ៉ូម 4:22)។
វាក៏ជាការពិតដែរថា តាមរយៈការលន់តួអំពើបាបរបស់យើងចំពោះព្រះ នោះយើងរីកចម្រើនក្នុងការរាប់ជាបរិសុទ្ធ។ ព្រះគុណ។ យើងរីកចម្រើនក្នុងការយល់ដឹងរបស់យើងអំពីជម្រៅនៃអំពើបាប និងដង្ហើមនៃដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ យើងរីកចម្រើនដោយការដឹងគុណរបស់យើងចំពោះសិរីល្អរបស់ព្រះ និងខ្នាតតម្រារបស់ទ្រង់។ យើងរីកចម្រើនដោយពឹងផ្អែកលើព្រះគុណរបស់ព្រះ និងជីវិតនៃព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់នៅក្នុងយើង។ តាមរយៈការសារភាពអំពើបាបរបស់យើងចំពោះព្រះជាទៀងទាត់ យើងចងចាំថាព្រះលោហិតរបស់ព្រះគ្រីស្ទបានបង្ហូរសម្រាប់យើងគ្របដណ្តប់អំពើបាបជាច្រើន - អតីតកាល បច្ចុប្បន្នកាល និងអនាគតកាល។
ការសារភាពជាទៀងទាត់មិនមែនជាការបដិសេធចំពោះកិច្ចការរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅលើឈើឆ្កាងនោះទេ។ វាគឺជាការបង្ហាញពីជំនឿរបស់យើងលើព្រះគុណដ៏វិសុទ្ធរបស់ព្រះ។
តាមរយៈការសារភាពពីអំពើបាបរបស់យើងចំពោះព្រះជាទៀងទាត់ យើងចងចាំព្រះគុណដែលយើងបានទទួលតាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ យើងរក្សាទុកនៅក្នុងចិត្តរបស់យើងនូវសេចក្តីពិតនៃសេចក្តីសន្យារបស់ព្រះអំពីព្រះយេស៊ូវ ដែលជាព្រះមេស្ស៊ីរបស់យើង “ប្រាកដណាស់ ទ្រង់បានផ្ទុកនូវទុក្ខសោករបស់យើង ហើយបានយកសេចក្តីទុក្ខរបស់យើងមក។ ប៉ុន្តែ យើងបានរាប់អានគាត់ដែលត្រូវគេវាយដំដោយព្រះ ហើយរងទុក្ខ។ ប៉ុន្តែគាត់ត្រូវបានគេទម្លុះសម្រាប់ការរំលងរបស់យើង; គាត់ត្រូវបានកំទេចដោយអំពើទុច្ចរិតរបស់យើង។ មកលើទ្រង់ គឺជាការប្រដៅដែលនាំឲ្យយើងមានសេចក្ដីសុខសាន្ត ហើយដោយរបួសរបស់ទ្រង់ យើងបានជាសះស្បើយ។ ហើយយើងដូចជាចៀមបានវង្វេង។ យើងរាល់គ្នាបានងាកទៅរកផ្លូវផ្ទាល់ខ្លួន។ ហើយព្រះអម្ចាស់បានដាក់លើទ្រង់នូវអំពើទុច្ចរិតរបស់យើងទាំងអស់គ្នា» (អេសាយ៥៣:៤-៦)។
យើងត្រូវបង្កើតទម្លាប់នៃការសារភាព និងការប្រែចិត្ត មិនមែនជាលក្ខខណ្ឌជាមុនសម្រាប់សេចក្ដីសុចរិតទេ ប៉ុន្តែជាមធ្យោបាយនៃការរារាំងភាពងងឹតខាងវិញ្ញាណ បង្វែរខ្លួនយើងទៅព្រះ និងទំនាក់ទំនងជាមួយក្រុមជំនុំវិញ។
John ហៅប្រជាជននៃក្រុមជំនុំ ឱ្យឆ្លុះបញ្ចាំងពីភាពសុចរិតរបស់ព្រះ (ពន្លឺ) និងអំពើបាបរបស់ពួកគេ (ភាពងងឹត)។ យ៉ូហានហៅកុមារខាងវិញ្ញាណដែលស្ថិតក្រោមការមើលថែរបស់គាត់ឲ្យទទួលស្គាល់អំពើបាបដែលមានក្នុងខ្លួនជាមនុស្ស។ «បើយើងនិយាយថាយើងគ្មានបាបទេ នោះយើងបញ្ឆោតខ្លួនឯង ហើយសេចក្ដីពិតក៏មិននៅក្នុងខ្លួនយើងដែរ» (១យ៉ូហាន ១:៨)។ សេចក្តីពិតរបស់ព្រះបង្ហាញពីអំពើបាបរបស់យើង។
នៅពេលដែលខ្ញុំទន្ទេញចាំព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ខ្ញុំបានលាក់ការពិតរបស់ព្រះនៅក្នុងចិត្តរបស់ខ្ញុំ ហើយផ្តល់គ្រាប់រំសេវនៃព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះ ដែលដើម្បីធ្វើសង្គ្រាមប្រឆាំងនឹងការល្បួងនៃដួងចិត្តរបស់ខ្ញុំ។ នៅពេលដែលចិត្តរបស់ខ្ញុំចាប់ផ្តើមបញ្ឆោតខ្ញុំ ដោយលោភលន់ជាមួយនឹងអ្វីៗក្នុងលោកិយនេះ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះបានធ្វើសកម្មភាពរំឭកខ្ញុំអំពីខ្នាតតម្រារបស់ព្រះ ហើយរំឭកខ្ញុំថា ខ្ញុំមានអ្នកតស៊ូមតិក្នុងព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះ ដែលធ្វើការជំនួសខ្ញុំ ជួយខ្ញុំឱ្យទប់ទល់នឹងការល្បួង។ . ខ្ញុំសហការជាមួយនឹងព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះ ពេលខ្ញុំស្តាប់តាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ សូមចុះចូលនឹងការដឹកនាំរបស់ព្រះវិញ្ញាណ ហើយទប់ទល់នឹងបំណងប្រាថ្នាដ៏មានបាបរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំតស៊ូប្រឆាំងនឹងព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះ នៅពេលដែលបណ្ដោយខ្លួនតាមបំណងប្រាថ្នានៃសាច់ឈាមរបស់ខ្ញុំ។
James ពិពណ៌នាអំពីការល្បួងតាមរបៀបនេះ “កុំឲ្យនរណាម្នាក់និយាយថានៅពេលដែលគាត់ត្រូវបានល្បួងថា “ខ្ញុំកំពុងត្រូវបានល្បួងដោយព្រះ” ព្រោះព្រះជាម្ចាស់មិនអាច ល្បួងដោយអំពើអាក្រក់ ហើយខ្លួនគាត់ផ្ទាល់មិនល្បួងនរណាឡើយ។ ប៉ុន្តែមនុស្សម្នាក់ៗត្រូវល្បួងពេលគេល្បួងនិងល្បួងតាមការចង់បានរបស់គាត់។ ពេលនោះសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាបានកើតជាអំពើបាប ហើយអំពើបាបកាលណាធំពេញវ័យក៏កើតសេចក្ដីស្លាប់» (យ៉ាកុប ១:១៣-១៥)។ យើងដើរក្នុងភាពងងឹត។ ក្នុងស្ថានភាពបែបនេះ ព្រះបានអញ្ជើញយើងឲ្យសារភាព ដោយស្វាគមន៍យើងដោយព្រះគុណរបស់ទ្រង់។
មានសង្ឃឹមក្នុងការសារភាពរបស់យើង។ ពេលយើងសារភាពអំពើបាបរបស់យើង យើងបំពានភក្ដីភាពរបស់យើងជាមួយនឹងពិភពលោក និងបទដ្ឋានដែលខូច។ យើងតម្រឹមខ្លួនយើងជាមួយព្រះគ្រីស្ទ។ យើង «ដើរក្នុងពន្លឺ ដូចទ្រង់គង់ក្នុងពន្លឺ»។ យ៉ូហានហៅក្រុមជំនុំឲ្យសារភាពអំពើបាបរបស់ខ្លួន ដោយដឹងថាការអភ័យទោសមានតាមរយៈយញ្ញបូជាធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវ ។ ព្រះយេស៊ូវរំឭកយើងថា សាតាំងមានចេតនាបំផ្លិចបំផ្លាញយើង ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូវមានបំណងជីវិតយើង ។ “ចោរមកតែលួចសម្លាប់បំផ្លាញ។ ខ្ញុំបានមកដើម្បីឱ្យពួកគេមានជីវិត ហើយមានវាយ៉ាងបរិបូរណ៍» (យ៉ូហាន 10:10)។
ការព្យាយាមលាក់បាំងអំពើបាបរបស់យើងដោយបិទបាំងកំហុសរបស់ខ្លួនគឺគ្មានប្រយោជន៍អ្វីនោះទេ។ «អ្នកណាដែលលាក់អំពើបាបរបស់ខ្លួន នោះនឹងមិនចម្រើនឡើងឡើយ» (សុភាសិត ២៨:១៣)។ “ការគ្របដណ្ដប់” តាមវិធីនេះ គឺជាអត្ថន័យនៃដង្វាយធួន។ ព្រះយេស៊ូវគ្របដណ្តប់អំពើបាបរបស់យើងយ៉ាងពេញលេញដោយព្រះលោហិតរបស់ទ្រង់។ យើងមិនអាចកែកំហុសរបស់យើងបានពេញលេញទេ។ យើងត្រូវការព្រះគុណរបស់ព្រះ ដូច្នេះព្រះអញ្ជើញយើងឲ្យសារភាព ដោយរំឭកយើងថា « បើយើងលន់តួបាបរបស់យើង នោះទ្រង់ស្មោះត្រង់ ហើយគ្រាន់តែអត់ទោសឲ្យយើងពីអំពើបាប ហើយនឹងសំអាតយើងពីអំពើទុច្ចរិតទាំងអស់» ( យ៉ូហានទី១ ១:៩)។
ព្រះជាម្ចាស់ស្មោះត្រង់ក្នុងការអភ័យទោស។ គាត់មិនចែករំលែកភាពទន់ខ្សោយរបស់យើងទេ។ យើងមិនបាច់ឆ្ងល់ទេថា តើព្រះនឹងមានព្រះហឫទ័យសប្បុរសចំពោះយើងឬទេ?