"Lamun urang ngaku dosa urang, Mantenna teh satia jeung adil, ngahampura dosa-dosa urang jeung ngabersihkeun urang tina sagala kajahatan." (1 Yohanes 1:9)

Ngaku dosa-dosa urang mangrupikeun prakték anu dipikabutuh sareng saleh anu ngabantosan urang pikeun ngaorientasikeun deui kahirupan urang ka Allah, sareng hirup babarengan sareng umat-umat anu sanés.

Dina 1 John 1: 9, Rasul Yohanes ngajarkeun gereja mimiti pentingna pangakuan. Anjeunna nyarioskeun suratna ka jalma-jalma anu ngaku ukhuwah sareng Allah, tapi hirup dina dosa, "Upami urang ngaku gaduh ukhuwah sareng anjeunna sareng tetep leumpang di gelap, urang ngabohong sareng henteu hirup dina bebeneran" (1 Yohanes 1). :6). Sapanjang tulisanna Rasul Yohanes nyauran garéja pikeun leumpang dina caang, sakumaha Allah aya dina caang, ku aligning iman jeung prakna ngaliwatan syahadat jeung tobat.

Yohanes nulis surat 1 Yohanes pikeun mantuan mukmin anyar ngalaman. ukhuwah spiritual anu asalna nalika iman sareng lampah hiji jalma saluyu sareng kersa Gusti. Sarupa jeung surat Rasul Paulus urang Korinta, John ngajarkeun urang mukmin anyar kumaha carana tobat lamun dosa creeps kana gareja, ngarah jalma deui iman ka Yesus, Putra Allah, anu purifies urang tina sagala dosa. "Tapi lamun urang leumpang di nu caang, sakumaha Anjeunna aya dina caang, urang boga ukhuwah jeung batur, sarta getih Yesus, Putra-Na, purifies urang tina sagala dosa" (1 John 1: 7).

Yohanes ngadadarkeun ajaranana ngeunaan pangakuan, dina karakter Allah nalikanalika urang datang ka Anjeunna dina pangakuan. Teu perlu asa-asa kana kajahatan urang atanapi heran naha urang bakal ditumbuk dina hukuman pikeun indulgensi urang. Allah "satia tur adil ngahampura dosa-dosa urang."

Hukuman adil pikeun dosa-dosa urang geus kacumponan dina Yesus. Getihna bakal nebus urang. Teu aya anu tiasa urang laksanakeun pikeun nyumponan kaadilan Allah pikeun dosa urang, tapi Yesus tiasa sareng gaduh, sakali sareng salamina dina kayu salib. Yesus geus minuhan hukuman alatan unrighteousness urang, ku kituna hayu urang ngapung ka syahadat nyaho yén pamundut urang pikeun absolution geus patepung di Yesus.

Allah satia tur adil ngahampura. Anjeunna moal merlukeun penance. penance urang geus patepung di Kristus. Anjeunna moal ngabutuhkeun kahirupan anu sanés pikeun dosa, Yesus mangrupikeun domba urang, kurban urang, panebusan urang. Kaadilan Allah geus patepung jeung urang dihampura, ku kituna hayu urang ngaku dosa urang ka Allah, narima karapihan sarta absolution-Na. Sing ati-ati teu kabeungbeuratan, sabab Allah satia ngahampura.

Lamun urang ngaku dosa ka Allah, Mantenna ngabersihkeun urang tina sagala kajahatan ngaliwatan getih anak domba. Gusti ngingetkeun urang yén urang ngagaduhan kabeneran Kristus. Pangakuan mangrupikeun waktos pikeun émut yén urang nangtung di payuneun Allah dina rahmat Yesus Kristus. Padahal dina kalemahan urang urang geus poho ka Anjeunna, Anjeunna teu poho atawa ninggalkeun urang. Urang tiasa percanten yén bakal tetep jangji-Na pikeun ngabersihkeun urang sadayanaunrighteousness.

Ku ngajéntrékeun Allah sabagé cahaya, Yohanes nyorot kasampurnaan Allah, kabeneran Allah, jeung kakawasaan Allah pikeun ngusir gelap rohani. Cahaya sareng gelap henteu tiasa ngeusian rohangan anu sami. Lamun caang nembongan, poek sirna.

Yesus teh cahaya Allah anu asup kana poek rohani dunya pikeun nembongkeun dosa manusa, “Caang geus datang ka dunya, sarta manusa leuwih resep kana poek batan ka nu poek. Caang; sabab kalakuanana jahat” (Yohanes 3:19). Kusabab dosana, jalma-jalma nolak Yesus salaku Jurusalametna. Maranéhna leuwih mikanyaah ka gelap dosana ti batan cahaya kasalametan Allah. Nyaah ka Yesus hartina hate dosa.

Allah sajati. Jalanna dipercaya. Jangjina pasti. Kecap-Na bisa dipercaya. Yesus sumping pikeun nembongkeun bebeneran Allah guna dispel tipu daya dosa. "Sareng urang terang yén Putra Allah parantos sumping sareng masihan urang pangertian, supados urang terang ka Anjeunna anu leres" (1 Yohanes 5:20). haté manusa, nembongkeun dosa jeung korupsi na. “Haté téh licik leuwih ti sagala hal, jeung gering pisan; saha nu bisa ngarti?” (Yeremia 17:9).

Salaku cahaya dunya, Yesus nyaangan pamahaman urang ngeunaan bener jeung salah,nembongkeun standar Allah pikeun kalakuan manusa. Yésus ngadoakeun supaya murid-muridna disucikeun, atawa dipisahkeun ti dunya pikeun ngawula ka Allah, ku cara narima bebeneran firman Allah, ”Sucikeun maranehna dina bebeneran; Pangandika Anjeun teh bebeneran” (Yohanes 17:17).

Kahirupan anu bener-bener berorientasi ka Allah, bakal ngagambarkeun bebeneran Firman Allah ku ngalaksanakeun rencana Allah pikeun mikanyaah ka Allah jeung ka nu sejen. "Lamun anjeun tetep nurut Kami, anjeun bakal abide dina kanyaah Kami, sakumaha Kami geus diteundeun parentah Rama sarta abide di asih-Na" (Yohanes 15:10). “Ieu parentah Kami, supaya maraneh silih pikanyaah sakumaha Kami mikaasih ka maraneh” (Yohanes 15:12).

Urang tetep dina asih Allah lamun urang ninggalkeun jalan dunya pikeun nuturkeun parentah Allah, lamun urang Tobat tina kahirupan anu mandiri anu ngudag nikmat dosa ka kahirupan anu diarahkeun ku Gusti anu resep ngahormatan Mantenna.

Kitab Suci ngajarkeun urang yén mustahil pikeun ngadamel parobahan sapertos kitu ku urang sorangan. Jantung urang parah pisan, ku kituna urang peryogi cangkok jantung (Yehezkiel 36:26). Urang jadi lengkep dihakan ku dosa, nu urang sacara rohani maot jero (Epesus 2: 1).

Urang kudu haté anyar nu lentur jeung malleable kana pituduh Allah. Urang kudu hirup anyar nu dipandu jeung diarahkeun ku Roh Allah. Jeung urang butuh mediator pikeun mulangkeun hubungan urang jeung Allah.

Alhamdulillah Allah nyadiakeun keur urang naon urang teu bisa nyadiakeun keur diri urang sorangan (Yohanes 6:44; Epesus 3:2). Yesusnyaeta mediator kami. Yesus nyarioskeun ka Rasul Tomas yén anjeunna mangrupikeun jalan ka Bapa, ”Kami mangrupikeun Jalan, Kaleresan, sareng Kahirupan. Moal aya anu bisa datang ka Rama lamun teu ngaliwatan Kami” (Yohanes 14:6).

Lamun urang percaya ka Yesus, urang meunang hirup langgeng, “Karana kacida mikaasihna Allah ka alam dunya, nepi ka masihkeun Putra-Na anu tunggal, sing saha anu percaya ka Anjeunna ulah nepi ka binasa, tapi meunang hirup langgeng.” (Yohanes 3:16).

Allah maparin hirup anyar ka urang ngaliwatan Roh Suci, “Satemen-temenna, Kami nyebutkeun ka aranjeun, kajaba lamun aya hiji jelema. dilahirkeun tina cai jeung Roh, manéhna teu bisa asup ka Karajaan Allah. Anu dilahirkeun tina daging nyaéta daging, sareng anu dilahirkeun tina Roh nyaéta roh ”(Yohanes 3: 5-6). Roh Suci ngawula salaku pituduh urang, ngarahkeun urang kana bebeneran Allah, nulungan urang pikeun hirup nurutkeun bakal Allah nalika urang diajar tunduk kana kalungguhan-Na, "Nalika Roh bebeneran datang, Anjeunna bakal nungtun anjeun kana sagala bebeneran" (Yohanes 16). :13).

Yohanes nulis Injil-Na pikeun ngajurung jalma-jalma sangkan iman ka Yesus, sarta meunang hirup langgeng, “Tapi ieu dituliskeun supaya aranjeun percaya yen Isa teh Kristus, Kristus. Putra Allah, sarta ku kayakinan aranjeun meunang hirup dina ngaranna” (Yohanes 20:31).

Dina surat-suratna, Yohanes nyauran jamaah pikeun tobat, balik tina dosa jeung gelap, pikeun ninggalkeun kahayang dunya, forsake kahayang dosa tina daging, sarta pikeun hirup harmonis jeung bakal Allah. Sababaraha kali, John reminds garejaninggalkeun dunya jeung hirup luyu jeung pangersa Allah.

“Ulah mikaasih ka dunya atawa ka dunya. Lamun aya jalma mikanyaah dunya, kanyaah Rama teu aya dina manéhna. Sabab sagala nu aya di dunya — kahayang daging jeung kahayang panon jeung kareueus ku harta — lain ti Rama tapi ti dunya. Jeung dunya bakal sirna jeung kahayang na, tapi sing saha anu ngalakukeun pangersa Allah abides salawasna "(1 Yohanes 2:15-17). gereja pikeun ngahurungkeun jauh ti hatred propagated ku dunya, kana cinta Allah nu promotes silih cinta. "Sing saha anu nyebutkeun anjeunna aya dina caang jeung hates dulurna tetep dina gelap. Sing saha anu nyaah ka dulur-dulurna, tetep aya dina caang, sarta dina dirina teu aya alesan pikeun titajong. Tapi sing saha anu ngamusuh dulur-dulurna, aya di nu poek jeung leumpang di nu poek, teu nyaho kamana inditna, sabab poek geus lolong panonna” (1 Yohanes 2:9-11).

Sapanjang sajarah. , garéja geus forsaken cinta-Na ka Allah jeung acquiessed kana temptations dunya. Pangakuan mangrupikeun cara pikeun ngalawan kacenderungan dosa ieu dina diri urang. Jalma anu hirup nurutkeun standar Allah hirup dina caang sakumaha Allah aya dina caang. Jalma anu hirup nurutkeun standar dunya bagian dina gelap dunya. John nyaéta panggero garéja pikeun tetep satia kana panggero maranéhanana, muji Allahjeung kahirupan maranéhanana sarta ninggalkeun etos dunya.

Nalika urang perhatikeun yén hirup urang teu ngagambarkeun asih Allah, urang kudu balik ka pangakuan jeung tobat. Nyuhunkeun Roh Allah pikeun merangan pikeun urang, ngabantosan urang ngalawan godaan dosa, sareng ngahampura nalika urang nyerah kana hawa nafsu daging urang.

Nalika umat Allah hirup saluyu. kalawan standar duniawi - néangan pelesir pribadi ngaliwatan ngungudag kahayang seksual, atawa hirup dina kaayaan dissatisfaction langgeng sabab discontent jeung pakasaban urang, kulawarga urang, gereja urang, atawa possessions material urang, atawa lamun urang nyobian pikeun manggihan kaamanan pribadi ngaliwatan akumulasi kabeungharan tinimbang Kristus nyalira - urang hirup nurutkeun standar dunya. Urang hirup dina poek jeung butuh Allah pikeun mancarkeun cahaya-Na kana kaayaan haté urang nembongkeun jerona dosa urang, jadi urang bisa inget napas rahmat redeeming Allah jeung ninggalkeun, sakali deui trappings dunya.

Pangakuan dosa sanes kalakuan anu tunggal dina kahirupan Kristen. Memang bener yén urang datang ka nyalametkeun iman ku dédéngéan firman Allah (Rum 10:17), whereby urang narima katerangan spiritual tina standar Allah pikeun kahirupan urang jeung dmana urang teu papanggih eta (Rum 3:23). Ngaliwatan dmana dosa urang, Roh Suci ngajurung urang pikeun tobat sareng nampi kurnia anu disayogikeun ku Allah pikeun urang ngaliwatanpanebusan Yesus Kristus (Epesus 2: 4-9). Ieu rahmat nyalametkeun Allah, dimana urang ngaku dosa urang ka Allah jeung Yesus imputes kabeneran-Na kana urang (Rum 4:22). rahmat. Urang tumuwuh dina pamahaman urang tina jero dosa jeung napas panebusan Yesus. Urang tumuwuh dina ngahargaan kamulyaan Allah jeung standar-Na. Urang tumuwuh dina gumantungna kana rahmat Allah jeung kahirupan Roh-Na di urang. Ku rutin ngaku dosa urang ka Allah, urang inget yen getih Kristus dicurahkeun pikeun urang nutupan multitude dosa - kaliwat, ayeuna, jeung mangsa nu bakal datang.

Sahadat biasa teu repudiation tina karya Yesus dina kayu salib. Ieu mangrupikeun demonstrasi iman urang kana rahmat anu nyucikeun Gusti.

Ku cara ngakukeun dosa-dosa urang anu teratur ka Allah, urang émut kana kurnia anu ditampi ku panebusan Yesus. Urang ngébréhkeun dina haté urang kana bebeneran jangji Allah ngeunaan Yésus, Mésias urang, ”Saéstuna Mantenna nanggung kasedihan urang jeung nanggung kasedihan urang; tapi urang esteemed anjeunna stricken, smitten ku Allah, sarta afflicted. Tapi anjeunna nojos pikeun transgressions urang; anjeunna ditumbuk pikeun iniquities urang; kana anjeunna aya chastisement anu mawa kami karapihan sarta kalawan tatu-Na kami healed. Jeung urang kawas domba geus Isro sesat; kami geus ngancik-unggal hiji-ka jalan sorangan; sareng Gusti parantos nanggung kajahatan urang sadayana." (Yesaya53:4-6).

Urang kudu nyieun kabiasaan ngaku jeung tobat, lain minangka prasarat pikeun kabeneran, tapi minangka sarana pikeun ngagagalkeun gelap rohani, mulangkeun diri ka Allah jeung ngahiji jeung jamaah.

Yohanes ngagero jalma-jalma di jamaah pikeun ngeunteung kana kabeneran Allah (caang) jeung dosana (gelap). John nyauran murangkalih spiritual anu diurusna pikeun mikawanoh dosa anu aya dina manusa. "Lamun urang nyebutkeun urang teu boga dosa, urang nipu diri sorangan, sarta bebeneran teu aya dina urang" (1 John 1: 8). Kabeneran Allah nembongkeun dosa urang.

Nalika kuring apal kana firman Allah, kuring nyumputkeun bebeneran Allah dina jero hate jeung nyadiakeun amunisi Roh Allah pikeun perang ngalawan godaan jantung kuring. Nalika haté kuring mimiti nipu kuring, napsu kana hal-hal dunya ieu, firman Allah ngagerakkeun tindakan anu ngingetkeun kuring kana standar-standar Allah sareng ngingetkeun kuring yén kuring gaduh pangagung dina Roh Allah, damel atas nama kuring, ngabantosan kuring nolak godaan. . Kuring cooperate jeung Roh Allah lamun kuring ngadengekeun firman Allah, tunduk kana ngarah Roh jeung resisting kahayang dosa mah. Kaula ngalawan ka Roh Allah, waktu nyumponan kahayang daging abdi.

Yakobus ngajelaskeun godaan ku cara kieu, "Ulah aya anu ngomong, "Kuring keur cocoba ku Allah," sabab Allah moal bisa. kagoda ku nu jahat, sarta manéhna sorangan teu tempts saha. Tapi unggal jalma kagoda nalika digoda sareng digodaku kahayang sorangan. Lamun kahayangna geus dikandung, ngalahirkeun dosa, jeung dosa lamun geus dewasa ngalahirkeun maot” (Yakobus 1:13-15).

Nalika urang nyerah kana kahayang, urang dosa ka Allah. Urang leumpang dina gelap. Dina kaayaan kitu, Allah ngajak urang ngaku, ngabagéakeun urang ku rahmat-Na.

Aya harepan dina pangakuan urang. Nalika urang ngaku dosa urang urang megatkeun kasatiaan urang jeung dunya jeung standar rusak na. Urang realign diri urang jeung Kristus. Urang ”lumampah dina caang sakumaha Anjeunna aya dina caang”. John nyauran gareja pikeun ngaku dosana, terang yén panghampura sayogi ngalangkungan kurban panebusan Yesus. Yesus reminds urang yen Iblis intends karuksakan urang tapi Yesus intends hirup urang. “Maling datang ngan pikeun maling, maehan jeung ngancurkeun. Kami sumping supados aranjeunna gaduh hirup sareng seueur pisan" (Yohanes 10: 10).

Teu aya gunana pikeun nyumputkeun dosa urang ku nutupan kasalahan sorangan. "Saha anu nyumputkeun dosana moal makmur" (Siloka 28:13). "Nutupi" ku jalan, nyaéta harti panebusan. Yesus nutupan dosa urang pinuh ku getih-Na. Urang pernah bisa pinuh ngabenerkeun kasalahan urang. Urang butuh rahmat Allah, jadi Allah ngajak urang pikeun ngakuna ngingetkeun urang yén "Lamun urang ngaku dosa urang, Anjeunna satia tur adil bakal ngahampura dosa urang jeung cleanse urang tina sagala kajahatan" (1 Yohanes 1:9).

Gusti satia ngahampura. Anjeunna teu babagi fickleness urang. Urang teu kudu heran lamun Allah bakal welas asih ka urang